龍神.

آدمی که خیلی بهش نیاز داشتم بهم یاد داد من به هیچکسی نیاز ندارم.

هیچ چیز دائمی نیست حتی حس بین آدما.

نمیدونم دلیل اینهمه حس بد و کصشر چطور تو شب بهم دست میده چیه برام عجیبه اینهمه فکرای کصشر و مسخره چطور توی مغز به اون کوچیکی جا شدن.

اکثر رابطه هام با گفتن بزار یه بارم من پیام ندم ببینم اون میده؛ تموم شدن.

میدونی مودم اینطوریه که انگار وسط ذوق و خوشحالیم محکم کوبوندن تو دهنم،انگار تو یکی از نقشای درام غم انگیز گیر کردم،انگار تو یکی از موزیکای غمگین پلی لیستم دارم پشت سر هم تکرار میشم و نوت هاش دارن مغزمو نابود میکنه، انگار دیگه روحی ندارم و جا گذاشتمش تو یه کالبد دیگه،انگار خوبم ولی دیگه منی نیست.

فکت؛ من به مجازی و گوشی معتاد نیستم ،فقط تو دنیای واقعی سرگرمی و خوشحالی وجود نداره برام.

آدما دیر میرسن،دیر اشتباهاتشونو میفهمن،دیر پشیمون میشن، دیر محبت میکنن،دیر درکت میکنن و میفهمنت؛ و دقیقا تو همین فاصله و بین همین زمان ها از چشمت میفتن و دیگه هرگز اون حسی که قبلا بهشون داشتی رو دیگه نداری.

آدم همیشه تو یه سنی درگیر یکی میشه؛ فکر میکنه بدون اون نمیتونه زندگی بکنه ولی بعدا متوجه میشه با همه میتونه زندگی کنه، بسازه به جز همون آدم.

0:32 . 𖦤

اون نفهمید ولی هزار تا خوب نیستم پشت جمله خوبم مخفی شده بود.