•SJ•

هر شب نا خواسته به یه گوشه خیره میشم.وقتی به خودم میام خیلی گذشته و مغزم پر از خالیه.افکاری که نمیدونم نوبت کدومه که بهش رسیدگی بشه.

‏دلم یه آرامش عجیب می‌خواد. یه آرامش خُنَک. مثلا برم طبقه‌های یخچال رو در بیارم، پتو دور خودم بکنم، بشینم داخل یخچال و گوجه‌ها رو بغل کنم و بخوابم 🚶🏻‍♀️

نمی‌دانم؛ کاش دکمه‌ی آن پیراهنی بودم که گفته بودی دوستش داری، یا آینه‌ای که هر روز صبح خودت را درونش می‌نگری، یا دستِ‌ کم یکی از تابلوهای آویزان شده روی دیوار اتاقت. این هم نه؟ یکی از آن هزاران کلماتی که لابه‌لای صفحات کتاب محبوبت حضور دارند چطور؟

شب دوباره همانم آزرده، غمگین،و ترسیده از دنیا حتی اگر تمام روز، در قوی‌ترین حالات ممکن یک انسان زیسته‌ باشم.

منفعت قسم نمیشناسه ، اعتماد نکن.

19:19

اونی که همیشه کوتاه میاد آخرش یه روز بلند میشه میره!

انشالا که خِیره

خبری نیست