ℌ𝔬𝔱𝔢𝔩 𝔇𝔦𝔞𝔟𝔩𝔬

Madness, mayhem, erotic vandalism, devastation of innumerable souls, while we scream and perish, History licks a finger and turns the page! ديوانگی، خود آزاری، ويرانگرى لذت گرایانه، تباهی روح های بی‌شمار. در حالی که ما فریاد می‌کشیم و جان می‌دهیم، تاریخ انگشتی تَر می‌کند و از این صفحه گذر می‌کند! @our_hotel_diablo

A Page of Madness. Directed by Teinosuke Kinugasa, 1926.

Teinosuke Kinugasa AKA A Page of Madness (1926) Director: Teinosuke Kinugasa Country: Japan Subtitle: No Need @our_hotel_diablo

لارس فون‌تریه: وقتی من داستانی را می‌نویسم، همیشه درباره‌ی خودم است و اطرافم شخصیت‌های زن هستند. اما درست قبل از شروع فیلم، نقش‌ها را برعکس می‌کنم و یک زن، نقش اول می‌شود. انگار در نقش زن‌ها بهتر می‌توانم خودم را نمایش دهم. گاهی خانم‌ها به من نامه می‌نویسند که چطور ما را اینقدر درست نمایش می‌دهید؟ این حرف بی‌معنی است، من خودم را به جای شخصیت قرار می‌دهم، نقش خودم را به یک زن می‌دهم تا بازی می‌کند. من هیچ کاری برای ساخت یک شخصیت «زنانه» نمی‌کنم. در واقع این نقش‌ها «نقش زنانه» نیستند، فقط توسط زن‌ها بازی می‌شوند، به همین دلیل هم انسانی به نظر می‌رسند.

صحبت ها در وصف تسخیر بی پایان هستند ، اما چرا این فیلم امضای ژووافسکی است؟ چرا گفتم این فیلم بخش های از زندگی و هویت او را در بر میگیرد؟ طلاق ژووافسکی از همسرش و اختلاف او با دولت لهستان هردو در یک زمان اتفاق افتاد . در حین فیلم برداری “the silver globe” دولت لهستان ژووافسکی را متوقف کرد و دستور داد تا همه مجموعه های او را نابود کنند . ژووافسکی بعد این جدایی و این اتفاق به فرانسه نقل مکان کرد ، تمامی این اتفاقات و احساسات چیز هایی هستند که در تسخیر حس میشوند . او تمام عواطف و تنش های خود را در این فیلم پیاده کرد ، تسخیر نمایشی از اتفاقات تلخ ژووافسکی ست . ماهیت این فیلم دو زوج را در بر میگیرند که رابطه ای سخت را پیش میبرند ، همین درون مایه بیشترین تصویر را از زندگی عاشقانه ژووافسکی نشان میدهد . او میگوید : “ این فیلم زندگی شخصی من بود ، من نه خانه داشتم و نه خانواده .” بخش هایی از فیلم حتی بازتاب مستقیمی از زندگی ژووافسکی است . او شخصیت آنا را بر اساس همسر سابقش ساخته است و شخصیت هاینریش را بر اساس ویژگی های ظاهری مردی که همسرش با او رابطه داشته است . ژووافسکی میگوید حتی به یاد دارد که چگونه در عصری به خانه آمده و پسر پنج ساله خود را آغشته به مربا دیده ، پس ازینکه همسرش او را برای ساعت ها تنها گذاشته است . صحنه ای که به وضوح در فیلم بازسازی شده است .

بی شک آندژی ژووافسکی یکی از شگفت انگیز ترین کارگردان هایی هست که سینما به خود دیده . با قاطعیت تمام میتونم بگم یکی از اصلی ترین دلایلی که من در حال حاضر سینما رو از بزرگترین بخش های زندگیم میدونم این ادم هست . ژووافسکی از دسته کارگردانان خالق بوده ، شما میتوانید بخش بزرگی از هویت این کارگردان را در آثار او ببینید . بهترین مثال این حرف فیلم تسخیر ، اولین فیلم حرفه ای آندژی ژووافسکی هست . این فیلم را میتوان امضای ژووافسکی دانست ، هیچ چیز مستقیمی در فیلم های او مشاهده نمیشود سکانس ها در هم پیچیده شده اند و آشفتگی عنصر پر رنگی در صحنه است . این چیزی ست که در تمامی فیلم های او میبینیم زیرا او یک فیلمساز “ خارج از جریان اصلی” بوده ، سبکی که در سینما کمتر دیده میشود و شاید مورد درک و فهم هرکسی نباشد . زنی اغواگر ، عجیب و جنون آمیز چیزی ست که در تمامی فیلم های ژووافسکی میبینیم ، زن شکل مهمی در نمایش های اوست همانطور که ایزابل آجانی در مصاحبه ای گفت “ ژووافسکی کارگردانی است که باعث میشود در دنیای تاریکی و شیطانی او فرو بروی . فیلم های او بسیار خاص هستند اما کاملا روی زنان تمرکز میکنند ، انگار که زنبور ملکه هستند . کرکتر های ژووافسکی هرکدام به نحوه خود جنونی در سر دارند ، اشاره به مشکلات مبهم و پیچیده آدمی نشان دادن رنج درونی به وسیله فریاد ها و حرکات شدید جسمانی همه چیز هایی هستند که در سینمای او میتوان دید . سینمای لارس فون تریه و آندژی ژووافسکی را از جهات زیادی میتوان شبیه به هم دانست ، بنظر میاید هردوی آنها به یک دلیل کرکتر اصلی فیلم های خود را یک زن قرار میدهند. فون تریه میگوید ، با نقش هایی که به کرکتر های زنش میدهد بخش درونی زندگی و هویت خودش را نشان میدهد . او همچنین گفته است که بخش هایی زنانه در خود دارد ( انرژی و حس ) . حال ژووافسکی را داریم که گفته است “ عاشق این هستم که بازیگران زن را به سمت چیزی هل بدهم ( کرکتر ذهنی اش را از آن ها خلق کند ) زیرا آن ها مرد نیستند ، یعنی من نیستند . به صحبت های آجانی در باب تسخیر و سینمای ژووافسکی اشاره شد ، در رابطه با شباهت سینمای تریه و ژووافسکی جالب است واقعه دیگری را بشنوید . بیورک ، نقش اصلی فیلم “ رقصنده در تاریکی “ فون تریه زمانی که متوجه شد او قصد دارد فیلم بعدی خود را یعنی “ داگویل” با بازی نیکول کیدمن بسازد ، برای کیدمن نامه ای فرستاد و در آن نوشت ؛ نباید در این فیلم بازی کند زیرا فون تریه روحش را خواهد خورد .

در حیطه سرما... چشمان خیره به مرگ...رویاهای ناگفته. فقدان امیال...بدون شادی در زندگی...اجازه دهید بروم. مرا همراهی کن در سفر...راهی دیگر، زندگی دیگر. نیاز به فهمیدن برای تمام زمان‌های آینده همه راه‌هایم، همه رویاهایم، تهی از معناست. عطوفت در قلب من بیشتر از این دنیاست. فقدان میل، فقدان عشق، نفرت از این دنیا. Instagram: infectedsoul0