ArThas

اینایی که به اصلاح‌‌طلب رأی دادن و ازش حمایت کردن، کسایی‌ان که ادعا می‌کنن خیلی سیاست حالیشونه و بقیه ادان و هیچی نمی‌فهمن. همینا تخم یأس و ناامیدی می‌کارن و می‌گن ایران هیچوقت درست نمی‌شه و از چوب کبریت برای آخوند بی‌خطرترن. اینا حتی قشر خاکستری هم نیستن؛ برده و هرزه‌های نظامن؛ شیفته اینن که یه دیکتاتور بالاسرشون باشه و جلوش خم و راست بشن. به این #اقلیت_خائن آزادی نمی‌شه داد چون خودشون نمی‌خوانش. الکی اعصاب و فکرتون رو درگیرشون نکنید و هیچوقت دلتون براشون نسوزه.

تابستون که گرماش آخوندیه؛ لاقل ما برای سوزوندنِ ماتحتِ آخوند شلوارک می‌پوشیم.

به مناسبت روز جهانی بوسه اشاره کنیم به کشوری که توش بوسیدن جرمه. کمتر زوجی رو توی خیابون می‌بینیم که همدیگه رو در آغوش بگیرن و ببوسن. این نتیجهٔ اسلامیه که دشمنِ زیبایی‌هاست. شاید یه سری بهشون بر بخوره چون مادربزرگ/پدربزرگی دارن که نمازش دیر نمی‌شه. ولی چه بخواید چه نخواید اسلام طاعونه و باید جلوش رو گرفت و از سیاست جداش کرد. به امید روزی که توی خیابون‌های شهر، لب‌های عاشق و معشوق بدون ترس هم رو در آغوش بگیرن.

۴۹٪ آمارِ مشارکت یعنی از هر دو نفر آدمی که بالای ۱۸ سالن یکیشون رأی دادن. من که تا چشم کار می‌کنه آدمایی که می‌شناسم رأی ندادن به جز دو سه‌تاشون. این آمار جدیده حاصلِ همون آمار قبلیه که ضرب در ۳ شده بود به علاوه یه ۹ِ دیگه‌س. مثل اینکه دیکتاتور به مضرب ۳ علاقه داره.

از اهمیت فحش دادن می‌شه به شعارهایی که کلیت رژیم رو مورد هدف قرار می‌دن اشاره کرد؛ مثل: «نه اینوری نه اونوری، کیرم تو بیت رهبری» این شعار اصلاح‌طلب، اصولگرا، ولی فقیه و در نهایت کل سیستم رو از ریشه می‌زنه و مشروعیت رو ازشون می‌گیره. یعنی ما دیگه صحبتی با شما نداریم و فقط خواهانِ براندازی و محاکمه کردنتون هستیم.

درباره اعدام کردنِ قاتل‌ها و مزدورهای رژیم اشغالگر نظرم اینه که ما همیشه به اعدام «نه» گفتیم و نمی‌تونیم بین بقیه تفاوتی قائل بشیم. پس به شخصه نظرم درباره اعدام شدن عوامل رژیم منفیه و به جاش باید مجازات بشن. حتی اعدام شدن و سی ثانیه از طناب دار آویزون بودن به خاطر سال‌ها جنایتی که مرتکب شدن عادلانه نیست. مثل خودشون که ما رو وارد بازی بد و بدتر کردن، باید مجازات بد و بدتر به نسبت جنایت‌هایی که مرتکب شدن براشون تنظیم بشه.

مرسی از جواب‌ها و نظراتی که درباره دوتا نظرسنجی بالا دادید. صبر کردم آمارش به یه حدی برسه و بعد خودم نظرم رو بگم. درباره فحش دادن به رژیم اشغالگر نظرم اینه که هرکس آزاده هرطور می‌خواد حرف بزنه و توی متر و معیار خوب و بد قرار نمی‌گیره و چه بسا که فحش توی انقلاب‌ها تاثیر مثبت داشته. وقتی شرایط جنگیه نمی‌شه گفت «چرا داری از خودت با فحش و اسلحه دفاع می‌کنی؟ فحش خوب نیست و فلانه.» فحش یا ناسزا در برابر دشمن، یه سلاح گفتاریه و به کار بردنش برای تضعیف دشمن بد نیست. حالا یه نفر انتخاب می‌کنه که اسلحه به دست بگیره و یه نفر انتخاب نمی‌کنه. توی جنگ همه اسلحه به دست نمی‌شن؛ ولی یه موقع‌ها جنگ مجبورت می‌کنه برای دفاع از خودت اسلحه به دست گرفتنو یاد بگیری و دشمنو از پا دربیاری.

اگه دلیل یا توضیحی هم در رابطه باهاش دارید بگید.