کانال احادیث اهل بیت .استاد زارع شیرازی

امیرالمومنین علی صلوات‌الله‌علیه فرمودند: «إِنَّمَا هَلَکَ النَّاسُ حِینَ سَاوَوْا بَیْنَ أَئِمَّهْ الْهُدَی وَ بَیْنَ أَئِمَّهْ الْکُفْرِ وَ قَالُوا إِنَّ الطَّاعَهْ مَفْرُوضَه لِکُلِّ مَنْ قَامَ مَقَامَ النَّبِیِّ بَرّاً کَانَ أَوْ فَاجِراً فَأْتُوا مِنْ قِبَلِ ذَلِکَ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ أَ فَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ ما لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ... فَأَخْبَرَهُمُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ بِعَظِیمِ افْتِرَائِهِمْ عَلَی جُمْلَهْ أَهْلِ الْإِیمَانِ بِقَوْلِهِ تَعَالَی إِنَّما یَفْتَرِی الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیاتِ اللهِ وَ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَواهُ بِغَیْرِ هُدیً مِنَ اللهِ وَ بِقَوْلِهِ سُبْحَانَهُ أَ فَمَنْ کانَ مُؤْمِناً کَمَنْ کانَ فاسِقاً لا یَسْتَوُونَ وَ بِقَوْلِهِ تَعَالَی أَ فَمَنْ کانَ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ،أَ فَمَن یَعْلَمُ أَنَّمَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ الْحَقُّ کَمَنْ هُوَ أَعْمَی کَمَنْ هُوَ أَعْمی فَبَیَّنَ اللَّهُ عزّوجل بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ فِی کَثِیرٍ مِنْ آیَاتِ الْقُرْآنِ وَ لَمْ یَجْعَلْ لِلْعِبَادِ عُذْراً فِی مُخَالَفَهْ أَمْرِهِ بَعْدَ الْبَیَانِ وَ الْبُرْهَانِ وَ لَمْ یَتْرُکْهُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ أَمْرِهِمْ»، «مردم هنگامی هلاک شدند که بین رهبران حقّ و کفر فرقی قائل نشدند همه را یکسان دانستند و گفتند: «هر کسی که در جای رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله نشست اطاعتش واجب می‌باشد خواه نیکوکار و یا بدکار باشند. و از همین‌جا هلاک شدند». خداوند متعال فرمود: «آیا با تسلیم‌شدگان چون مجرمان رفتار می‌کنیم شما را چه می‌شود؟ چه سان داوری می‌کنید؟»،(1) خداوند آنان را به سخت و بزرگ‌بودن دروغی که به تمامی افراد اهل ایمان بسته‌اند مطلع کرده و در قرآن فرموده است: «کسانی دروغ می‌بافند که به آیات خدا ایمان ندارند»،(2) در قرآن فرموده است: «کیست گمراه‌تر از آن کسی که بی‌آنکه راهنمایی از خدا خواهد، از پی هوای نفس خویش رود»،(3) در جای دیگر فرمود: «آیا آن کسی که ایمان آورده همانند کسی است که عصیان می‌ورزد؟ نه، برابر نیستند»،(4) در آیه‌ای دیگر فرمود: ﴿أَ فَمَن کاَنَ عَلیَ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِّنْهُ وَ مِن قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسیَ إِمَامًا وَ رَحْمَةً أُوْلَئکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ﴾. در آیه‌ دیگر چنین فرموده است: «آیا کسی که می‌داند آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده حق است، همانند کسی است که نابیناست»،(5) خداوند عزّوجل در آیات بسیاری از قرآن کریم اختلاف بین حق و باطل را آشکار کرده و با وجود این بیانات آشکار و ادلّه و برهان‌ها دیگر هیچ جای عذر و بهانه‌ای برای مخالفت بندگان از فرمان الهی در اطاعت از ائمّه هدی علیهم‌السلام وجود ندارد، خداوند مردم را در مورد فرمان خود، در شکّ و شبهه قرار نداده است».(6) 📗1 . قلم/ 35- 📗 2 . نحل/ 35 📗3  . قصص/ 50 📗4  . سجده/ 18 📗5 . رعد/ 19 📗6  . بحارالأنوار، ج۶۶، ص۸۲ 📗کنوزالبرائه، ج1، ص550 #رهبران_حق_و_کفر اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

♥️♥️♥️ عنه، عن عثمان بن عيسى، عن إسحاق بن عمار وغيره، عن أبي عبد الله (عليه السلام) قال: لا تغتروا بصلاتهم ولا بصيامهم، فإن الرجل ربما لهج بالصلاة و الصوم حتى لو تركه استوحش، ولكن اختبروهم عند صدق الحديث وأداء الأمانة. ‌امام صادق علیه السلام فرمودند: فریب نماز و روزه مردم را نخورید، زيرا آدمی گاه چنان به نماز و روزه خو می‌کند که اگر آن‌ها را ترک گوید، احساس ترس می‌کند؛ بلکه آن‌ها را به راست‌گویی و امانت‌داری بيازمایید. 📗الکافی، جلد ۲، صفحه ۱۰۴، حدیث ۲ اللهم عجل لولیک الفرج

یااباعبدالله یااباعبدالله یااباعبدالله: خطبه مشهور مولاناامیرالمومنین علی سلام الله علیه:❤️ پس بدانيد كه بزودى پس از من زمانى بر شما بيايد كه در آن روزگار چيزى پوشيده‌تر از حق و آشكارتر از باطل و فزونتر از دروغ بر خداى تعالى و رسولش صلّى اللّٰه عليه و آله و سلّم نيست و در ميان مردم آن روزگار بى‌ارزشترين كالا كتاب خداست اگر آن گونه كه بايد خوانده شود،و هيچ كالايى پر مشترى‌تر از همان كتاب خدا نيست اگر آياتش از جاى خود تحريف و تغيير يابد .در ميان بندگان و هم در ميان شهرها در آن روزگار چيزى مورد انکارتر از معروف و خیر نمى‌باشد، و چيزى هم مطلوبتراز گناه و منكر، نيست. در آن زمان هيچ كار هرزه‌اى بدتر و هيچ كيفرى جانگيرتر ،از راهيابى به وقت گمراهى نيست ،زيرا قرآن‌دانان،قرآن را پشت سر اندازند و حافظانش،آن را در طاق فراموشی گذارند تا آنكه هواهای نفسانى . ايشان را در پى خود كشاند،و اين شيوه را از پدران خود به ارث برند و به دروغ .دست به تفسير و تحريف قرآن زنند و آن را به بهاى كمى بفروشند و بدان تمايلى نداشته باشند. در اين زمان است كه قرآن و اهل آن مطرود از جامعه مى‌گردند، و هر دوى آنها همراهان يك راهند ،و كسى پناهشان ندهد .وه كه چه همراهان پسنديده‌اى! خوشا به حال آن دو و آنچه كه به خاطرش مى‌كوشند. در آن روزگار .قرآن و اهل قرآن در ميان مردمند ،ولى در حقيقت همراه با مردم نيستند .اين مردم بر اساس جدايى گرد هم جمع شوند و از جماعت جدا گردند .سرپرستى كار اين مردم و كار دينشان را كسانى عهده دارند كه به نيرنگ و زشتكارى و رشوه و آدمكشى در ميان آنها رفتار كنند ،گويا خود را جلوداران قرآن مى‌انگارند ،و حال آنكه قرآن،جلودار آنها نيست . از حق جز اسمی در ميان آنها ديده نمى‌شود و از قرآن جز خط‍‌ و نوشته‌اى در ميان ايشان بر جاى نمانده است. كسى است كه آوازۀ حكمتهاى قرآن به گوشش خورده و به پيروى آن درآيد، ولى هنوز از آن مجلس برنخاسته كه از دين بيرون رود و از روش پادشاهى به آيين پادشاهى ديگر درآيد و از تحت سرپرستى حاکمی به سرپرستى حاکمی،ديگر برآيد و از پيروى زمامدارى به پيروى زمامدارى،ديگر درآيد و از تعهّدات سلطانى،به زير بار تعهّدات سلطانى ديگر برود ،و بتدريج آن گونه كه خود خبر ندارند خداى تعالى آنان را با آرزو و اميد به نابودى كشاندو براستى كه دام خدا بسيار استوار است تا بدان جا كه در گناه و نافرمانى زاده شوند و به ستم،ديندارى كنند،و حال آنكه قرآن كريم از جور و ستم هرگز نگذرد .گمراهانى هستند سرگردان كه به غير دين خداى عزّ و جلّ‌،ديندارى كنند و براى غير خدا سر تعظيم فرود آرند. مساجد ايشان در آن روزگار از گمراهى آباد و از هدايت ويران است،[حق هدايت در آنها دگرگون گشته] قاريان قرآن و آبادكنندگان مساجد در آن زمان نوميدترين خلق خدا و آفريدگان آنند. گمراهى از آنان سرچشمه گيرد و به آنان باز گردد،و لذا حضور در مساجد آنها و رفتن به سوى ايشان ،كفر است بخداى بزرگ ،مگر كسى كه به مساجد آنان برود در حالى كه از گمراهى آنان آگاه باشد. در نتيجۀ رفتار و كردار آنها بر اين شيوه، مساجدشان از هدايت ويران و از گمراهى آباد است. سنّت خدا دگرگون گشته و به حدود و مقرّراتش تجاوز شده،و به سوى رهنمايى دعوت نكنند و غنايم را ميان اهلش تقسيم نكنند و به عهد و پيمان،وفادار نيستند. كشته‌هاى خود را كه به دستور  زمامداران آنزمان در جنگها كشته شوندشهيد خوانند .با افترا و انكار سوى خداوند آمده‌اند.و با جهل و نادانى از دانش بى‌نيازى مى‌جويند،و اينها بيشتر مردان نيك و شايسته را به انواع شكنجه‌ها عذاب دادند، سخن راست آنها را افتراء بر خدا ناميدند، و كار نيك آنها را به بدى پاداش دادند. ۱.اصول کافي ج ۸، ص ۳۸۶ عنوان باب: الجزء الثامن > كِتَابُ اَلرَّوْضَةِ > خُطْبَةٌ لِأَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ ۲.الوافي ج ۲۶، ص ۸۳ عنوان باب: الجزء السادس و العشرون > [كتاب الروضة] > أبواب الخطب و الرسائل > باب خطبته عليه السلام في إنذاره بما يأتي من زمان السوء > [1] ۳.بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۷۴، ص ۳۶۵ عنوان باب: الجزء الرابع و السبعون > كتاب الروضة > أبواب المواعظ و الحكم > باب 14 خطبه صلوات الله عليه المعروفة

کانال احادیث اهل بیت .استاد زارع شیرازی: یااباعبدالله یااباعبدالله یااباعبدالله: ♦️❤️رسول الله ص: پسر مسعود:پس از من مردمى مى‌آيند كه غذاهاى لذيذ و رنگارنگ مى‌خورند،و بر مركبهاى راهوار مى‌نشيند و خود را بزيورهائى كه زنان خود را براى شوهر آرايش ميكنند مى‌آرايند و چون زنان خودنمايى و تفرّج ميكنند و زىّ‌ و روش جبابره و قدرتمندان بخود مى‌گيرند،آنها منافقان اين امت اسلامند،در آخر الزمان شراب مى‌نوشند،با نرد بازى مى‌كنند،بر مركب هوسها سوارند،نماز جماعت را رها مى‌سازند از نماز شب و نمازهاى شبانه در خوابند و در شبها در پى افراط‍‌ در لذت و دنيا ميدوند خداوند ميفرمايد:(پس از خود نسلى بجاى نهادند كه نماز را ضايع ساختند و از شهوات پيروى كردند و بزودى گمراهى و عذاب را ديدار كنند-مريم ۶۰).پسر مسعود:مثل اينها چون( خرزهره)است كه رنگش زيبا ولى مزه‌اش تلخ است،سخنانشان زيباست،و اعمالشان بيمارى شفاء ناپذير مى‌باشد(آيا در قرآن نمى‌انديشند يا بر دلهاشان قفلها است).يا ابن مسعود:آن كس كه در دنيا در لذت و نعمت است چه سودى مى‌برد وقتى در آتش ابدى دوزخ خواهد بود(فقط‍‌ ظاهرى از زندگى دنيا مى‌دانند و از آخرت در غفلتند)خانه‌ها مى‌سازند و كاخها بر افراشته مى‌كنند و مسجدها را بزيور مى‌آرايند،همتشان جز دنيا نميباشد خود را بر دنيا افكنده‌اند و بر آن تكيه كرده‌اند،خدايشان شكمهايشان است،خداوند ميفرمايد:(خانه‌هايى ساخته‌ايد گويا در آنها ابدى خواهيد بود،و چون جباران شكل و قيافه مى‌گيريد و رفتار مى‌كنيد،از خدا بترسيد و از وى اطاعت كنيد)و ميفرمايد:(آيا مى‌بينى افرادى را كه هواى خود را خداى خود قرار داده‌اند؟و خداوند با داشتن آگاهى گمراهشان ساخته و بر دل و گوششان مهر نهاده)تا آنجا كه:(آيا متذكر نمى‌شويد؟)و اين كس جز منافقى كه هوا و هوسش دينش و شكمش خدايش است نمى‌باشد،از هيچ چيز كه بدان ميل پيدا كند حلال يا حرام سرباز نمى‌زند،خداوند ميفرمايد:(و بزندگى دنيا سخت دلخوش شدند و زندگى دنيا در جنب آخرت جز متاعى ناچيز نمى‌باشد).پسر مسعود:محراب آنها زنانشان و شرف آنها زر و سيم و همّت ايشان شكمهايشان است،آنها بدترين بدانند،و فتنه از ايشان بر آيد و هم بديشان باز گردد.پسر مسعود:اين آيه را بخوان:(آيا نمى‌بينى كه اگر سالهايى به آنها ناز و نعمت دهيم و بعد وعده‌اى كه بايشان داده‌ايم(دوزخ) بيايد،لذايذى كه برده‌اند بر ايشان سودى نبخشد؟).پسر مسعود:بدنهاشان سير و دلهاشان خاشع نگردد.پسر مسعود:اسلام در آغاز غريب بود و در آينده نيز چون گذشته غريب خواهد شد،پس بهشت و سعادت براى غريبان است،پس هر كه از نسل شما آن زمان را در يابد بر آن مردم سلام نكند،و بر جنازهاشان حاضر نگردد و مريضانشان را عيادت ننمايد،كه آنها بروش شما و به عقايد و به گفته‌هاى شما تظاهر مينمايند ولى با كردارهايتان مخالفت ميورزند و بر غير دين شما مى‌ميرند،آنها از من نيستند و من از آنها نيستم.پسر مسعود:از هيچ كس جز از خدا مترس،كه خداوند متعال ميفرمايد:(هر جا باشيد مرگ گريبان‌تان را خواهد گرفت،اگر چه در برجهاى محكم و سر بر افراشته باشيد)و ميفرمايد:(روزى كه زن و مرد منافق بمؤمنان خواهند گفت،بما مهلت دهيد تا از نورتان بهره گيريم ...و سرنوشت شومى خواهند داشت،حديد ۱۳ و ۱۴).پسر مسعود:بر ايشان است لعنت من و همۀ انبياء و ملائكۀ مقرّب،و بر ايشان است خشم خدا و بدى حساب در دنيا و آخرت،و فرمود:(لعنت بر كسانى از بنى اسرائيل كه كافر گشتند)...تا آنجا كه (ولى بسيارى از ايشان فاسقند).اى پسر مسعود:آنان حرص فراوان و حسد آشكار نشان مى‌دهند و قطع رحم ميكنند و بكارهاى خوب بى‌ميلند و خداوند ميفرمايد:(آنان كه عهد خدا را پس از محكم ساختن آن مى‌شكنند و نسبت به كسانى كه خدا فرموده صله رحم كنند قطع رحم مى‌كنند،و در زمين فساد راه مى‌اندازند آنها كسانيند كه لعنت و خانه‌اى نكتب بار بر ايشان خواهد بود)و ميفرمايد (مثل كسانى كه تورات را گرفتند و بآن عمل نكردند چون الاغى است كه كتابها بر دوش مى‌كشد). ♦️ پسر مسعود:زمانى خواهد آمد كه: صبركننده بر دين چون نگهدار آتش است در دست مگر كسى گرگ باشد و گر نه گرگها مى‌خورندش. پسر مسعود:علماء و فقهاء آنها خائن و فاجرند آنها بدترين خلق خدايند،و همچنين پيروان ايشان و كسانى كه بنزد ايشان مى‌روند،و از ايشان(فتوى)مى‌گيرند و بآنها محبّت مى‌ورزند و با آنها مجالست و مشورت مى‌نمايند و آنها كه اشرار خلق هستند ايشان را به دوزخ مى‌كشانند(كر و كور و لالند و باز نخواهند گشت)(و در قيامت كر و كور و لال محشور ميگردند،جايشان دوزخ است كه هر گاه شعله‌اى از آن فرونشيند بر شعله‌هايش مى‌افزاييم)،(هر گاه پوستهاشان بريان شود،پوستهايى ديگر بجايش برويانيم تا عذاب را بچشند)(چون بدوزخ در افتند صداى شعله‌هاى آتش را بشنوند كه بر هم مى‌غلطد)(هر گاه خواهند كه از دوزخ بدر آيند بدان در افكنده شوند و بآنها گفته مى‌شود كه عذاب آتش را بچشيد)(در آنجا براى

ايشان شعله‌ها و بازدمها است كه آنها نمى‌شنوند) . پسر مسعود:آنها ادعا مى‌كنند كه بر دين و روش و احكام من هستند و حال آنكه از من بيزارند و من هم از آنها بيزارم .پسر مسعود:در ملاء و آشكار با ايشان منشين،و در بازارها با آنها معامله مكن،و راه را نشانشان مده،و آب بآنها مياشام، خداوند ميفرمايد:(هر كه زندگى و زيور دنيا بخواهد اعمالش را در دنيا پاداش مى‌دهيم و در آنجا ضررى نمى‌برند)و ميفرمايد:(هر كه دانه دنيا ميخواهد مى‌دهيمش و در آخرت نصيبى نخواهد داشت).پسر مسعود:جمعى از امت من بيايند كه:عداوت و دشمنى و جدال در ميان ايشان برخيزد كه در دنيا گمراه‌كنندۀ اين امّت ميباشند،قسم بخدائى كه مرا بحق پيغمبر گردانيد خداوند آنها را بزمين فرو برد و بوزينه و خنزيرشان گرداند،گويد:پيغمبر(صلّى اللّه عليه و آله)بگريه افتاد و ما از گريه‌اش بگريه افتاديم،پرسيديم يا رسول الله(صلّى اللّه عليه و آله)چرا مى‌گرييد؟ فرمود:دلم بر بيچارگان و اشقياء ميسوزد كه خداوند ميفرمايد:آن هنگام كه ناله و فريادشان را بشنوى و فرار نتوانند بلكه دستگير شوند . و مراد آيه علماء و فقها مى‌باشند .پسر مسعود:هر كه علم را براى دنيا آموزد،و مهر دنيا و زيورهاى آن را بر علم برترى دهد و برگزيند مستوجب خشم خداوند است و با يهود و نصارى كه كتاب خدا پشت سر نهادند در طبقۀ پائين‌ترين قسمتهاى دوزخ بماند كه خداوند فرمايد چون آنچه را كه ميشناختند و خبر داشتند بر ايشان آمد بدان كافر شدند پس لعنت خدا بر مردم كافر .پسر مسعود:هر كه قرآن را براى دنيا و زيورهاى آن آموزد خداوند بهشت را بر او حرام گرداند.پسر مسعود:هر كه بياموزد و عمل نكند خداوندش در قيامت كور محشور سازد،و هر كه دانش را براى رياء و بدست آورى دنيا فرا گيرد، خداوند بركت آن را از وى بگيرد و روزى را بر او تنگ سازد،و او را بخود واگذارد،و هر كه را كه خدا بخودش واگذارد هلاك گردد كه خداوند ميفرمايد هر كه لقاء و ديدار خدا را خواهد بايد عمل صالح كند و كسى را در عبادت خداوند شريك نگيرد.پسر مسعود:بايد همنشينان تو خوبان باشند و برادران تو پاكان و مردم زاهد كه خداوند ميفرمايد:دوستان اين دنيا در آن جهان با هم دشمنانند مگر متقيان-زخرف/۶۷).پسر مسعود:بدان كه آنها خوب را بد و بد را خوب ميدانند و از اين رو خداوند بر دلهاشان مهر نهد و در ميان آنها كسى كه بحق شهادت دهد و يا عدالت را بپا دارد نخواهد بود كه خداوند ميفرمايد:بپا دارندۀ عدل باشيد و براى خدا گواهى دهيد گرچه بضرر شما و يا والدين و اقوام شما باشد-نساء/۱۳۴).پسر مسعود:آنان بمال و مقام بر هم برترى جويند خداوند ميفرمايد:(هيچ بنده‌اى را نزد حق پاداشى نيست مگر آنكه براى رضاى خداى بزرگ كار كند كه اين كس بزودى خشنود خواهد شد-و الليل ۱۹-۲۰-۲۱).پسر مسعود:بر تو باد ترس از خدا،و اداء واجبات كه خداوند ميفرمايد:(او طرفدار تقوى و آمرزش است-المدثر ۵۵)و ميفرمايد: (خدا از آنها راضى و آنها از وى راضى شدند و اين مقام براى كسانى است كه تقوى داشته باشند و از خدا بترسند-البيّنة ۸).پسر مسعود:آنچه را فايده ندارد واگذار كن و بدنبال چيزى برو كه ترا سود بخشد كه خداوند ميفرمايد:هر مردى را در آن روز(در قيامت) براى خود كار و گرفتارى است كه او را بخويش مشغول ميدارد-عبس ۳۷).پسر مسعود:بپرهيز كه بخاطر اهل خود(خانواده و بستگان خود) اطاعت خدا را رها كنى و به معصيتش روى آرى كه خدا ميفرمايد:(اى مردم از خدا بترسيد و از روزى بترسيد كه نه پدرى بجاى پسر پاداش، بيند و نه فرزندى عوض از پدر جزا داده شود كه وعدۀ خدا حق است و زندگى دنيا شما را نفريبد،و خود را برحمت خدا بفريبد-لقمان ۳۳). حدیث بسیارزیباوطولانیست اسناد♦️ مکارم الأخلاق ج ۱، ص ۴۴۶ عنوان باب: الباب الثاني عشر في نوادر الكتاب > الفصل الرابع في موعظة رسول الله صلّى اللّه عليه و آله لابن مسعود الوافي ج ۲۶، ص ۲۰۲ عنوان باب: الجزء السادس و العشرون > [كتاب الروضة] > أبواب المواعظ > باب مواعظ رسول اللّٰه صلى اللّٰه عليه و آله و سلم > [11] > بيان بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۷۴، ص ۹۲ عنوان باب: الجزء الرابع و السبعون > كتاب الروضة > أبواب المواعظ و الحكم > باب 5 وصية النّبيّ صلّى اللّه عليه و آله إلى عبد الله بن مسعود

امام كاظم سلام الله علیه  فرمودند: إنَّ لِلّهِ عِبادا فِي الأرضِ يَسعَونَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ؛ خداوند در زمين بندگانى دارد كه براى برآوردن نيازهاى مردم می‌كوشند؛ اينان ايمنى يافتگان روز قيامت‏‌اند. 📗الكافى: ج۲، ص۱۹۷ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

شخصی از امام صادق علیه السلام پرسید: - بین دو حاکم در تردیدم، چه کنم؟ - عادل، صادق، فقیه و با تقواترین را انتخاب کن! - اگر به تشخیص نرسیدم؟ - ببین افراد متدین به کدامیک متمایل اند. - اگر نفهمیدم؟ - بنگر به مخالفان آئین ما ، کدام یک را بیشتر می پسندند، او را کنار بگذار و ببین کدام بیشتر خشمگینشان می کند، او را برگزین. 📕اصول کافی- جلد 1 ص 86" متن اصلی حدیث چنین است: 📗اصول کافى جلد 1 ص : 86 روایة: «« مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ صَفْوَانَ بْنِ یَحْیَى عَنْ دَاوُدَ بْنِ الْحُصَیْنِ عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع- عَنْ رَجُلَیْنِ مِنْ أَصْحَابِنَا بَیْنَهُمَا مُنَازَعَةٌ فِی دَیْنٍ أَوْ مِیرَاثٍ فَتَحَاکَمَا إِلَى السُّلْطَانِ وَ إِلَى الْقُضَاةِ أَ یَحِلُّ ذَلِکَ قَالَ مَنْ تَحَاکَمَ إِلَیْهِمْ فِی حَقٍّ أَوْ بَاطِلٍ فَإِنَّمَا تَحَاکَمَ إِلَى الطَّاغُوتِ وَ مَا یَحْکُمُ لَهُ فَإِنَّمَا یَأْخُذُ سُحْتاً وَ إِنْ کَانَ حَقّاً ثَابِتاً لِأَنَّهُ أَخَذَهُ بِحُکْمِ الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أَمَرَ اللَّهُ أَنْ یُکْفَرَ بِهِ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى یُرِیدُونَ أَنْ یَتَحاکَمُوا إِلَى الطَّاغُوتِ وَ قَدْ أُمِرُوا أَنْ یَکْفُرُوا بِهِ قُلْتُ فَکَیْفَ یَصْنَعَانِ قَالَ یَنْظُرَانِ إِلَى مَنْ کَانَ مِنْکُمْ مِمَّنْ قَدْ رَوَى حَدِیثَنَا وَ نَظَرَ فِی حَلَالِنَا وَ حَرَامِنَا وَ عَرَفَ أَحْکَامَنَا فَلْیَرْضَوْا بِهِ حَکَماً فَإِنِّی قَدْ جَعَلْتُهُ عَلَیْکُمْ حَاکِماً فَإِذَا حَکَمَ بِحُکْمِنَا فَلَمْ یَقْبَلْهُ مِنْهُ فَإِنَّمَا اسْتَخَفَّ بِحُکْمِ اللَّهِ وَ عَلَیْنَا رَدَّ وَ الرَّادُّ عَلَیْنَا الرَّادُّ عَلَى اللَّهِ وَ هُوَ عَلَى حَدِّ الشِّرْکِ بِاللَّهِ قُلْتُ فَإِنْ کَانَ کُلُّ رَجُلٍ اخْتَارَ رَجُلًا مِنْ أَصْحَابِنَا فَرَضِیَا أَنْ یَکُونَا النَّاظِرَیْنِ فِی حَقِّهِمَا وَ اخْتَلَفَا فِیمَا حَکَمَا وَ کِلَاهُمَا اخْتَلَفَا فِی حَدِیثِکُمْ- قَالَ الْحُکْمُ مَا حَکَمَ بِهِ أَعْدَلُهُمَا وَ أَفْقَهُهُمَا وَ أَصْدَقُهُمَا فِی الْحَدِیثِ وَ أَوْرَعُهُمَا وَ لَا یَلْتَفِتْ إِلَى مَا یَحْکُمُ بِهِ الْآخَرُ قَالَ قُلْتُ فَإِنَّهُمَا عَدْلَانِ مَرْضِیَّانِ عِنْدَ أَصْحَابِنَا لَا یُفَضَّلُ وَاحِدٌ مِنْهُمَا عَلَى الْآخَرِ قَالَ فَقَالَ یُنْظَرُ إِلَى مَا کَانَ مِنْ رِوَایَتِهِمْ عَنَّا فِی ذَلِکَ الَّذِی حَکَمَا بِهِ الْمُجْمَعَ عَلَیْهِ مِنْ أَصْحَابِکَ فَیُؤْخَذُ بِهِ مِنْ حُکْم بِهِ مِنْ حُکْمِنَا وَ یُتْرَکُ الشَّاذُّ الَّذِی لَیْسَ بِمَشْهُورٍ عِنْدَ أَصْحَابِکَ فَإِنَّ الْمُجْمَعَ عَلَیْهِ لَا رَیْبَ فِیهِ وَ إِنَّمَا الْأُمُورُ ثَلَاثَةٌ أَمْرٌ بَیِّنٌ رُشْدُهُ فَیُتَّبَعُ وَ أَمْرٌ بَیِّنٌ غَیُّهُ فَیُجْتَنَبُ وَ أَمْرٌ مُشْکِلٌ یُرَدُّ عِلْمُهُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص حَلَالٌ بَیِّنٌ وَ حَرَامٌ بَیِّنٌ وَ شُبُهَاتٌ بَیْنَ ذَلِکَ فَمَنْ تَرَکَ الشُّبُهَاتِ نَجَا مِنَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ مَنْ أَخَذَ بِالشُّبُهَاتِ ارْتَکَبَ الْمُحَرَّمَاتِ وَ هَلَکَ مِنْ حَیْثُ لَا یَعْلَمُ قُلْتُ فَإِنْ کَانَ الْخَبَرَانِ عَنْکُمَا مَشْهُورَیْنِ قَدْ رَوَاهُمَا الثِّقَاتُ عَنْکُمْ قَالَ یُنْظَرُ فَمَا وَافَقَ حُکْمُهُ حُکْمَ الْکِتَابِ وَ السُّنَّةِ وَ خَالَفَ الْعَامَّةَ فَیُؤْخَذُ بِهِ وَ یُتْرَکُ مَا خَالَفَ حُکْمُهُ حُکْمَ الْکِتَابِ وَ السُّنَّةِ وَ وَافَقَ الْعَامَّةَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ أَ رَأَیْتَ إِنْ کَانَ الْفَقِیهَانِ عَرَفَا حُکْمَهُ مِنَ الْکِتَابِ وَ السُّنَّةِ وَ وَجَدْنَا أَحَدَ الْخَبَرَیْنِ مُوَافِقاً لِلْعَامَّةِ وَ الْآخَرَ مُخَالِفاً لَهُمْ بِأَیِّ الْخَبَرَیْنِ یُؤْخَذُ قَالَ مَا خَالَفَ الْعَامَّةَ فَفِیهِ الرَّشَادُ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ فَإِنْ وَافَقَهُمَا الْخَبَرَانِ جَمِیعاً قَالَ یُنْظَرُ إِلَى مَا هُمْ إِلَیْهِ أَمْیَلُ حُکَّامُهُمْ وَ قُضَاتُهُمْ فَیُ تْرَکُ وَ یُؤْخَذُ بِالْآخَرِ قُلْتُ فَإِنْ وَافَقَ حُکَّامُهُمُ الْخَبَرَیْنِ جَمِیعاً قَالَ إِذَا کَانَ ذَلِکَ فَأَرْجِهْ حَتَّى تَلْقَى إِمَامَکَ فَإِنَّ الْوُقُوفَ عِنْدَ الشُّبُهَاتِ خَیْرٌ مِنَ الِاقْتِحَامِ فِی الْهَلَکَاتِ‏ عمربن حنظله گوید: از امام صادق  (سلام الله علیه) پرسیدم: دو مرد از هم مذهبان ما در باره دین یا ارث اختلاف کنند، نزد سلطان وقت یا قاضیان معروف به محاکمه روند، آیا حلال است این کار؟ فرمود: هر که به حق یا ناحق نزد آنها به محاکمه رود پیش طاغوت به محاکمه رفته با اینکه خدا فرمان داده به طاغوت کفر ورزند و پشت کنند،

خداى تعالى فرماید (23 سوره 4): «مى‏خواهند پیش طاغوت به محاکمه روند با اینکه دستور دارند بدان کافر باشند» (طاغوت یعنى بسیار سرکش و مقصود از آن شیطان است و قاضیان ناحق که از طرف حکومت جور باشند طاغوت خوانده شده‏اند). عرض کردم: پس چه کنند؟ فرمود: متوجه شوند به یکى از شماها که حدیث ما را روایت کند و در حلال و حرام ما نظر دارد و احکام ما را مى‏داند و به حکمیت او راضى شوند که او را حاکم شماها مقرر ساختم و اگر طبق حکم ما قضاوت کند و از او نپذیرد (یعنى کسى که حکم بر ضرر او است) همانا حکم ما را سبک شمرده و ما را رد کرده و راد بر ما بر خدا رد کرده و این خود در مرز شرک به خدا است. گفتم: اگر هر کدام شخصى را حکم ساخت و راضى شدند که آن دو شخصى ناظر در حق آنها باشند و آن دو حکم حکم مختلف دادند و هر دو حدیث از شما دارند و حدیث‏ها مختلف‏ هستند؟ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج امام كاظم سلام الله علیه فرمودند: إنَّ لِلّهِ عِبادا فِي الأرضِ يَسعَونَ في حَوائجِ النّاسِ هُمُ الآمِنونَ يَومَ القِيامَةِ؛ خداوند در زمين بندگانى دارد كه براى برآوردن نيازهاى مردم می‌كوشند؛ اينان ايمنى يافتگان روز قيامت‏‌اند. 📗الكافى: ج۲، ص۱۹۷ اللهم عجـــل لولیک الفـــرج

آیا انتخاب ولایت و امامت انتصابی است؟ آیا ولایت و امامت با جمهوریت و انتخاب مردم صورت می پذیرد اگر سوال آری است پس اهل سنت برحق هستند و خلیفه های آنان علیهم العنه جانشینان حق تعالی هستند چون با رای اکثریت ولایت و امامت را غصب کردند و با کمک همان مردم خون بدل اهل بیت علیهم السلام کردند! ادعای شما دقیقا مخالف اعتقادات امامیه است به دلائل متقن کتاب و عترت علیهم السلام.     ﴿وَرَبُّک یخْلُقُ ما یشاءُ وَ یخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخِیرَةُ سُبْحانَ اللهِ‌ وَ تَعالى عَمَّا یشْرِکونَ﴾(1) «پروردگار تو هرچه بخواهد مى‌آفریند، و هر چه بخواهد برمى‌گزیند، آنان (در برابر او) اختیارى ندارند، منزّه است خداوند، و برتر است از آنچه همتاى او قرار مى‌دهند» علی‌بن‌ابراهیم گوید: «وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشاءُ وَ یَخْتارُ مَا کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ قَالَ: یَخْتَارُ اللَّهُ الْإِمَامَ وَ لَیْسَ لَهُمْ أَنْ یَخْتَارُوا»، «﴿وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَخْتارُ مَا کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ﴾، خداوند متعال امام را انتخاب می‌کند و انتخاب امام توسّط مردم ممکن نیست».(2) انس‌بن‌مالک گوید از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله درباره‌ معنی آیه ﴿وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ﴾ سؤال کردم»؟ حضرت صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: «خَلَقَ آدَمَ مِنْ طِینٍ کَیْفَ شَاءَ ثُمَّ قَالَ وَ یَخْتارُ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی اخْتَارَنِی وَ اهل‌بیتی عَلَی جَمِیعِ الْخَلْقِ فَانْتَجَبَنَا فَجَعَلَنِیَ الرَّسُولَ وَ جَعَلَ عَلِیَّ بن‌أَبِی طَالِبٍ الْوَصِیَّ ثُمَّ قَالَ ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ یَعْنِی مَا جَعَلْتُ لِلْعِبَادِ أَنْ یَخْتَارُوا وَ لَکِنِّی أَخْتَارُ مَنْ أَشَاءُ فَأَنَا وَ اهل‌بیتی صَفْوَهْ اللَّهِ وَ خِیَرَتُهُ مِنْ خَلْقِهِ ثُمَّ قَالَ سُبْحانَ اللهِ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکُونَ یَعْنِی اللَّهُ مُنَزَّهٌ عَمَّا یُشْرِکُونَ بِهِ کُفَّارُ مَکَّهْ ثُمَّ قَالَ وَ رَبُّکَ یَعْلَمُ یَا مُحَمَّدُ ما تُکِنُّ صُدُورُهُمْ مِنْ بُغْضِ الْمُنَافِقِینَ لَکَ وَ لِاهل‌بیتکَ وَ ما یُعْلِنُونَ مِنَ الْحُبِّ لَکَ وَ لِاهل‌بیتک»، «خداوند آدم علیه‌السلام را هر طوری که می‌خواست از گل آفرید. خداوند متعال مرا و اهل‌بیت من علیهم‌السلام را بر جمیع خلق اختیار کرد و ما را از میان آن‌ها برگزید به این ترتیب که مرا پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و علیِ امیر علیه‌السلام را وصیّ و جانشین قرار داد  سپس فرمود: ﴿ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ﴾، یعنی برای مردم حقّ انتخاب قرار داده نشده است و حقّ انتخاب (امام) با من است هرکه را بخواهم من انتخاب می‌کنم. پس من و اهل‌بیت من علیهم‌السلام از میان خلق او، برگزیده او هستیم و ﴿سُبْحانَ اللهِ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکُونَ﴾، یعنی منزّه است خداوند از شریک‌هایی که کفار مکّه برای او قائل می‌شوند ﴿وَ رَبُّکَ یَعْلَمُ﴾، یعنی ای محمد! پروردگار تو می‌داند. ﴿ما تُکِنُّ صُدُورُهُمْ﴾، آنچه را که منافقان از عداوت و کینه نسبت به تو و اهل‌بیت تو علیهم‌السلام در سینه‌های خود پنهان می‌دارند ﴿وَ ما یُعْلِنُونَ ﴾،(3) و آنچه را که (مؤمنان) با زبان‌های خود از محبّت و دوستی نسبت به تو و به اهل‌بیت تو علیهم‌السلام آشکار می‌سازند».(4) سعد بن‌عبداللَّه قمی حدیثی طولانی از امام مهدی سلام‌الله‌علیه و عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف نقل می‌کند و گوید: «فَقُلْتُ أَخْبِرْنِی یَا مَوْلَایَ عَنِ الْعِلَّهْ الَّتِی تَمْنَعُ الْقَوْمَ مِنِ اخْتِیَارِ الْإِمَامِ لِأَنْفُسِهِمْ قَالَ مُصْلِحٌ أَوْ مُفْسِدٌ؟ فَقُلْتُ: مُصْلِحٌ قَالَ: هَلْ یَجُوزُ أَنْ یَقَعَ خِیَرَتُهُمْ عَلَی الْمُفْسِدِ بَعْدَ أَنْ لَا یَعْلَمَ أَحَدٌ مَا یَخْطُرُ بِبَالِ غَیْرِهِ مِنْ صَلَاحٍ أَوْ فَسَادٍ؟ قُلْتُ بَلَی قَالَ فَهِیَ الْعِلَّهْ أَیَّدْتُهَا لَکَ بِبُرْهَانٍ یَقْبَلُ ذَلِکَ عَقْلُکَ؟ قُلْتُ نَعَمْ قَالَ أَخْبِرْنِی عَنِ الرُّسُلِ الَّذِینَ اصْطَفَاهُمُ اللَّهُ وَ أَنْزَلَ عَلَیْهِمُ الْکُتُبَ وَ أَیَّدَهُمْ بِالْوَحْیِ وَ الْعِصْمَهْ إِذْ هُمْ أَعْلَامُ الْأُمَمِ فَأَهْدَی إِلَی ثَبْتِ الِاخْتِیَارِ وَ مِنْهُمْ مُوسَی علیه‌السلام وَ عِیسَی علیه‌السلام هَلْ یَجُوزُ مَعَ وُفُورِ عَقْلِهِمَا وَ کَمَالِ عِلْمِهِمَا إِذْ هُمَا عَلَی الْمُنَافِقِ بِالاخْتِیَارِ أَنْ یَقَعَ خِیَرَتُهُمَا وَ هُمَا یَظُنَّانِ أَنَّهُ مُؤْمِنٌ؟ قُلْتُ لَا قَالَ فَهَذَا مُوسَی علیه‌السلام کَلِیمُ اللَّهِ مَعَ وُفُورِ عَقْلِهِ وَ کَمَالِ عِلْمِهِ وَ نُزُولِ الْوَحْیِ عَلَیْهِ اخْتَارَ مِنْ أَعْیَانِ قَوْمِهِ وَ وُجُوهِ عَسْکَرِهِ لِمِیقَاتِ رَبِّهِ سَبْعِینَ رَجُلًا مِمَّنْ لَمْ یَشُکَّ فِی إِیمَانِهِمْ وَ إِخْلَاصِهِمْ فَوَقَعَ خِیَرَتُهُ عَلَی الْمُنَافِقِینَ قَالَ اللَّهُ عزّوجل وَ اخْتارَ مُوسی قَوْمَهُ سَبْعِینَ رَجُلًا

لِمِیقاتِنا الْآیَهْ فَلَمَّا وَجَدْنَا اخْتِیَارَ مَنْ قَدِ اصْطَفَاهُ اللَّهُ لِلنُّبُوَّهْ وَاقِعاً عَلَی الْأَفْسَدِ دُونَ الْأَصْلَحِ وَ هُوَ یَظُنُّ أَنَّهُ الْأَصْلَحُ دُونَ الْأَفْسَدِ عَلِمْنَا أَنْ لَا اخْتِیَارَ لِمَنْ لَا یَعْلَمُ مَا تُخْفِی الصُّدُورُ وَ مَا تُکِنُّ الضَّمَائِرُ وَ یَنْصَرِفُ عَنْهُ السَّرَائِرُ وَ أَنْ لَا خَطَرَ لِاخْتِیَارِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ بَعْدَ وُقُوعِ خِیَرَهْ الْأَنْبِیَاءِ عَلَی ذَوِی الْفَسَادِ لَمَّا أَرَادُوا أَهْلَ الصَّلَاحِ»، «از حضرت صاحب‌الزمان عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف (که آن وقت در دامن پدر بزرگوترشان علیه‌السلام نشسته بودند) پرسیدم: به چه دلیل مردم نمی‌توانند برای خود امام انتخاب کنند»؟ فرمودند: امام خوب یا بد؟ عرض کردم: امام خوب و شایسته. فرمودند: امکان دارد انتخابی که می‌کنند به جای خوب بد از کار درآید با اینکه هیچ‌کسی اطّلاع از دل دیگری ندارد که چه چیز به خاطرش می‌گذرد، فکر خوب یا فکر بد»؟ عرض کردم: «آری ممکن است». فرمودند: «همین موجب نداشتن چنین اختیاری است که با دلیلی برای تو توجیه کردم که عقلت بپذیرد». فرمودند: بگو ببینم پیامبرانی که خداوند آن‌ها را برگزیده و کتاب آسمانی بر آن‌ها نازل ‌کرده و ایشان را به وحی ممتاز نموده و عصمت بخشیده چون برجسته‌ترین افراد مردم‌اند و از همه بهتر می‌توانند انتخاب نمایند که از جمله‌ این پیامبران موسی علیه‌السلام و عیسی علیه‌السلام نیز هستند، اگر به ایشان اختیار بدهند با توجه به کمال عقل و دانشی که این دو داشتند آیا ممکن است انتخاب آن‌ها در مورد کسی که خیال می‌کردند مؤمن است منافق از کار در آید؟ عرض کردم: نه. فرمودند: همین موسی علیه‌السلام با کمال عقل و دانشی که داشت و به او وحی شد: «از میان قوم خود برای میقات خدا هفتادنفر را انتخاب کن». و او با اینکه یقین داشت منتخبان او مؤمن و مخلص هستند این انتخاب بر خلاف تصوّر او، بر منافقین قرارگرفت. خداوند در این آیه به همین مطلب اشاره می‌کند: «موسی از قوم خود، هفتاد تن از مردان را برای میعادگاه ما برگزید»،(5) وقتی انتخاب پیامبری که خدا او را برگزیده بر شخص فاسدی قرار گیرد با اینکه او خیال می‌کرد صالح است می‌فهمیم اجازه‌ انتخاب فقط به کسی داده شده که از راز دلها و افکار پنهان و آینده‌ اشخاص خبر دارد،   داده شده، با این حال انتخاب مهاجرین و انصار چه اهمیتی دارد وقتی که انتخاب بهترین پیامبران وقتی قصد انتخاب صالحان را داشتند، اهل فساد از آب درآمد».(6) امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «الْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لَا یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لَا یُعَادِلُهُ عَالِم ... وَ کَیْفَ یُوصَفُ بِکُلِّهِ أَوْ یُنْعَتُ بِکُنْهِهِ أَوْ یُفْهَمُ شَیْءٌ مِنْ أَمْرِهِ أَوْ یُوجَدُ مَنْ یَقُومُ مَقَامَهُ وَ یُغْنِی غِنَاهُ لَا کَیْفَ وَ أَنَّی وَ هُوَ بِحَیْثُ النَّجْمِ مِنْ یَدِ الْمُتَنَاوِلِینَ وَ وَصْفِ الْوَاصِفِینَ فَأَیْنَ الِاخْتِیَارُ مِنْ هَذَا وَ أَیْنَ الْعُقُولُ عَنْ هَذَا وَ أَیْنَ یُوجَدُ مِثْلُ هَذَا أَ تَظُنُّونَ أَنَّ ذَلِکَ یُوجَدُ فِی غَیْرِ آلِ الرَّسُولِ مُحَمَّدٍ کَذَبَتْهُمْ وَ اللَّهِ أَنْفُسُهُمْ وَ مَنَّتْهُمُ الْأَبَاطِیلَ فَارْتَقَوْا مُرْتَقاً صَعْباً دَحْضاً تَزِلُّ عَنْهُ إِلَی الْحَضِیضِ أَقْدَامُهُمْ رَامُوا إِقَامَهْ الْإِمَامِ بِعُقُولٍ حَائِرَهْ بَائِرَهْ نَاقِصَهْ وَ آرَاءٍ مُضِلَّهْ فَلَمْ یَزْدَادُوا مِنْهُ إِلَّا بُعْداً قَاتَلَهُمُ اللهُ أَنَّی یُؤْفَکُونَ وَ لَقَدْ رَامُوا صَعْباً وَ قَالُوا إِفْکاً وَ ضَلُّوا ضَلَالًا بَعِیداً وَ وَقَعُوا فِی الْحَیْرَهْ إِذْ تَرَکُوا الْإِمَامَ عَنْ بَصِیرَهْ وَ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَ کَانُوا مُسْتَبْصِرِینَ رَغِبُوا عَنِ اخْتِیَارِ اللَّهِ وَ اخْتِیَارِ رَسُولِ اللَّهِ وَ اهل‌بیتهِ إِلَی اخْتِیَارِهِمْ وَ الْقُرْآنُ یُنَادِیهِمْ وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ سُبْحانَ اللهِ وَ تَعالی عَمَّا یُشْرِکُون»، «امام یگانه‌ روزگار خود است کسی با او برابر نیست و دانشمندی با او هم‌سطح نیست ... و چگونه می‌توان همه‌ اوصاف امام را گفت و کنه ذاتش را توصیف کرد و یا چیزی از امر امامت را فهمید و یا کسی را به قائم مقامی او یافت، که همچون او (مردم را از مراجعه به افراد دیگر) بی‌نیاز گرداند؟ نه، چگونه و کجا ممکن است و حال آنکه او همچون ستاره از دسترس دست اندازها و توصیف توصیف‌کنندگان به دور است، این کجا و اختیار (و انتخاب مردم) کجا؟ این کجا و (اختیار) خردها کجا؟ کجا مانند این یافت می‌شود؟ شما گمان می‌کنید که چنین چیزی در غیر خاندان پیامبر، محمّد صلی‌الله‌علیه‌وآله یافت می‌شود؟ به خدا قسم که بر خودشان دروغ گفته‌اند و