ر‌‌‌‌‌‌یحانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هستم‌‌‌‌‌؟

چرا خب!

کسی اینجا هست هنوز؟

قرار اینجا چراغش تا یه‌مدّت خاموش بشه و شاید اینجا حرف زدم، نمی‌دونم... https://t.me/+7-6LcUys7Mg0ZmI0

از هیچ جمله‌ای قد "التماس تفکر" نفرت ندارم.

از خسته بودن، عمیقا خسته‌م.

هر صباحی غمی از دور زمان پیش آید گویم این نیز نهم بر سر غم‌های دگر پ‌ن: فعلا انگیزه‌ای برای نوشتن تو اینجا ندارم

جدی واقعا همه‌چیز انقدر پیچیده‌ست یا ما خیلی ساده‌ایم؟

وضعیت یه‌جوری شده که بیشتر از جمعیت ایران خبرنگار و نویسنده و فعال فرهنگی داریم :|

واقعا نمی‌فهمم چرا نگاه بیخود داشتن به زندگی مُد شده؟ احساس می‌کنم آدم‌ها برایِ گرفتن تأیید از دیگری زندگی می‌کنن تا خوب شدن حال خودشون.

می‌فرماد که: ما به قربان شما رفتیم‌ و همان جا ماندیم.