♥️︎ℳℴℴ𝓃𝓁𝒾ℊ𝒽𝓉♥️︎

և երկուսն էլ անտանելի էին, բայց միայն միասին էին իրենց երջանիկ զգում…

Այն բանից, որ մարդ մահացել է, չի կարելի դադարել նրան սիրել, գրողը տանի, հատկապես երբ նա լավագույնն էր բոլոր ողջերից:💔

Դու կիսատ չես, դու անավարտ ես: Այդպես ավելի գեղեցիկ ես, քան վերջացած:

Հայրիկ, սիրելիս, կարոտել եմ քեզ, Ժպիտդ բարի, շոյանքներդ հեզ, Քո խորհուրդների կարիքն եմ զգում, Ու պատասխաններ երբեք չեմ գտնում: Այցի եմ գալիս քո գերեզմանին, Ցավ է իմ հոգում, վիշտն է իմ սրտին, Արցունքներս մեղմ հոսում են շիրմիդ, Ու ես լավ գիտեմ, թափվում են դեմքիդ: Ուզում եմ դեմքդ օծել համբույրով, Սակայն օծվում է դեմքդ… արցունքով: Հայրիկ, սիրելիս, սիրտս է ցավում, Երբ նկարիդ եմ կարոտով նայում: Կարծես՝ արցունքս ես մաքրում քո ձեռքով, Շոյում ես դեմքս, այտս համբուրում, Ու կամաց ասում. «Շատ եմ կարոտում»…

Ու լսվեց հրաման, մի որոտ դղրդաց, Ծանր արկերի տակ հողը տնքաց, Ձեռքին հրացան, նամակը ծոցում պահած, Տղան առաջ նետվեց ատամները սեղմած: Պետք էր անցնել ընդհամենը հարյուր, Լոկ հարյուր քայլ հայրենի հողի, Բայց ինչքան կարճ են քայլերը խաղաղ Եվ ինչքան երկար դաշտում այս կռվի: Ու հանկարծ կարծես լռեց ամեն ինչ, Տղան հնձված հասկի պես ընկավ, Ձեռքերում սեղմած նամակը ծակված, Հայացքը ուղղած կապույտ երկնքին: Նա նայում էր կապույտ երկնքին, Ու հիշում էր տունը հայրենի, Ու բակի բարդին ծերացած, Որի տակ մայրը կսպասի նամակին:

Մարդուն չեն սիրում փողի, տան, մեքենայի կամ ճոխ նվերների համար, մարդուն սիրում են հոգու մաքրության, լավ վերաբերմունքի, ուշադրության,հարգանքի, սրտում ապրող անկեղծ սիրո, բարության  ու ամենակարեւորը հավատարմության համար…

մենք չգիտենք ու չենք կարող իմանալ թե որ օրը ու որ պահին մեզանից կհեռանա  մեր համար ամենաթանկ մարդը 🥺💔