Caryon

تو کتاب شرح الفصول یه جمله‌ای هست عمیقا حسش میکنم توی ارتباطم با یه سری آدم‌ها، میگه‌ نه آنقدر نزدیک است که قلب آرام گیرد و نه آنقدر دور که رشته‌های امید پاره شود

جنده زیاد دیدم ولی حاجی این اورجینال شه

از یجایی غمگین نمی‌نویسی، با هیچکس راجع به غمت صحبت نمی‌کنی، خیلی بیشتر می‌خندی، به خودت می‌رسی و مشغول پیشرفتت می‌شی، دقیقا همونجا از همیشه پر درد تری.

توجه و مراقبت از علف هرز آن را تبدیل به گل نمیکند.

دیدین کاسبا میگن رفتیم معامله رو زخمی کردیم که طرف نتونه با کس دیگه ای وارد معامله بشه بعضیا این کارو با احساس آدما میکنن

شاید قبلا بیشتر با خودم سر جنگ داشتم و با بقیه صلح می کردم. الان نمیتونم بگم همه چیز خوبه، ولی انگار هرچقدر از بقیه آدما دور میشم، با خودم بیشتر به صلح میرسم. انگار هیچوقت قرار نیست این وزنه‌ها برابر شن و به تعادل برسیم

😐😐😐