مُح‌هیچ

احتمالا قهرمانی در کار نیست؟

با اومدن بهناز به اتاقم روزم شروع شد. با یک اشترودل تازه که روش خامه نارگیلی و توت فرنگی داشت، رسید و اتاق پر از شکوفه های بهاری شد. خندیدیم... بسیار. آدمها فکر میکنن تو همیشه میتونی طنزپرداز جمع باشی و بخندونی، اما نمیدونن وقتی میتونی که یک آدم امنِ خواستنی کنارت باشه. امروز اگه رفیق نبود شاید سیت‌داون‌کمدی‌های محدثه تا آخر روز بیدار نمیشدن. مامان گفت سخته اما کیف می‌کنیم، دلمه با برگ های درختمون درست میکنم. دلمه، ریواس و گوجه سبز، کنار گل های باغچه‌مون. همون گل ها که بابام رو به پنجره اتاقم کاشت تا خوشحالم کنه، تا طراوت هدیه بده. دانشگاه؛ لطافت هوا، آخرین پرتوهای طلایی خورشید و نسکافه اقتصادی که براش خلاقیت به خرج دادیم. رفیقی که باهاش ندار باشی مثل همون پرتوهاست. -به سمت مقصد- پنجره‌ی برگ‌دار رو دیدم، پرسیدم چرا تو این همه روز ندیده بودمت؟ اسمت رو میذارم «من چه سبزم امروز!». مقصد؟ مطلوب دل‌ها؛ ماست بستنی. با هیجان گفتم انبه دارن بهناز! حس میکنم انبه بخاطر دوست داشتنی که ما بهش داریم هرسال رشد میکنه. روز خوشمزه ای بود. انسان شادتری ام. فعلا ادامه‌گر هستیم تا ببینیم چی میشه؛ چی میفهمیم. ده‌سه‌صفر‌سه #روزنگار

مخصوصا اونایی که این وابستگی، ذلت و ترس از خودکفا بودن رو با زینت ها و ابزارها ارائه میدن؛ مثلا با نیکی به والدین، ثواب، جبران زحمات، دوست داشتن و... اینقدر به وابستگیشون زینت غیراصیل میزنند که خودشون هم هیچوقت وابستگی ذلت وار رو باورشون نشه.

اینقدر برای نوشتن و خالی کردن کمی از این فکرها عجله دارم که بی وقفه بعد رسیدن به خونه با همون لباس ها نشستم و مینویسم. انگشتم درد گرفته؛ اما ذهنم پر تر شده و قلم هم مشتاق تر...

فین فین کردن و کشیدن بالای بینی در طول مدتی که کسی درکنار شما نشسته به مراتب هزار برابر بدتره تا یک لحظه که خالیش کنی.

پسرهایی که به مامانشون وابسته‌‌ن تو یه لول دیگه‌ای چندشن.

این دنیا کثیفه. این دنیا برای زن‌ها ساخته نشده. یک زن اینور مجبور شه بچه رو از آغوش و سینه‌اش جدا کنه و بسوزه، چون توانایی مالی و... نداره که پاره تنش رو خودش بزرگ کنه. یک زن اونور از حسرت نداشتنش بسوزه آخر هم این همه درد سرطان بکشه و هر لحظه ممکنه بمیره و هیچوقت نچشه...

افعی تهران ببینم یا نه🦥

البته خدا اگه اهل معامله ای، با سرمای زیاد در تابستان عوض میکنمش. 🕯️

خداوندا تا گوجه سبز نرفته برام اینو همراه با پسر بچه دهه هفتادی مهربونم بفرست.