mendik

өз үйім – өлең төсегім! 🤍

жүрдек пойыз. ауылым Маңғыстауға жақындап қалдық. өздігінен Айбергеновтың «Сағыныш» өлеңі тіліме оратылып, оқып отырғаным. әкемнің күтіп алғандағы жүзін ойша елестетіп, бақытты боп отырмын.

– мен сенің дауысыңды естігенде, екеуміздің жақсы тіл табысатынымызды бірден сездім – 🥹…түу, ол күшті ғой

мына жылы жаңбырдың рақатын-ай!🥹

іштегі потенциалды өлтіріп алмау үлкен маңыздылыққа ие болуынан бөлек, көзіңнен жас боп ағатын қуаныш сыйлайтынын қайтерсің…

..🪄

Астана көшелерінде жып-жылы желдің рақатына бөленіп, өлең оқып бара жатқан бір ару..🫧

"мені тек сенің көлеңкеңнен іздесін"

соның бәрін жан-жүрегіңмен сезінесің де, Раббыңның ұлылығына тағы бір сүйсінесің, сосын тағы бір жылайсың

бүгін ешнәрсе үйренбеуге бекін. өзіңнен бөлек. таңғы кофенің кофеден артық ешнәрсе айтпайтыны секілді. әрбір жаңа сыр сені өзіңнен алыстатқысы келсе. сен өз тынысыңа ғана сен.