این‌جآ

این‌بار تو سرت را رویِ شانه‌یِ غصه‌هایم بگذار.

«كانتْ حياتي جُرحاً، ضمَّدهُ مجيئُكَ؛» زِندگی‌ام زَخم بود، آمدنت مَرهَم.

لذت وصل نداند مگر آن سوخته ای که پس از دوری بسیار به یاری برسد...

ببین مامان، بالاخره تونستم پرواز کنم.

و روزی خواهی‌دانست که زمان، جاودان بودن همه‌چیز را نفی می‌کند.

-بار دیگر، شهری که دوست می‌داشتم، نادرابراهیمی

@rahainja 🫴🏻🌿🫧

نیاز به یه اتفاق دارم. نیاز به یه صدای بلندِ"دیدی شد؟ دیدی بالأخره شد؟"قاطی‌ اشکهام دارم.

خرم آن‌روز کزین منزل ویران بروم.

می‌ترسم، می‌ترسم که برای همه‌چیز دیر شده باشه...