Hoomaansadeghi

آنچه قسمتِ توست، از تو نخواهد گذشت.

این سرزمین مثل یک مادر پیرِ پا به سن گذاشته‌ست که هرروز باید با چشم‌های پر اشک، شاهد درد و رنج و بیماریش باشی..

توجه‌های کوچک، کارهای بزرگ می‌کند.

وقتی شرایطِ زندگی نزاره اون‌چیزی که هستی و بهش تعلق داری باشی، همه‌چیز‌ به‌هم می‌ریزه.

زندگی کن. یه جون بیشتر نداری. گیم اور، گیم اوره!

آدمِ تاکسیک، همه رو تاکسیک می‌بینه.

″ای که می‌سوزم سراپا تا ابد در حسرتِ تو″