-𝑪𝒂𝒓𝒑𝒆 𝒅𝒊𝒆𝒎-

در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم اصلاً به تو افتاد مسیرم که بمیرم یک قطره‌ی آبم که در اندیشه‌ی دریا افتادم و باید بپذیرم که بمیرم یا چشم بپوش از من و از خویش برانم یا تَنگ در آغوش بگیرم که بمیرم این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی است من ساخته از خاک کویرم که بمیرم خاموش مکن آتش افروخته‌ام را بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم -فاضل_نظری

و تو بسیار برایم محترمی از در که آمدی ، قلبم به احترامت ایستاد...

یادبان روزھای خوب! آیا آن گلدان کوچک سفال لعاب خورده ی آبی که از لالجین خریدیم و چه سفری بود واقعاً و آن گل بسیار نادر پُرخاری که من از آن سوی قله ی توچال برایت آورده بودم و شباھت ھایی به خود من داشت با آن زخم زبان ھایی که گھگاه می زنم به یادت ھست؟ گلدان؛ یک روز به ناگھان شکست و گل ھا که خشک خشک شده بودند، مثل غبار پراکنده شدند و از میان رفتند. چه عیب دارد؟ مگر خاطره ی یک گلدان سفال آبی لالجین با گلی نادر و پُرخار ، به قدر خود آن گل و گلدان، دوست داشتنی نیست؟ تازه، گمان می کنم که گلِ خاطره، خار ھم ندارد، ھمانگونه که گلدان خاطره، ناشکستنی ست. عزیز من! بیا خاطرات مشترک مان را ھرگز به دست باد نسپریم! -نادر ابراهیمی ⌈نامه سی و ششم⌋

دلم بدون تو غمگین و با تو افسردست چه کرده ای که ز بود و نبودت آزردست -فاضل نظری

مائیم که از باده بی‌جام خوشیم هر صبح منوریم و هر شام خوشیم گویند سرانجام ندارید شما مائیم که بی‌هیچ سرانجام خوشیم =) -مولانا

من، آنقدر با تو بوده‌ام که از بودن کنارِ دیگران سردم میشود... - علی اکبری

گفتی: بیا! گفتم: کجا؟ گفتی: میانِ جان ما... ⌈مولانا⌋

یا قليل الكلام! لو أعلمك أن كلامك راحتي بتكثر حكي؟ ای کم حرفِ من... اگر بگویمت که کلامت آرامِ من ا‌ست ، بیشتر حرف می‌زنی؟

نگاهِ میهنم پیرم کرده است! -منظومه ایرانی