شمعی خاموش

منتظر نظراتتون هستم بچه ها 😍

#پارت_۳۳۵ #خون_شمشیر_آب "فکر نمی‌کردیم که انسانیت به اینجا برسه . تو به جایی رسیدی که هیچ انسانی بدون عشق توانایی ورود رو نداشته . عشق مانک به تو و عشق تو به انسانیت در رو باز کرد ." +مانک ، اون رو برگردونید . التماستون می‌کنم . "دخترک تورو به اینجا آورد که نجاتت بده ، ولی والت منظور دیگری داره . اینجا رو ساختیم تا به انسانیت توانایی جدیدی بدیم ." لاست کنارش نشسته بود و توی موهاش دست می‌کشید ، دقیقا مثل زمانی که پیش هم می‌خوابیدند . "تو دو انتخاب داری . انتخاب اول اینه که به عنوان اوراکل برگردی و دنیا رو درست کنی ." همه کنارش نشسته بودند و بدنش رو لمس می‌کردند . "انتخاب دوم هم اینه که خودت رو فدا کنی تا با استفاده از دی ان ای تو و ما انسانیت به سقفی از تکامل برسه که هرگز فکرش رو نمی‌کرده ." دوک با دست هاش گریه کنان روی زمین جلو می‌رفت ، به سختی قدرت تکان دادن خودش رو داشت . +کدوم دوستام رو برمی‌گردونه ؟ هرکاری بگید می‌کنم ، آدم خوبی میشم ، کدوم دوستام رو نجات میده ؟ صدای خنده ی مهربانی توی گوشش پیچید ، همه با لبخند نگاه و نوازشش می‌کردند . "تو حاضری خودت رو فدا کنی تا بقیه زندگی کنند ؟ تا انسانیت به اون چیزی که برایش مقرر بوده برسه ؟" +با تمام جونم آره . توروخدا دوستام رو برگردونید . توروخدا .خواهش می‌کنم . صدای دستگاه های عجیبی اومد و بدنش از روی زمین به سمت بالا به حرکت درآورده شد . احساس می‌کرد که وجودش داره تجزیه میشه . همه از پایین براش دست تکون می‌دادند و بوس حواله اش می‌کردند . دردش دیگه کم کم داشت کامل ساکت میشد . صداها ساکت میشد . دنیا نورانی تر میشد . "ما با تو ، دنیایی جدید می‌سازیم . دنیایی از انسان‌هایی فارق از درد و بیچارگی ." بیرون کاخ سفید ، ناگهان مانک بیدار شد و به خودش نگاه کرد. همه بیدار شده بودند و با تعجب به یکدیگر نگاه می‌کردند . مگه نمرده بودند ؟ روی صورت ها و بدن همشون ، خط هایی نورانی شکل گرفته بود . خورشید وسط آسمان می‌درخشید . پرنده ها آواز می‌خوندند . همه با تعجب آسمان رو نگاه می‌کردند و حاضر بودند قسم بخورند که برای لحظه ای ، مردی از جنس نور رو دیده بودند .

#پارت_۳۳۴ #خون_شمشیر_آب گوش هاش زنگ می‌زد و انگار مغزش جابه‌جا شده بود. بوی چمن و علف در دهانش پیچیده بود . کمر به پایین رو حس نمی‌کرد و پشتش درد می‌کرد . یکی اون رو روی شونه هاش گذاشته بود . صدای همهمه مي‌اومد ولی متوجه چیزی نمی‌شد . همه چیز گنگ بود . کجا می‌رفتند ؟ انگار به سمت زیرزمینی می‌رفتند چه کسی اون رو روی شونه هاش حمل می‌کرد ؟ -صاحب طاقت بیار ، داریم می‌رسیم . صدای مانک بود؟ چقدر شبیه اون حرف می‌زد . کجا می‌رفتند ؟ چشم هاش چیزی رو نمی‌دید . چرا همه جا سیاه بود؟ +مانک ؟ -ارباب داریم می‌رسیم ، لطفا ساکت باش . +چرا همه جا سیاهه ؟ کجاییم ؟ مانک لحظه ای ایستاد . حس می‌کرد که داره نگاهش می‌کنه . -درست میشه ارباب . دارم می‌برمتون والت. +زیگفرید ؟ -تکه تکه شد . تکه ی خورشید و ماه و سکه ها دستمه صاحب ، می‌برمتون پیش اونها ، دوباره خوبتون می‌کنند . قول میدم . +کجاییم ؟ -یک اتاق عجیب ، همه جا رنگش سبزه ، نورهای آبی می‌بینم که می‌رقصند . شکل همه چیز داره عوض میشه . +بهش ميگن برق . چرا پاهام رو حس نمی‌کنم؟ -نگرانش نباشید صاحب . داریم می‌رسیم . +والت رو از کجا پیدا کردی ؟ -تکه ی ماه راه رو نشونم داد . بعد از انفجار بهم راه رو نشون داد . زیر پاهامون بود . دقیقا زیر پاهامون . +الان کجاییم ؟ -دیوار ها توش نور داره . سنگ هاش سیاهه . همش در حال عوض شدنه ، یک چیزی داره از داخل زمین زیر پامون رد میشه و میره صاحب . نگران هیچی نباشید . حس دردش داشت کمتر می‌شد. احساس می‌کرد که تمام بار دنیا از روی دوشش برداشته میشه. احساساتش آروم می‌شدند . نوری رو می‌دید ، مثل روشی بود که با خنده نگاهش می‌کرد . براش دست تکون می‌داد ، در این تاریکی نورهای دیگه هم بود . هرچقدر مانک با خستگی به جلو میبردش، نورها بیشتر میشدند . روشی کنارش راه میرفت و لبخند پیروزمندانه ای داشت ، انگار داشت تشویقش می‌کرد . مستر کنارش اومد ، می‌خندید و دستش رو روی گردن روشی انداخته بود و هرچند بی صدا ، ولی دوک احساس می‌کرد که دارند آواز می‌خونند . بلکی و زیرو تعظیم کردند و کنارش راه می‌رفتند . نگاهشون با اینکه نورانی بودند پر از عشق بود . ساکورا و گیگا و ملینا کنار هم عاشقانه هم رو نگاه می‌کردند و باهاش راه می‌اومدند . جورج و اسمرالدا مشغول لب گرفتن بودند و با افتخار نگاهش میکردند. +خیلی زیباست . -چی صاحب ؟ +نمی‌بینیشون ؟ همه اینجان . -صاحب تحمل کن ، الان می‌رسیم . صداش پر از گریه بود و دوک نمی‌فهمید چرا غم داره . همه با لبخند نگاهش می‌کردند . موفق شده بود . جنگ تمام شده بود . بوکا و وولف شیشه شرابی بالا برده بودند و با هم حرف می‌زدند و می‌خندیدند . هیچ دردی نداشت ، هیچ وزنی روی شونه هاش نبود . ریچارد و زن و بچه اش براش دست می‌زدند. بچه هاش دور دوک می‌چرخیدند و آواز می‌خوندند . هیچ صدایی نداشتند ولی درون قلبش صدای اونها رو می‌شنید . -صاحب اینجا بشینید ، رسیدیم به در . +سکه ها توی جاش ، یکیش توی جیب منه. -می‌دونم ، تکه ی ماه بهم همه چیز رو گفت. +چه خوب ! خیلی خوبه . تمام مشکلاتش حل شده بودند . آواریس خواهر بلکی و لاست جلوش نشسته بود و لبخند می‌زد . مادر و پدر و عموش با افتخار بازو هاشون رو نشون می‌دادند و گریه می‌کردند ، بهش خیلی افتخار می‌کردند . صدای عجیبی توی فضا پیچید و دری باز شد . مانک دوباره اون رو روی شونه هاش گرفت و راه افتادند . +من توی والت نرفتم تا حالا ، چه شکلیه ؟ -پر از مربع های نورانی عجیب صاحب . هی شکلشون عوض میشه و ستون هایی داره که بالاشون مشخص نیست . ناگهان جفتشون زمین خوردند . +مانک ؟ مانک !؟ هیچ نفسی از بینیش بیرون نمی‌اومد . نوری شبیه به مانک کنارش ظاهر شد و لبخندی پر از انرژی زد. آخرین نور نزدیکش شد ، خیلی شبیه لاست بود .

سلام دوستان خوبم عذر میخواهم بابت دیر شدن پارت ها پیشاپیش امیدوارم که از خواندن پارت های پایانی لذت ببرید 😄🌺 و پیشنهاد می کنم که این پارت ها همراه با آهنگی که گذاشته میشه بخونید .

خوشحال میشم که نظراتتون رو باهام در نیون بگذارید دوستان عزیزم ☺️

سلام عزیزان دل 😍 پارت های امشب تقدیمتون خودم خیلی داستان رو دوست دارم و دلم نمی‌خواهد تموم بشه ولی باید بهتون بگم که فردا شب پارت های پایانی رو تقدیمتون می کنم 🥺 امیدوارم که تا اینجا از خوندن داستان لذت برده باشید 🌺