मी मराठी कविता समुह.....

*ह्याला आयुष्य म्हणावं काय ?* पद,पैसा,प्रतिष्ठा,प्रसिध्दी लोळण घेतात पायात बिल गेटची पत्नी तरीही का घटस्फोट घेते ह्या वयात ? शिक्षणाने माणूस समृध्द होतो आम्ही आहोत अजूनही भ्रमात उच्चविद्याविभूषकांचे मायबाप मग का असतात वृध्दाश्रमात ? हा डिप्रेशनचा शिकार तो आत्महत्या करतो ज्याला समजावं सेलिब्रिटी तो एकाकीपणात मरतो ज्यांनी कमावलं नाव त्याला आनंद का मिळत नाही ? काय चाटायचं ह्या मोठेपणाला नातं आपुलकीचं जुळत नाही जळजळीत वास्तव सांगतो तुमचा विश्वास ह्यावर बसणार नाही गरीब, आडाणी , प्रामाणिक मजूरांचे मायबाप वृध्दाश्रमात दिसणार नाही असं नाही त्यांचे घरात नाहीत वादविवाद पण घटस्फोट अन् वृध्दाश्रम बोटावर मोजण्या एवढे अपवाद आजारी मायबापांचा ईलाज करतात किडूक मिडूक विकून पण जिव्हाळ्याची अजूनही त्यांनी नाळ ठेवली आहे टिकवून व्यसनी, रागीट,नवरा त्याला गरीबीची जोड तरीही त्याची पत्नी बिच्चारी करतेच ना तडजोड ? दु:ख हलकं करतात एकमेकांना भेटून एका शिळ्या भाकरीचा तुकडा खातात सारेजण वाटून जेवढी लावतात माया तेवढंच बोलतात फाडफाड कितीदा तरी भांडतात पण कुठे येतो ईगो आड ? ऊशाशी दगड घेऊन भर ऊन्हातही झोपी जातो काळ्या मातीत घाम गाळणारा बळीराजा कुठं झोपेची गोळी खातो ? ना तोल ढळतो ना संयम दु:खातही सावरण्याची आस कारण अजूनही ह्या माणसांचा आहे माणूसकीवर विश्वास पण हल्ली इन्स्टंट रिझल्टचे आले हे दळभद्री दिवस देव सुध्दा लगेच बदलतात जर पावला नाही नवस एकत्रीत कुटूंब हल्ली सांगा कुणाला हवं ? कामा शिवाय वाटतं का आपण कुणाच्या घरी जावं ? एकदा तरी बघा जरा आपल्या आयुष्याचा रोड मॅप कुणाचं कुणाशी पटत नाही काय तर म्हणे जनरेशन गॅप सांगा बरं कुणावर ह्या विकृत विचारांचा पगडा नाही घर,बंगला, फ्लॅट असु द्या दरवाजा कुणाचाही ऊघडा नाही बहूत अच्छे, बहूत खुब ! क्या बात है ? बहूत बढीया ! एवढ्या ओसंडून वाहतात प्रतिक्रिया जागृत चोवीस तास सोशल मिडीया आभासी दुनियेची चाले कोरडी कोरडी ख्याली खुशाली मोबाईलवर साऱ्या शुभेच्छा मोबाईलवरच श्रध्दांजली काय बरोबर ? काय चूक ? मत मांडण्याचीही सत्ता नाही तो बंद घरात मरून पडला वास सुटला तरी शेजाऱ्याला पत्ता नाही मुलं पाठवले परदेशात आई संगे म्हातारा बाप कण्हतो अंत्यविधी उरकून घ्या पैसे पाठवतो असं पोटचा गोळा म्हणतो लेकराला पाॅकेटमनी ,बाईक अन् भलेही दिली जरी कार किती छान झालं असतं जर दिले असते संस्कार ? होस्टेल ,बोर्डींगात बालपणीच पाठवलं तो तुम्हाला का वागवणार ? जमीन असो की जिवन येथे जे पेरलं तेच ऊगवणार जिवशास्र शिकवलं जिवनशास्त्र शिकवा चुलीत गेली चित्रकला सांगा चारित्र्याला टीकवा त्रिकोण,चौकोन ,षट्कोन ह्याला सांगा विचारेल कोण ? ज्याचे जवळ नसेल आयुष्याचा दृष्टीकोन विपरीत परिस्थीतीतही जपणूक केली पाहीजे तत्वाची व्याकरणापेक्षाही अंत:करणाची भाषा असते महत्वाची चुकू द्या चुकलं तर अंकगणित अन् बीजगणित माणसांची बेरीज करा गुण नाहीत पण गुणवत्ता अगणित प्राणपणाने जतन करावे नाते शहर, खेडे ,गावाचे मेल्यावरती खांदा द्यायला असावे चारचौघे जिवाभावाचे मेल्यावर दोन अश्रू हीच आयुष्याची कमाई ज्याने हे कमावलं नसेल तो आयुष्य जगलाच नाही मिळून मिसळून वागावं आनंदानं छान जगावं तुम्ही सगळी मोठ्ठी माणसं म्या पामरानं काय सांगाव...... 🙏 जय जय राम कृष्ण हरि 🙏

॥ शिवबा ॥ जिव जडवायला भगव्यासारखा राजा काळजामध्ये शिवबासारखा ॥धृ॥ अश्रु वेदनेचे ताप अन्यायाचा हरावया आला क्रांतीसुर्यासारखा राखी अब्रु राजा माय बहिणीची दंड देऊनी अधमा चौरंगासारखा चराचरात शिवात्मा आहे ईथे आम्हा वारसा दिला रायगडासारखा ना जात ना धर्म ना पंथ पाहिला दिला आधार रयतेस स्वराज्यासारखा सोड दुःख भिती मंत्र हाच छत्रपती संकटात पाठी तुझ्या आधारासारखा नको वाढवू दाढी नको चंद्रकोर हो विचारांचा पाईक तु मावळ्यासारखा कवी : श्री.संदिप रामकिसन पाचारणे मो.नं-8149831900

पक गई हैं आदतें बातों से सर होंगी नहीं कोई हंगामा करो ऐसे गुज़र होगी नहीं इन ठिठुरती उँगलियों को इस लपट पर सेंक लो धूप अब घर की किसी दीवार पर होगी नहीं बूँद टपकी थी मगर वो बूँदो—बारिश और है ऐसी बारिश की कभी उनको ख़बर होगी नहीं आज मेरा साथ दो वैसे मुझे मालूम है पत्थरों में चीख़ हर्गिज़ कारगर होगी नहीं आपके टुकड़ों के टुकड़े कर दिये जायेंगे पर आपकी ताज़ीम में कोई कसर होगी नहीं सिर्फ़ शायर देखता है क़हक़हों की अस्लियत हर किसी के पास तो ऐसी नज़र होगी नहीं

तुझं माझं प्रेम या आभाळा एवढं मोठं रोज नव्याने चालायचं भांडण आपलं खोट 1 कधी तुला मी खडूस म्हणायचो तर कधी मंदबुद्धी पण खरंच माझी राणी तू आहेस साधी 2 तू काय कमी नव्हती खोटं खोटं रुसायची मी तुला मानवाव म्हणून गाल फुगून बसायची 3 तू रुसल्यावर मी लाडान तुझे गोरे गाल खेचायचो तुझं माझ्या डोळ्यातील प्रेम मी नजरेने वेचायचो ||4| cp

★★तमा★★ तमा ना वाटावी हारण्याची फक्त जिद्द हवी जगण्याची , षटकाराची खेळता खेळी का पळावे धाव घेण्याशी , येतील सुखे जातील दुःखे का गरज मृगजळी धावण्याची , उन्ह लोपते अन् अटळ सावली का लावशी घोर काळजाशी , ठेव किताब खुले आयुष्याचे काय गरज पाने चाळायाची , अपंग असती अवयव आपुले मन बांधील नसते देहाशी , दुनिया चमचमती मायाजाळ नको पडूस तू या मोहाशी , दिल्या घेतल्याची दुनिया सारी ठेव अपुले आपल्या गाठीशी , भिऊ नकोस जीवन जगण्याला धरू नकोस कुणाला वेठीशी , राख इमान सुरेख मातीशी वदे सुरेखा, कर्म अपुले रे आपुल्या पाठीशी . कवयित्री - सुरेखा बेंद्रे , संभाजी नगर .

*सवाल* स्पर्श तुझ्या ओठांचा नशिबवान ग्लास आहे मंद धुंदीचा जसा पहिला जाम आहे भेटुन भेटल्याचा तेव्हा आनंद खुप होता नशेत दिला तू इशारा तो पहिला पैयाम आहे नशा मज यौवनाची तुझ्या कमसिन देहाची नजर खिळली जिथे तिथेच पहिला सलाम आहे बघ जरा वळूनी रात्र बेहोश झाली चौधवी चा चांद तू माझा पहिला खयाल आहे हयात गेली सारी सारे किस्से जुने जुने काय लिहू नव्याने हाच पहिला सवाल आहे *सुभाष उमरकर सामनगांव नाशिक *९०२२६२२८५७*

" जगताचा धनी " ~ ~ ~ ~ ~ ~ लेखणीचा दास झालो सरस्वती ही माझी माता कोणताही पक्ष नाही नको कोणती राजसत्ता || मळले सारे राजकारण नाही कुणीच धुतलेला प्रत्येकाच्या कापडावर डाग दिसतो पडलेला || जोतो मिरवी आपला टेंभा खुर्ची साठी ओढाताण जनतेची ती भेट एकदा फक्त करावया मतदान || आता नको स्तुती कुणाची नको कुणाची ही निंदा शब्द ब्रम्हात रंगुन जावे हाच आमुचा नित्य धंदा || रसिकांचे उपकार आहे त्यांच्यामुळे झालो कवी लक्ष्मी ही तुमची तुम्हाला सरस्वती ही आम्हा हवी || संत लेखणी झिजली येथे जन सेवेची परंपरा शृंगाराने सजली आहे माय मराठी वसुंधरा || श्रीमंती ही दासी त्याची धनवान ना दुसरा कुणी शब्द हीच संपत्ती त्याची कवी हा जगताचा धनी || रामदास घुंगटकर •••✍️ ९६२३७६५३०२ ******