رَفتتَنِت

دوست دارم،انداره همه‌ی دلتنگی هایِ دنیا،دوست دارم اندازه آسمونِ آبی،تو برا من مث خورشیدی،مث کوه،مث جنگل.من با تو جون میگیرم،زندگی میکنم،نفس میکشم،با تو میخندم،خوشحالم.با تو، تو خیالم حتی زندگیمونم ساختم،من با تو همه چیو تصور کردم.قلبم به بودنت نیاز داره،به دوست داشتنت،به حبس شدن تو بغلت. آره من "دوست دارم".🤍

من تو زندگیم یه نفر رو دارم که خیلی دوستش دارم، بیشترین اعتمادم به اونه، فرارم از غمام به سمتِ اونه، تو هر حالی که باشم بهم حسِ خوب میده، ازش آرامش می‌گیرم، حتی با کیلومتر‌ها فاصله‌، اون نزدیک‌ترین آدم به منه. وقتی باهاش حرف می‌زنم حالم خوب میشه، هر وقت صداشو می‌شنوم روحم آروم میشه، وقتی می‌بینمش انگیزه میگیرم و لبخند میاد رو لبم. اینکه اونو تو زندگیم دارم و منو دوست داره، باعث شده زندگیم خیلی قشنگ‌تر از زمانی بشه که اونو نمی‌شناختم. هر وقت غمگین باشم، حتی اگه پیشم نباشه هم، یه پیام و یا یه زنگ ازش کافیه تا غصه‌هامو یادم بره و حالم خوب بشه. بودنش با من، باعث شده آدم خیلی قوی‌‌تر از قبل بشم. هرکس هم حوصله‌ی غر زدنا و بد اخلاقیای منو نداشته باشه و تحملم واسه بقیه سخت بشه، اون همیشه و توی هر حالی منو مثل روز اول دوست داره و هیچ‌وقت طوری رفتار نمیکنه که حسِ اضافی بودن بهم دست بده و اذیت بشم. قلب و روحم قفل شده به بودنش تو زندگیم. باهاش حالم خوب‌تر از همیشه‌ست، مهم نیست حتی اگه کل دنیا پشت کنن به من، چون من اونو تو زندگیم دارم که برام کافیه. من تو زندگیم یه نفر رو دارم که خیلی عاشقشم و عینِ ماهِ برای آسمونِ تاریکِ روحم. قدر بودنش، داشتنش و علاقه‌ای که بهم داره رو خوب می‌دونم و سعی میکنم همیشه مواظبِ قلبش که مالِ منه، باشم. اون یه نفرِ زندگیِ من، تویی 🤍

بیا بشین کنارم و برام از خستگیات بگو؛ من بغل میشم واسشون. من مرحمِ زخمات میشم، خونه‌ی قلبت میشم، آغوش برای غمات میشم، من میشم ماهِ آسمونت، من برات دنیا میشم، من خونه میشم برای خستگیات، من دوا میشم برای دردات، خواب میشم برای چشمات، خنده میشم روی لبات‌، من عمر میشم برای زندگیت، خون میشم توی رگات، من میشم تو برای خودت. بیا بگو از غمات به من، بگو از خواسته‌هات به من، از رویاهات که فکر میکنی بهشون؛ بیا حرف بزنیم اصلا از دنیا، از هر اون چیزی که اصلا اهمیت نداره برای هیچ کدومِ ما، بیا بگیم به هم از ستاره‌ها، از دوست داشتنا، از تو از من از ما. بیا بشین کنارم حرف بزنیم، فراموش کنیم کنارِ هم غمارو، روزا رو، زمان رو، پیدا کنیم قلبای همدیگرو. بیا بشینیم کنار هم خیره بشیم به هم، نگاه کنم به لبخندِ قشنگِ تو، به چشمات که مالِ منه. بیا بشین کنارم، انقدر دور نباش، انقدر ازم فاصله نداشته باش؛ دلت تنگ نمیشه برام؟!. اصلا مگه چقدر زنده‌ایم که این همه از هم دور بمونیم؟ بیا پیدا کنیم قلبامونو، بغل کنیم جسمای خسته‌‌مونو، بیا بشیم خوشحالیِ قلبِ همدیگه‌، بیا برسیم و جدا نشیم از هم. بیا تو به من بگو از خودت، منو انقدر غریبه نبین، از بقیه که بریدی، فرار کن بیا پیش من که میشناسم تورو. بیا بشین کنارم و از خودت برام بگو که دوستت دارم 🤍

یک شب تو آسمون ستاره‌ای میاد که فقط همون و داریش،اون شب سعی کن بقیه ستاره هارو نشمری! فقط به همون ستاره نگاه کن؛ چون بعدش تو می‌مونی و یک آسمون پر ستاره که هیچ کدوم برای تو نیستن...

بی اختیار دستهایش راگرفتم ضربانم تندتر از همیشه میزد جور دیگری نگاهم کرد به گمانم به دنیا آمده بود که ویران کند بنیان مرا mood

‏اگه بهت ساعت دارو و قرصاتو یادآوری میکنه، ‏اگه وسط روز پیام میده «ناهارتو دیر نخوری»، ‏اگه تو اوج شلوغی زنگ میزنه میگه «هوا امروز سرده، اومدی بیرون لباس گرم بپوش»، ‏اگر صبح به صبح میگه «سیگار کمتر بکش، لازمت دارم»، ‏قدرشو بدون. آدمایی که تمام حواسشون پرت یه نفره، درحال انقراضن.