حجت کلاشی

‏گرامی باد سالروز آزادی خرمشهر. درود و آفرین می فرستم به روان شهیدان ایرانزمین و هر آنکس که جان و تن خویش بهر پاسداری ایران فدا کرد تا ایران بماند. خرمشهر نماد پیروزی ایران بر پان عربیسم است،آنها که خیال خام می پزند از عاقبت صدام عبرت گیرند #خرمشهر_نگین_ایرانشهر @kalashi_hojjat

💢‏کل جمهوری اسلامی در حال سقوط، فروپاشی و متلاشی شدن است. @kalashi_hojjat

❇️ گفت‌و‌گوی #حجت_کلاشی و توضیحات تکمیلی درباره‌ی نشست کادیز در کار سیاسی به عقل و اندیشه‌ی خود تکیه می‌کنیم و همان طور که زمانی که پادشاهی‌خواهان در اقلیت بودند به پادشاهی پایبند بودیم تا آخر بدون هیچ توقعی به #شاهزاده_رضا_پهلوی، نماینده‌ی این نهاد تاریخی، وفادار خواهیم بود. چنین نشست‌هایی هم برای هم‌گرایی بین چهره‌های پادشاهی‌خواه مهم است، هم برای این که تبلیغات جبهه‌ی مقابل درباره‌ی پادشاهی‌خواهان را شکست دهیم و نشان دهیم جریان پادشاهی‌خواه همه جا می‌تواند از منطق خود دفاع کند. #جاویدشاه #بازگشت_به_مشروطه @kalashi_hojjat

❇️ گفتگوی #حجت_کلاشی با «منوتو» پیرامون راست افراطی و منشور «جورج‌ تاون» @kalashi_hojjat

در پی جنگ روانی که نیروهای وابسته به جمهوری اسلامی، مجاهدین، جریان‌های ضد ایرانی و برخی نیروهای وابسته به بیگانگان برای به حاشیه بردن کوشش‌های پادشاهی‌خواهان به راه انداخته‌اند، همچنان کوشش‌ها و برنامه‌هایمان را با قدرت بیشتر ادامه می‌دهیم اما جهت جلوگیری از سردرگمی هم‌میهنان گرامی و ایجاد سرخوردگی بیشتر برای شایعه‌پراکنان و فرصت‌طلبان، بار دیگر اصولی را که بارها اعلام داشته‌ام تکرار می‌کنم: ۱- به عنوان یک نیروی ملی و ایران‌خواه هدفم از کوشش‌های سیاسی خدمت به کشورم و ملت بزرگ ایران است. ۲- وفادار به نظام پادشاهی ایران هستم و بر این باورم باید انقلاب ۵۷ و نیروهای وفادار به آن فتنه‌ی شوم را شکست داد و به نظام پیشین - نظام پادشاهی مشروطه - «بازگشت». ۳- در چارچوب سنت و قوانین نظام پادشاهی مشروطه، شاهزاده رضا پهلوی را ولیعهد قانونی و وارث تاج و تخت می‌دانم. ۴- کوشش‌هایم در راستای پیشبرد جریان ملی و جبهه پادشاهی‌خواهی و در جهت سازماندهی و تقویت نیروی عظیم مشروطه‌‌خواهان برای رسیدن به حکومت قانون و آزادی با همه‌ی توان ادامه خواهد داشت. #جاویدشاه #بازگشت_به_مشروطه #رضاشاه_دوم @kalashi_hojjat

‍ بخش‌هایی از سخنان حجت کلاشی در کنفرانس کادیز « #شاهزاده_رضا_پهلوی و جریان ملی پایگاه بسیار قدرتمندی درون ایران دارند که باید در راستای بازیابی آن خیر ملی که در ۵۷ از دست دادیم قدر آن را بدانیم.» 🔻 مردم با انقلاب اطلاعات و گسترش رسانه‌ها شکل محدودی از آزادی یافته اند که منجر به تولید نوعی ادبیات رادیکال سیاسی شده است که در واقع فریاد زدن درد‌ها و رنج‌های جامعه است. مشکل فقدان پارادایم و صورتبندی درست از مبارزه ملی است که بتواند صحنه را کاملا روشن کند و فقدان رفتارهای سیاسی است که بتواند برای این دردها نسخه‌ی سیاسی ارائه کند. 🔻 اصلاح اسلام سیاسی غیرممکن است کما این که نه داعش قابل اصلاح است و نه النصره به طور کلی به جای پیگیری هر نوع اصلاح دینی به معنای بازی با ایدئولوژی‌های جدید از هرمنوتیک تا بحث‌های پست‌مدرن و ... باید پیگیر شکست اسلام سیاسی و عقب‌نشینی دین به حوزه شخصی باشیم. 🔻باید درباره‌ی ۵۷ گفت‌و‌گو کرد و باید بسیاری از پرونده‌ها باز شود: در سیاست به دنبال خیر جمعی و مصلحت عمومی هستیم و اگر افراد و گروه‌هایی خیر و مصلحت عموم را در ۵۷ ضایع کرده اند یعنی نمی‌توان با آن‌ها خیر ملی حاصل کرد. 🔻 شاهزاده رضا پهلوی و جریان ملی پایگاه بسیار قدرتمندی درون ایران دارند که باید در راستای بازیابی آن خیر ملی که در ۵۷ از دست دادیم قدر آن را بدانیم. 🔻 باید بدانیم دستگاه‌های امنیتی ج.ا سعی می‌کنند کسانی را در جهت دستکاری فکر اپوزیسیون به عنوان فعال سیاسی جا بیاندازند و کسانی که به آن‌ها امید می‌بندند را منحرف و بعد ناامید کنند. 🔻 تنها نیرویی که توان، راهکار و نسخه برای شکست ج‌.ا و تغییر وضع دارد جریان ملی است. این جنبش حامل ارزش‌های جدید است و به دنبال حذف افکار و نیروهای دیگر نیست. همین جنبش ملی منجر به تاسیس پارلمان، دادگستری و دیگر نهادهای مدرن شده است و دوره‌ی قدرت آن، دوره‌ی رشد و آزادی بوده است. 🔻 نسخه‌ای که می‌تواند ایران را نجات دهد همان ملی‌گرایی است. با ایستادن بر این مفهوم می‌توانیم بدانیم که نمی‌توان با امثال مهتدی که اصلا ایران را قبول ندارد اتحادی داشت. این بحث‌ که برای آینده‌ی ایران نمی‌توان با کسی همکاری کرد که کشور و ملت ایران را به رسمیت نمی‌شناسد و می‌خواهد بلایی بدتر از ۵۷ بر سر ایران آورد، رادیکال نیست بلکه مبنایی و بنیادی است. 🔻 این ایده‌ی ملی است که در پاسارگاد خود را نشان داد و زمینه‌ای برای جنبش‌های بعدی شد. وقتی مسائل خود را با ایده‌ی ملی توضیح دهیم در نهایت می‌توانیم کاری کنیم بدنه‌ی نظامی و بروکراتیک از جمهوری اسلامی ببرند و به جنبش ملی بپیوندند. @mashrootehorg

‏با چیرگیِ چپِ انقلابی بر ساحتِ فکر و تبدیل شدن آن به مذهب مختارِ روشنفکری ایران، نظام پادشاهی در همه فراز و فرودش، نظام استبداد دانسته شد و «پادشاهی پهلوی» در پیوند با استبداد از یکسوی و نظریه وابستگی از سوی دیگر صورتبندی گشت. با دگرگونی که در مزاجِ سیاسی، در روزگارِ نو پدید آمده، پدافند از پادشاهی ممکن نبود و همچنان نیست مگر با امکاناتی که مشروطه در اختیارمان می‌گذاشت و نشناختن همین امکانات و ناتوانی در توضیحِ نظام جدیدْ با این امکانات بود که پهنه فکر و سپس تخت را به انقلابیون باختیم و همچنان با پشتِ پا زدن به این امکانات، فهمی از تاریخِ همروزگار فراهم نکرده‌ایم.هر آنچه پادشاهی برای توضیح خود به زبانِ امروزی نیاز دارد، در مشروطه واقع است. به دیگر سخن زبان نظام جدید است که باید به سخن درآید و خود را چونان پدیده پویا و زنده بشناساند. مشروطه همان فرهنگ و پیوستارِ نو پیکرِ سیاسی ماست. مشروطه چه در ایران و چه در فرانسه به پادشاهی اشاره دارد و هرگز برای نامیدن و نشان دادنِ جمهوری بکار نرفته است. اگر اکنون کسانی می‌کوشند بگویند «مشروطه جمهوری هم هست» از اینروی است که دانسته‌اند باید این گنجینه را از دستِ نظام پادشاهی در بیاورند و در رخت و ریخت کهن رهایش کنند. در فرانسه پس از انقلاب و با برافتادن ناپلئون، پادشاهی مشروطه(۱۸۱۴-۱۸۴۸) بازگشت و پس از آن با انقلابی علیه پادشاهی مشروطه، جمهوری درست شد. در سنت سیاسی ایران، مشروطه برای نشان دادن پادشاهی نو بوده و نه جمهوری. از اینروی چسباندن مشروطه به جمهوری، برای لخت کردن پادشاهی از فرهنگِ جدید است. مشروطه نسبتی با شرط ندارد که کسانی بپندارند؛ مشروطه یعنی شاهی هست و باید او را مشروط کرد و یا چون الان شاه نیست پس نمی شود مشروطه شد. (یعنی نمی‌دانند در فرانسه پس از انقلاب۱۷۸۹ ، پادشاهی مشروطه بازگشت و دوباره برافتاد و جمهوری برآمد. در انگلیس نیز با برافتادن جمهوری، پادشاهی مشروطه بازگشت) در درازای تاریخ همواره شاهان به شروطی محدود بوده‌اند. مشروطه یعنی پادشاهی برپایه پارلمان و قانون که بنا به سرشت زمانه کم کم جنبه‌های مردمی و دموکراتیک آن تقویت می‌شود. یعنی پارلمان و روند قانون‌گذاری، ویژگی دموکراتیک می‌یابد. از اینروی مشروطه بنیادْ نهادنِ پارلمان و حکومتِ قانون است یعنی از جنس بهبود و تکامل و یا دگرگشت و همخویی و همخوانی با نیاز زمانه و فهم بشری. وقتی می‌گوییم بازگشت به مشروطه یعنی نه تنها گفتارمان در راستای شکستِ انقلابِ 57 و پدافند از نظام پیشین است؛ بلکه تاکید بر این نکته است که نظام پادشاهی و شاهنشاهی، باید با منطق جدید یعنی مشروطه توضیح داده شود. آنهایی که می‌کوشند این امکانات را از پادشاهی بگیرند اگر نادان نباشند؛ سَر و سِری و سودایی با اغیار دارند. البته که عبارت بازگشت به مشروطه را با عبارتی مانند بازگشت به پادشاهی مشروطه و یا حتا پادشاهی پهلوی می‌توان گفت که اصل فهم این مسائل بنیادین و استراتژیک است اما باید بدانیم که در این میدان نبرد در دفاع از پادشاهی بیش از هر چیزی باید به منطق جدید پایبند باشیم و با زبان نو از آن دفاع کنیم . نه بازگشت به مشروطه و نه بازگشت به پادشاهی و نه بازگشت به پهلوی هیچ کدام اختراع من نیست که کسانی در لجبازی با من با آنها مخالفت کنند؛ این عبارات چیزی نیست که در تملک شخصی کسی قرار بگیرد. موضوع مهم این عبارتها نیست که می توان خورجین خورجین عبارت بدیل و همانند برایش ساخت؛ آنچه مهم است توضیح منطق این تحولات و دفاع است که از عهده هر مدعی برنمی‌آید بویژه اگر بجای اینکه درست درس بخواند، به بازگوشی عمر هدر داده باشد. از بازیگوشی ست که کسی خود را پژوهشگر تاریخ بداند و مدعی شود که تاریخ خوانده( برای نمونه پیشتر می‌پنداشتم آقای بهمن تاریخ خوانده اما با نوشتارهای جدیدی که از او دیدم دچار تردید شدم که در رشته تاریخ درس خوانده باشد امیدوارم با نشان دادن مدارک این تردید را از بین ببرد) با ندانستن جدایی میان نظام و دولت، بپندارد می‌شود بجای بازگشت به مشروطه(یعنی نظام پادشاهی مشروطه) که نام نظام سیاسی و حقوقی است، دولت شاهنشاهی ایران گذاشت و ندانست که پهلوی نمی‌گفت دولت شاهنشاهی ایران، نامِ دولت ایران از سال 1302 است بلکه می‌گفت نام دولت چند هزار ساله ما، دولت شاهنشاهی ایران است. بی هیچ تردیدی همانگونه که سالها و بارها توضیح داده‌ام باید به سنت سیاسی خود یعنی نظام پادشاهی برگردیم اما برای بازگشت به آن به دستگاه فکری و نظری نیاز داریم که در مشروطه نهاده شده و بدون فهمیدن این نکات دقیق در عطش جلب نظر، تیشه به پای خودمان می‌کوبیم و با اراذل و اوباش همراه می‌شویم بدون اینکه بفهمیم برای دفاع از پادشاهی به ادبیات و معرفتی فراتر از گجستگ و دلاک و سپوختن و خلانیدن نیاز داریم @kalashi_hojjat

گفت‌وگوی حجت کلاشی با اُپک‌تایمز: 🔅 جناح‌های چپ در اروپا پیگیر بقای جمهوری اسلامی هستند @kalashi_hojjat

‍ ‏سخنان ‎#حجت_کلاشی در دومین همایش ایران‌گرایی در پاریس: «از دیروز تا فردای ایران، این پادشاهی است که حافظ آزادی‌ها بوده و خواهد بود.» 🔻 آزادی در ایران مساله‌ای پیچیده و بغرنج است چون در میدانی بین استبداد و آنارشی قرار گرفته است و یکی از وجوه مهم دوره‌ی پهلوی ایجاد امکان برای آزادی در این میدان بود. 🔻 ایران در دوران جدید وارد بحرانی شده است که امکانی برای ایجاد نظریه‌ای برای خروج از آن وجود نداشته اما به ضرورت در عمل برای خروج از آن حرکت کردیم که برآمدن رضاشاه و ایجاد نهادهای مدرن در دوران پهلوی عبارت از همین تلاش در عمل ما برای بقا بوده است. 🔻 امروز هم همچنان برای این که بتوانیم در حوزه‌ی نظری و مفهومی از بحران خارج شویم باید بتوانیم در عرصه‌ی عمل به حکومتی بازگردیم که حامی و پشتیبان عصر مدرن و عنصر عقل باشد. 🔻 از بدآمد تاریخ معاصر ماست که عمل ما مقدم بر نظر ما شده است اما این ذات بحرانی است که با آن مواجه‌ شده‌ایم و از آن گریزی نیست. باید بتوانیم به حکومت مدرن بازگردیم تا زیر سایه‌ی آن بتوانیم دانشگاه ملی داشته باشیم و در حوزه‌ی نظر کاری بکنیم. 🔻 پادشاهی ما با مشروطه بر مفاهیم مدرن استوار شده است و امروز نیز به ویژه با تحولاتی که در ذهن و زبان جامعه ایجاد شده است باید پادشاهی را به درستی با مفاهیم مدرن توضیح دهیم و اگر به این دره بغلتیم که بخواهیم پادشاهی مشروطه را با مفاهیم استبدادی توضیح دهیم قطعا در جامعه‌ی امروزی شکست خواهیم خورد. 🔻 مساله‌ی دموکراسی کماکان موضوعی حیاتی است اما برای ساخت دموکراسی باید در نظر بگیریم که این سازه قرار است در کشوری دچار بحران ساخته شود و برای استوار ماندن آن باید بتوانیم هم نیروهای مخرب و هم سویه‌های استبداد را کنترل کنیم. 🔻 نظام پادشاهی مشروطه ایران به خاطر داشتن عناصری از محافظه‌کاری یعنی داشتن نهادهای برای «ملت» (امری درازآهنگ‌تر) در کنار نهادهای برای «مردم» (چیزی کوتاه‌مدت‌تر و مرتبط با هیجان‌ها و نیازهای فوری‌تر ) می‌تواند بین عقل و تجربه‌ی بلندمدت نسل‌ها با علایق، نیاز‌ها و خواست‌های نسل معاصر تعادلی ایجاد کند و قوانینی عاقلانه‌تری برای ایران وضع کند. ‎#بازگشت_به_مشروطه ‎#سازمان_مشروطه_ایران برگزار کننده: حزب رستاخیر/ ۴ و ۵ می ۲۰۲۴ @mashrootehorg

آزادی در ایران مساله‌ای پیچیده و بغرنج است چون در میدانی بین استبداد و آنارشی قرار گرفت از وجوه مهم دوره‌ی پهلوی ایجاد امکان برای آزادی در این میدان بود. ایران در دوران جدید وارد بحرانی شده است که امکانی برای ایجاد نظریه‌ای برای خروج از آن وجود نداشته اما به ضرورت در عمل برای خروج از آن حرکت کردیم که برآمدن رضاشاه و ایجاد نهادهای مدرن در دوران پهلوی عبارت از همین تلاش در عمل ما برای بقا بوده است. امروز هم همچنان برای این که بتوانیم در حوزه‌ی نظری و مفهومی از بحران خارج شویم باید بتوانیم در عرصه‌ی عمل به حکومتی بازگردیم که حامی و پشتیبان عصر مدرن و عنصر عقل باشد. از بدآمد تاریخ معاصر ماست که عمل ما مقدم بر نظر ما شده است اما این ذات بحرانی است که با آن مواجه‌ شده‌ایم و از آن گریزی نیست. باید بتوانیم به حکومت مدرن بازگردیم تا زیر سایه‌ی آن بتوانیم دانشگاه ملی داشته باشیم و در حوزه‌ی نظر کاری بکنیم. پادشاهی ما با مشروطه بر مفاهیم مدرن استوار شده است و امروز نیز به ویژه با تحولاتی که در ذهن و زبان جامعه ایجاد شده است باید پادشاهی را به درستی با مفاهیم مدرن توضیح دهیم و اگر به این دره بغلتیم که بخواهیم پادشاهی مشروطه را با مفاهیم استبدادی توضیح دهیم قطعا در جامعه‌ی امروزی شکست خواهیم خورد. مساله‌ی دموکراسی کماکان موضوعی حیاتی است اما برای ساخت دموکراسی باید در نظر بگیریم که این سازه قرار است در کشوری دچار بحران ساخته شود و برای استوار ماندن آن باید بتوانیم هم نیروهای مخرب و هم سویه‌های استبداد را کنترل کنیم. نظام پادشاهی مشروطه ایران به خاطر داشتن عناصری از محافظه‌کاری یعنی داشتن نهادهای برای «ملت» (امری درازآهنگ‌تر) در کنار نهادهای برای «مردم» (چیزی کوتاه‌مدت‌تر و مرتبط با هیجان‌ها و نیازهای فوری‌تر ) می‌تواند بین عقل و تجربه‌ی بلندمدت نسل‌ها با علایق، نیاز‌ها و خواست‌های نسل معاصر تعادلی ایجاد کند و قوانینی عاقلانه‌تری برای ایران وضع کند.