*یک قدم تا شهر*

*شرایط انتقال علم و تکنولوژی* 🔹در کشور ما بنای اولین مدرسه آموزش عالی در حدود یک‌صد و پنجاه سال پیش گذاشته شد. مقصود مؤسس بزرگ آن این بود که در آنجا (دارالفنون) به دانشجویان علوم کاربردی بیاموزند. این مدرسه مدت‌ها دائر بود اما پیشرفتی نکرد و اقدامی برای توسعه آن یا تأسیس مدارس مشابه‌صورت نگرفت. مشکل این بود که رابطه درست و شایسته با علم برقرار نشده بود. علم مدرن بااینکه کارکردی است، در دیاری که به آن به‌عنوان وسیله نگاه می‌کنند و آن را برای مصرف می‌خواهند ریشه نمی‌کند و بر و بار نمی‌دهد؛ یعنی برخلاف آنچه معمولاً می‌پندارند، علم کالایی نیست که آن را از بازار بخرند و به هر مصرفی که می‌خواهند برسانند. 🔹اخیراً کسانی که دشواری و اهمیت انتقال تکنولوژی را درنیافته‌اند، گفته‌اند که گیرندگان و اقتباس کنندگان علم و تکنولوژی مقلدند. مقلد دانستن کشورهای موفق در اخذ تکنولوژی، با هر قصد و غرضی که صورت گیرد، حاکی از نشناختن یا نادیده گرفتن ماهیت علم تکنولوژیک و شرایط تاریخی کشورهای درحال‌توسعه و دشواری‌های راه این کشورها است. این مشکلات ازآنجا پیش می‌آید که علم و تکنولوژی را مجموعه قضایا و روش‌ها و دستورالعمل‌های تماماً آموختنی و یادگرفتنی می‌انگارند و می‌پندارند که همه کشورها و مردمان با علم و تکنولوژی نسبت مساوی و یکسان دارند و هر وقت بخواهند می‌توانند تمام مراتب آن را کسب کنند. ولی اولاً از علم و تکنولوژی معمولاً ظاهر آموختنی آن را می‌بینند و از ریشه آن که باید در زمین روح مردمان استوار شود غافل‌اند و به این جهت انتقال علم و تکنولوژی را سهل می‌انگارند. ثانیاً درس آموختن و بهره گرفتن از علم دیگران را که گاهی یک امر ضروری است عیب می‌دانند و آموختن را با تقلید اشتباه می‌کنند. 🔹اگر انتقال تکنولوژی با گرفتن امتیاز و خریداری بعضی وسایل تکنیک و گزارش و حاصل چند پژوهش علمی به انجام می‌رسید همه کشورهای توسعه‌نیافته کم‌وبیش از عهده این کار برمی‌آمدند. شاید کمتر کشوری را بیابیم که برای خرید تکنولوژی اقدام نکرده باشد. اما چنان‌که میدانیم همه به یک اندازه موفق نبوده‌اند. به نظر نمی‌رسد که در هیچ‌یک از کشورها توسعه‌نیافته با انتقال تکنولوژی مخالفت رسمی شده باشد و بشود. اگر مخالفتی وجود دارد از ناحيه بعضی دانشمندان است که در این کار از یک‌سو ناکارآمدی‌ها و از سوی دیگر، آثار اعمال غرض‌های سیاسی و سوداگری را به عیان می‌بینند. آن‌ها می‌گویند که مسائل علم و تکنولوژی هر کشور را دانشمندان آن کشور باید حل کنند. مسلماً دانشمندان کشور خریدار تکنولوژی باید در انتخاب تکنولوژی مناسب و استقرار آن در جایگاه مناسب دخالت داشته باشند و اگر این شرط محقق نشود، در حقیقت انتقال تکنولوژی مورد پیدا نمی‌کند. 🔹صرف‌نظر از ملاحظات سیاسی، وجهی که برای مخالفت با انتقال تکنولوژی به نظر می‌رسد این است که خریداران علم و تکنولوژی ممکن است پایه‌ومایه روحی و فرهنگی برای حفظ و بسط تکنولوژی نداشته باشند. در این مشکل بیشتر باید تأمل کرد زیرا علم و تکنولوژی مسبوق به تلقی خاصی از جهان و موجودات است. علم جدید براثر انقلابی در روح و تفکر بشر به وجود آمده است. گالیله که از بنیان‌گذاران علم جدید است فیزیک ریاضی را با این اصل پدید آورد که جهان با قلم ریاضی رقم خورده است. اگر این نگاه به جهان و طبیعت پدید نیامده و انتشار و شیوع نیافته بود، فیزیک جدید به وجود نمی‌آمد. البته این اصل را می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد، اما چنان‌که گفته شد، علم و مبادی آن باطن و لوازم پوشیده‌ای دارد که تماماً یادگرفتنی نیست بلکه باید آن را به جان آزمود. می‌توان یاد گرفت و تکرار کرد که خداوند جهان را با قلم ریاضی خلق کرده است، اما دریافت این معنی و زندگی کردن و ترتیب دادن روابط و مناسبات بر وفق آن به‌صرف دانستن سطحی و لفظی میسر نمی‌شود بلکه باید انقلابی در وجود آدمی پدید آید و براثر آن بشر به قدرت تصرف در موجودات و تسخیر جهان مبدل شود. #یک_قدم_تا_شهر @iut_daneshbonyan  

#یک_قدم_تا_شهر 🔹*کار برای زنده ماندن یا کار برای زندگی کردن؟* 🔻جهان متجدد با کار گره خورده است و گرد کار می گردد و به همین جهت اقتصاد در آن اینهمه اهمیت دارد. مارکس می گفت انسان با کار انسان می شود و البته معتقد بود که کار در جهان بورژوازی و سرمایه داری صورتی پیدا کرده است که لایق شان بشر نیست و او را از وجود خود دور و بیگانه کرده است. در وصف مارکس معلوم است که کار بیگانه کننده چیست، اما با اینکه در حدود یکصد و پنجاه سال از زمان انتشار جلد اول کاپیتال (کتاب مارکس) می گذرد، آدمی هنوز کار آزادی بخش را نیازموده است و نمی شناسد و البته این سرمایه داری است که همچنان در صورت های گوناگون حکومت می کند. 🔻راستی کار چیست و برای چیست؟ و چگونه زندگی به کار تحویل شده شده است؟ مگر گذشتگان و مردم جهان های قدیم کار نمی کردند؟ کار به یک معنی صرف کردن نیروی تن و جان در ازاء مزد است. شخص که کار می کند گویی توانایی خود را برای ساعات و روز ها و سالهایی می فروشد. شاید گفته شود که اهل حرفه و گروه هایی از کشاورزان هم وقت و نیروی خود را صرف می کنند تا وجه معاش فراهم آورند. مانعی ندارد که شغل آن ها را هم کار بنامیم ولی حرفه و صنعت به معنی قدیم آن ضرورتا بیگانه کننده با زندگی نبود، زیرا کنندگان کار می دانستند که چه می کنند و وجود خود را در چیزی که پدید اورده بودند می دیدند. 🔻با توجه به آنچه که گفته شد می توان کار را به دو قسم تقسیم کرد، کار برای زنده ماندن و کار برای زندگی کردن. بسیاری از صاحب نظران دو قرن اخیر برای تمیز و تشخیص این دو صورت کار تعابیر متفاوت داشتند که ما می توانیم یکی را زحمت و مشقت و دیگری را کار بنامیم. اگر از ما بپرسند که چرا و برای چه کار می کنیم پاسخمان چیست و چه می تواند باشد؟ 🔻شاید بیگانه گشتگی مورد نظر را بتوان وجهی از بازگشت انسان به وضع بردگی دانست. ما امروز همه برای نان کار می کنیم. حرفه ها و صنعت های دستی هم به کار تولیدی برای ساختن اشیاء مصرفی تبدیل شده است. ما نان می خوریم که زنده بمانیم و البته از این جهت بر ما باسی نیست. ولی چه می کنیم و نتیجه کارمان چیست؟ 🔻در شرایط کنونی به جای توقع بیش از حد از سیاست باید اندیشید که در آشوب کنونی در جهان چه تغییری روی داده و بر سر آدمیان چه امده است و مردم با عالم پر آشوبی که گرفتار آنند چه می توانند و باید بکنند و چگونه می توانند از قریه ای که عدل و تعادل و اعتدال دیگر در آن وجود ندارد بیرون شوند و بنایی دیگر بگذارند. این امر موکول به پدید آمدن تحولی در وجود انسان و گشایش افق زمانی دیگر است. 🔻اهل نظر باید به فکر آن زمان و فراهم اوردن شرایط انتظار و امادگی باشند و مراد از انتظار، انتظار فعال و انتظاری است که در آن بسیاری جان های غیرتمند بستوه می آیند و شاید قربانی شوند. قسمتی از فصل نهم کتاب *خرد سیاسی در زمان توسعه نیافتگی* @iut_daneshbonyan

بسم الله الرحمن الرحیم خدا قوت به همه ی دوستان و عزیزان. ان شاء الله صوت روزانه ی جلسات، جزوات، مصاحبه ها، گفت و گو با دوستان حاضر در دوره و ...در کانال تلگرامی @iut_daneshbonyan بارگذاری می گردد. @iut_daneshbonyan

#عناوین_دوره و #زمان_بندی_جلسات دریادلان راه سفر در پیش دارند پا در رکاب راهوار خویش دارند.... *دانش بنیان و حضور تاریخی انقلاب اسلامی در اقتصاد* شاید در منظر اول وضعیت امروز اقتصاد را نیازمند اقدامات و تدابیر ویژه بدانیم. هرچند که نباید و نمی توان از انجام تدابیر و اقدامات صرف نظر کرد، اما واقعیت آن است که ما *درگیر مسائلی هستیم که هرساله دوباره تکرار می شوند.* وقتی مشکلی دائما تکرار می شود و افراد با برنامه های مختلف نمی توانند قدمی برای حل آن بردارند نشان از آن دارد که همه در یک نسبت قرار دارند و مناسباتی در کار است و به تعبیری مشکلات ما تاریخی است و *اقتصاد ما از یک مشکل تاریخی رنج می برد*. تا زمانی که نتوان این مناسبات را دگرگون نمود بهترین تدابیر و اقدامات نیز راه به جایی نمی برند. انقلاب اسلامی به مثابه یک حضور تاریخی راه عبور از مشکلات تاریخی ماست همانگونه که در دفاع مقدس این حضور تاریخی انقلاب اسلامی بود که با سریان خود در عرصه نظامی بر ناتوانیهای تاریخی ما غلبه کرد و اقدامات و تدابیر را به ثمر رساند. امروز اصلی ترین مسأله ای که در راستای عبور از مشکلات اقتصادی باید دنبال کرد سریان حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد است و این امر نیازمند اندیشیدن است. یک قدم تا شهر *به وضعیت اقتصاد می پردازد* اما بیشتر از آنکه داعیه تدبیر و برنامه جدیدی داشته باشد به حضور تاریخی انقلاب اسلامی در امر اقتصاد می اندیشد. سرو کار ما در این دوره بیشتر از آنکه با اقتصاددان ها باشد با کسانی است که توانسته اند *درکی از وضعیت اقتصاد و شرایط تاریخی امروزمان* داشته باشند و همچنین تلاش می کنیم که از خلال قصه ها و روایتهای دفاع مقدس خود را مهیای تذکر به حضور تاریخی انقلاب اسلامی کنیم . و شاید همانگونه که بسیج عامل بسط حضور انقلاب اسلامی در صحنه دفاع مقدس بود *می توان امید داشت که دانش بنیان* نیز همان نقش را ایفا کند و همچون هوایی تازه اقتصاد امروز ما را در بر بگیرد. بر این اساس فضای کلی دوره ان شاء الله در سرفصل های زیر بررسی می شود: گفت و گو پیرامون تاریخ سازندگی در ایران گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد حاکم بر جهان گفت و گو پیرامون وضعیت اقتصاد ایران گفت و گو پیرامون مسیر و راه دانش بنیان *زمان جلسات:* طرف صبح: ۹ تا ۱۰:۳۰ ، ساعت ۱۱ تا ۱۲:۳۰؛ بعد از ظهر: ۱۶ تا ۱۷:۳۰ و ۱۸ تا ۱۹:۳۰. شب ها امکان دیدن فیلم و مستند و گفت و گو با اساتید و استفاده از روایت ها، متناسب با فضای دوره فراهم می باشد. قابل ذکر است که مدت زمان جلسات با توجه به پرسش ها و میز گفت و گو ها ممکن است ادامه دار شود و اساس دوره بر اساس میز های گفت و گو است. دوره به صورت شبانه روزی در اردوگاه درچه برگزار می گردد، امکانات رفاهی و خوابگاهی فراهم شده و جز وسایل شخصی، نیازی به وسیله ای نیست. دوستانی که احیانا برای کار ضروری (امتحان یا...) از اردوگاه خارج می شوند لطفا با آقای مستاجران 09131708812 هماهنگ کنند. وعده ی ما فردا ساعت ۷:۳۰ مسجد دانشگاه صنعتی اصفهان. *چاووش می گوید...* *چاووش نامه ۲* @iut_daneshbonyan

بسم الله... وقت است تا برگ سفر بر باره بندیم دل بر عبور از سد خار و خاره بندیم گاه سفر آمد؛ نه هنگام درنگ است چاووش می‌گوید که ما را وقت تنگ است... در *یک قدم تا شهر* قرار است همه نقشی داشته باشیم و همه در آن حاضر باشیم... پس خود را مهیای حضور می کنیم... یک قدم تا شهر فرصتی است که از روزمرگی ها و فشار های مرسوم فاصله ای بگیریم تا به استقبال زندگی برویم... قرار ما: راس ساعت ۷:۳۰ صبح روز *یکشنبه* مسجد فاطمه الزهرا (س) ... شماره جهت هماهنگی برای اسکان دانشگاه دوستان شهرستانی که روز قبل می رسند: آقای جهان بخش 09132065530. ضمنا دوستانی که در دوره حاضرند و هنوز در گروه واتس آپ *یک قدم تا شهر* عضو نشدند، لطفا به ادمین @iutdaneshbonyan جهت ارسال لینک گروه پیام دهند... *چاووش می گوید...* *چاووش نامه ۱* @iut_daneshbonyan

پشت دریا ها شهری ست... @iut_daneshbonyan

#یک_قدم_تا_شهر پشت دریاها شهری ست، که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است، بامها جای کبوترهایی است، که به فواره هوش بشری می نگرند، دست هر کودک ده ساله شهر، شاخه معرفتی است، مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند، که به یک شعله، به یک خواب لطیف... خاک، موسیقی احساس تو را می شنود و صدای پر مرغان اساطیر می آید در باد.... پشت دریا شهری ست، که درآن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است. شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند. پشت دریاها شهری ست! قایقی باید ساخت. #یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه @iut_daneshbonyan

#یک_قدم_تا_شهر دنیای امروز دنیای شهر است؛ ما انسانهای شهر هستیم و خود را فارغ از شهر نمی‌توانیم ببینیم. گویی مرزهای دنیای انسان امروز از خانه و محله گذشته و در شهر و کشور معنا یافته است. اما گویی معنای شهر کنونی بیشتر تحت سیطره فناوری و تکنولوژی است، شهری پر از غوغا، با انبوهی از جلوه های رنگارنگ؛ آدمی با تکنولوژی جدید عالمی‌ مصنوع خود ایجاد کرده که هرچه پیش تر می‌رود و بسط میابد، از طبیعت دورتر می‌شود تا آنجا که هوش مصنوعی نظیر ربات و کامپیوتر به عالم اوهام او شبیه می‌گردد و مکمل کار طبیعت نیست. به عبارتی آدمی تابع تکنیک شده و تکنیک است که آینده او را رقم می‌زند. شهر اکنون در بطن خود محل دیده شدن است، محل دیدن و شنیدن و گوش سپردن نیست و آدمی بجای یافتن خود، خود را در آن گم می‌کند. انسان در شهر گم می‌شود. شهر امروزی آدمی را در خود پناه نمی‌دهد و جای تنهایی انسان است. شهری که منتظر ما نیست... اما گویا در پس این شهر، شهری هست که منتظر ماست تا از راه برسیم، آن را فتح کنیم و بسازیم. شهری که انسان در آن عاملیت و اثر دارد در آن تنها شهرسازان و معماران مؤثر نیستند بلکه با فعلیت شهروندان شهر ساخته می‌شود و آدمی به خاطر عمل کردن و داشتن حیات در آن، راغب آن است. چنین شهری قصه دارد و خود را روایت کند. بی حافظه نیست و در آن مفهوم وطن و هموطن معنا دارد و اهالی آن زبان مادری خود را می‌شناسند. این شهر منتظر مهندسان و شهروندان خود است... عمق جهان مرا میشناسی وقتی از دره سیلیکون عبور کنی و شهری را به نظاره بنشینی که اهالی آن در حال بنیاد کردن اقلیم آشنایی هستند. #یک_قدم_تا_شهر #یک_قدم_تا_شهر_قدمی_از_جنس_اندیشه @iut_daneshbonyan