د‍ُژَم

هرچی فکر میکنم میبینم جون سخت تر از آدمی‌زاد نیست تو دنیا. آخر شب که میرسه به روزی که گذشت فکر میکنم بعد با خودم میگم چطوری تونستم؟

غم او بر دلم تیغی میکشید. دلم از غصه می‌خواست شکافته شود. شب های روشن. صفحه ۸۸.

شنبه 2 تیر. « او تسکین‌دهنده‌ی همه‌ی غم‌هایم بود. یک نگاه خشک و خالی‌اش قادر بود تنهایی‌ام را درمان کند. به زندگی‌ام هدف و مفهوم بخشید. یک لبخند ساده‌اش مرا مطلوب و خواستنی می‌کرد و از تمامی انگیزه‌های حیوانی مرا مبرا می‌ساخت. عشقی غریب: هر یک از ما در پرتو جادوی دیگری خود را گرم می‌کردیم. »

•وقتی نیچه گریست صفحهٔ سیصد و شصت و پنج

این که بخوام دوست نداشته باشم خیلی سخته...

میخوام خیلی چیزا بگم بهت ولی نمیتونم.

گفت: « ما دیگر همیشه با هم خواهیم بود، نه؟ » گفتم: « اگر می‌دانستی که تنهایی من چه تلخ بود! » شب‌های روشن. صفحه ۸۴.

یه وقتایی دلم میخواد از دست خودم خودمو پرت کنم از یه جایی پایین، نمیدونم سرمو بزنم تو دیوار یه بلایی سر خودم بیارم دلم خنک بشه. چرا انقدر شلمغز بازی از خودم درمیارم؟ چطوری میتونم تا این حد احمق باشم؟ خدایاا

به یاد آر ...