🍂🍁حدیث دل💔🍁

یاد گرفته ام ..... در برابر بی شعوری آدم ها سکوت کنم بدی هایشان را ...... ببینم و ب روی خودم نیاورم ..... دیگر میتوانم ؛ بی مهری ها را تحمل بی انصافی ها را هضم و بی حرمتی ها را دفع کنم . بیش از اندازه ساکت و بی تفاوت شده ام اما می فهمم ....... اما حواسم هست ..... فقط بعضی ها ......... دیگر برایم ارزش وقت گذاشتن ندارند ... ساکت می نشینم ........ نگاه میکنم خودشان را ک خوب نشانم دادند .. دورشان را خط میکشم ...... و بی هیچ ؛ اشاره ای دور میشوم آنقدر دور ک روزی هزار بار آرزو کنند ک کاش میماند و بحث میکردم ... کاش چیزی میگفتم ..... کاش سکوت نمی کردم ... سکوت ؛ سرد ترین و بُرّنده ترین سلاح آدم هاییست ک نمی خواهند ..... شبیه دیگران باشند .... 💔 🎁

حس میکنم درونم چند نفر وجود دارند یک نفر بلند می خندد و دیگری تلخ اشک می ریزد و سومی به هیچ چیز اهمیت نمیدهد

به هم نمی‌رسیم اما بهترین غریبه‌ات می‌مانم که از دور تو را همیشه دوست خواهد داشت🥀

آدمها دو جور زندگی میکنن : ۱_ غرورشون رو زیر پاشون میذارن و با انسانها زندگی میکنن ۲_ انسانها رو زیر پاشون میذارن و با غرورشون زندگی میکنن عوض شدن رفتار آدما رو پای مغرور شدنشون نذاریم گاهی وقتا آدما به یه جایی میرسن که واقعا حوصله خودشونم ندارن "آدمهای خوب را پیدا کنیدو بدها را رها" اما باید اینگونه باشد، "خوبی را در آدمها پیدا کنید و بدی آنها را نایده بگیرید" هیچکس "کامل" نیست... الهی_قمشه_ایی

#شعر يک کودک سياه پوست: وقتی به دنيا ميام، سياهم وقتی بزرگ ميشم، سياهم وقتی ميرم زير آفتاب، سياهم وقتی می ترسم، سياهم وقتی مريض ميشم، سياهم وقتی می ميرم، هنوزم سياهم ... و تو ، آدم سفيد: وقتی به دنيا ميای، صورتی ای وقتی بزرگ می شی، سفيدی وقتی میری زير آفتاب، قرمزی وقتی سردت می شه، آبی ای وقتی می ترسی، زردی وقتی مريض می شی، سبزی و وقتی می ميری، خاکستری ای و تو به من میگی رنگين پوست... (برای این شعر در سازمان ملل پنج دقیقه دست زدند.)

قصه ام بشنو و از یاد ببر بهر من غصه ی بیهوده نخور تو سپیدی من سیاهم خسته ای گم کرده راهم..

داریوش...❤️❤️ ندانستیمو دل بستیم... نپرسیدیمو پیوستیم.... ولی هرگز نفهمیدیم.... شکار سایه هاا هستیم... سفر با تو چه زیبااا بود... به زیبااایی رویااا بود.... نمی دیدیمو میرفتیم.... هزاران سایه با ماا بود..