◑ًً بـུـٜٜ◑ِّ◑ًً ا◑ِّ◑ًًنـٰٓـًً◑ِّ◑ًً مـ‌ـ‌ـ‌حـ‌ـ‌ـ‌فـ‌لـ‌ـ‌ـ‌ خــ‌ـ‌ـ‌و‌ـ‌بـ‌ـ‌‌انـ‌ـ‌

درد سر ساز🩷🩷 🅰️💔🔊🔊🔊🎶

سر بر سینه ام گذاشتی تا نوازش کنم موهای بلند آرزوهایت را و من آتش زدم بیهودگی های تکرار را تا تمام نقاشی های زیبای باهم بودن را در شعری بسرایم که زمان از وصف عشقی که در سینه دارم به جشن بنشیند و در پوست خود نگنجد ... من تمام دوست داشتن هایم را در داشتن تو به معنای نثار کردن تمام مهرم به یک نگاه عاشقانه تو خرج کردم و دست شستم از نظاره ی گفتاری که با عمل در فاصله ها بود و تو تبلور صادقترین حس قلبم را در تمام لحظات به وضوح دیدی ولی نمیدانم چرا تنهایم گذاشتی و رفتی .... .

شهر فهمید که دلتنگ تو ام، تو نمی‌آیی باز سال ها هست که در چنگ تو ام، تو نمی‌آیی باز  میز را چیدم و چایی هل ام امادست همه چی هست فقط لنگ توام، تو نمی‌آیی باز از دل هر وجب خانه صدا می آید عاشق این همه آهنگ توام، تو نمی‌آیی باز قد آغوش من اندازه ی آغوش تو بود متر کردم بخدا، انگ توام، تو نمی‌آیی باز تو فرستاده ی خاصی، یه پیمبر، قطعا همچون مانی و من ارژنگ تو ام، تو نمی‌آیی باز پیش از آن که برسی لشکر غم فتح ام کرد پادشاهی و من اورنگ تو ام، تو نمی‌آیی باز سر تسلیم ندارم که تو مقصود دلی آخرین کشته ی در جنگ توام، تو نمی‌آیی باز .

باورم هرگز نمیشد غــم زمینگیرم کند در جوانی غصه های من مرا پیرم کند بـاورم هـرگـز نمیشد بـازی چـرخِ فلک در هجوم بیکسی از زندگی سیرم کند باورم هرگز نمیشد گردش این روزگار بال وپر بسته مرا در بند وزنجیرم کند بــاورم هــرگــز نمیشد روبـروی آینــه از خودم حتی مرا اینگونه دلگیرم کند بــاورم هـرگـز نمیشد بیـگنـاه ِبیـگنـاه اینچنین قـربـانی دستـان تقدیرم کند بـاورم هـرگز نمیشد آنکه دم زد از وفا پیش چشمان همه اینگونه تحقیرم کند باورم هرگز نمیشد این منِ سنگ صبور درد و آه و غصه و غمها زمینگیرم کند .

بین جمع دوستدارانت مرا جایی بده آبرویی تازه بر شیدای رسوایی بده زمهریر یاءس را از قصه ا م بیرون ببر از اجاق روشن امّید گرمایی بده جای ماندن نیست اینجا؛ پای رفتن نیز نیست اشتیاق رفتنم را ناگهان پایی بده با اشارات نهان بیگانه بودن ننگ بود ساحت اندیشه ام را فهم ایمایی بده منکرم پیش تو بی  پروا وجود خویش را روح انکار مرا دیوار حاشایی بده مرگ مطلق بود ما را زیستن بی مهر تو مرده ام را جان دیگر ازمسیحایی بده تا بنوشم از لب دلدار خود آب حیات بر سبیل مجتهد بنشین و فتوایی بده ماهِ رویت  را من بی چشمِ اعما سالهاست: سخت دلتنگم بیا اذنِ تماشایی بده... .