نشریه اکسیر

🔺دانشجویان عزیز می‌توانند برای امضای نامه، از طریق لینک کارزار اقدام کنند. ⬅️با به اشتراک گذاشتن این کارزار با دانشجویان سراسر کشور، اعتراض خود را به رویه فعلی اخراج اساتید نشان دهیم. 🌐 https://www.karzar.net/84677 #منفعل_نباشیم #شریفی_زارچی ⭐@MySharif

بسمه تعالی   أکثَرُ النّاسِ قیمَةً أکثَرُهُم عِلما، و أقَلُّ النّاسِ قیمَةً أقَلُّهُم عِلماً   جناب آقای دکتر زلفی‌گل وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری و رئیس هیئت‌ امنای دانشگاه صنعتی شریف سلام‌علیکم؛   ⏺باتوجه به اخبار واصله به دانشجویان مبنی بر قطع ارتباط علمی دانشگاه صنعتی شریف با جناب دکتر علی شریفی زارچی، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی کامپیوتر، اعلام می‌داریم که با شناختی که در بین دانشجویان وجود دارد، ایشان را فردی دلسوز و علاقه‌مند به این مرز و بوم دانسته و حضور ایشان در بین هیئت‌علمی این دانشکده از افتخارات این دانشگاه محسوب می‌شود.   ⏺مدارج علمی ایشان از ابتدای جوانی و کسب مدال جهانی المپیاد کامپیوتر در سال ۱۳۷۹ و  انتشار مقالات متعدد علمی در سالهای متمادی و در نشریات معتبر دنیا، بر کسی پوشیده نیست. علاوه بر این فعالیت‌های ایشان در زمینه عدالت آموزشی و برگزاری دوره‌های رایگان برای دانش‌آموزان و دانشجویان، اثباتی بر دلسوزی ایشان برای «ایران» و تلاش بر پیشرفت همه‌جانبه جامعه علمی کشور است.   ⏺میان استاد و دانشجو همواره رابطه تعلیم و تعلم حاکم است ولی در این بین هستند کسانی چون دکتر شریفی زارچی که بالاتر رفته و در نقش پدر همواره حامی و دلسوز دانشجویان بوده‌اند. از این رو ما، دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، کماکان ایشان را استاد و پدری دلسوز برای دانشگاه می‌دانیم.   ⏺بدیهی‌ است که اعتبار دانشگاه‌ها در دنیا بر دو پایه اساتید و دانشجویان آن دانشگاه استوار است. حذف اساتید خبره و دلسوز از جامعه دانشگاهی، علاوه بر آسیب مستقیم به پایه اساتید، موجب دلسردی دانشجویان و تشویق آنان به مهاجرت نیز می‌شود. در این بحبوحه که موج عظیمی از مهاجرت اساتید به چشم میخورد، حضور فعال دکتر شریفی زارچی و خدمات صادقانه ایشان به فضای علمی کشور و دعوت دانشجویان برای ماندن در این سرزمین و ادای وظیفه به میهنشان، ما را به این فکر وا میدارد که آیا این طرز برخورد، این روحیه را در ایشان و در سایر دلسوزان به کشور سرکوب نمی‌کند؟  چگونه می‌شود در زمانی که کشور ما تشنه تزریق علم و پیشرفت است، با نخبه‌های خود اینگونه رفتار کنیم؟ کسانی که مانده‌اند و خدمت می‌کنند را برنجانیم و آنها را دلسرد کنیم.  از وظایف همه‌ی ما این است که بکوشیم تا همه بتوانند با ثبات و آرامش به فضای علمی کشور کمک کنند ولی آنچه که در حال وقوع است خلاف این مساله را به همراه دارد و ذهن و فکر دانشجو را مخدوش و مکدر می‌کند.    ⏺در روزگارانی که اکثر کشورهای دنیا مشغول به تشویق نخبگان خود و نخبه‌پروری و تلاش برای استفاده از استعداد آن‌ها در زمینه رشد کشور هستند، کمترین خواسته جامعه علمی کشور حفظ امثال دکتر شریفی زارچی در بدنه علمی کشور و تکریم ایشان به جهت تلاش‌هایشان در زمینه رشد علم و دانش، در ایران و جهان است.   باتشکر جمعی از دانشجویان، فعالین علمی و گروه‌های دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف ⬅️به‌ زودی سازوکار و نحوه امضای این نامه از طریق همین کانال اعلام خواهد شد. ⬅️اسامی گروه‌های دانشجویی حامی در پیامی‌ دیگر به انتشار خواهد رسید. ⭐@MySharif

بسمه تعالی   أکثَرُ النّاسِ قیمَةً أکثَرُهُم عِلما، و أقَلُّ النّاسِ قیمَةً أقَلُّهُم عِلماً   جناب آقای دکتر زلفی‌گل وزیر محترم علوم، تحقیقات و فناوری و رئیس هیئت‌ امنای دانشگاه صنعتی شریف سلام‌علیکم؛   ⏺باتوجه به اخبار واصله به دانشجویان مبنی بر قطع ارتباط علمی دانشگاه صنعتی شریف با جناب دکتر علی شریفی زارچی، عضو هیئت علمی دانشکده مهندسی کامپیوتر، اعلام می‌داریم که با شناختی که در بین دانشجویان وجود دارد، ایشان را فردی دلسوز و علاقه‌مند به این مرز و بوم دانسته و حضور ایشان در بین هیئت‌علمی این دانشکده از افتخارات این دانشگاه محسوب می‌شود.   ⏺مدارج علمی ایشان از ابتدای جوانی و کسب مدال جهانی المپیاد کامپیوتر در سال ۱۳۷۹ و  انتشار مقالات متعدد علمی در سالهای متمادی و در نشریات معتبر دنیا، بر کسی پوشیده نیست. علاوه بر این فعالیت‌های ایشان در زمینه عدالت آموزشی و برگزاری دوره‌های رایگان برای دانش‌آموزان و دانشجویان، اثباتی بر دلسوزی ایشان برای "ایران" و تلاش بر پیشرفت همه‌جانبه جامعه علمی کشور است.   ⏺میان استاد و دانشجو همواره رابطه تعلیم و تعلم حاکم است ولی در این بین هستند کسانی چون دکتر شریفی زارچی که بالاتر رفته و در نقش پدر همواره حامی و دلسوز دانشجویان بوده‌اند. از این رو ما، دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، کماکان ایشان را استاد و پدری دلسوز برای دانشگاه می‌دانیم.   ⏺بدیهی‌ است که اعتبار دانشگاه‌ها در دنیا بر دو پایه اساتید و دانشجویان آن دانشگاه استوار است. حذف اساتید خبره و دلسوز از جامعه دانشگاهی، علاوه بر آسیب مستقیم به پایه اساتید، موجب دلسردی دانشجویان و تشویق آنان به مهاجرت نیز می‌شود. در این بحبوحه که موج عظیمی از مهاجرت اساتید به چشم میخورد، حضور فعال دکتر شریفی زارچی و خدمات صادقانه ایشان به فضای علمی کشور و دعوت دانشجویان برای ماندن در این سرزمین و ادای وظیفه به میهنشان، ما را به این فکر وا میدارد که آیا این طرز برخورد، این روحیه را در ایشان و در سایر دلسوزان به کشور سرکوب نمی‌کند؟  چگونه می‌شود در زمانی که کشور ما تشنه تزریق علم و پیشرفت است، با نخبههای خود اینگونه رفتار کنیم؟ کسانی که مانده‌اند و خدمت می‌کنند را برنجانیم و آنها را دلسرد کنیم.  از وظایف همه‌ی ما این است که بکوشیم تا همه بتوانند با ثبات و آرامش به فضای علمی کشور کمک کنند ولی آنچه که در حال وقوع است خلاف این مساله را به همراه دارد و ذهن و فکر دانشجو را مخدوش و مکدر می‌کند.    ⏺در روزگارانی که اکثر کشورهای دنیا مشغول به تشویق نخبگان خود و نخبهپروری و تلاش برای استفاده از استعداد آن‌ها در زمینه رشد کشور هستند، کمترین خواسته جامعه علمی کشور حفظ امثال دکتر شریفی زارچی در بدنه علمی کشور و تکریم ایشان به جهت تلاش‌هایشان در زمینه رشد علم و دانش، در ایران و جهان است.   باتشکر جمعی از دانشجویان، فعالین علمی و گروههای دانشجویی دانشگاه صنعتی شریف ⬅️به‌ زودی سازوکار و نحوه امضای این نامه از طریق همین کانال اعلام خواهد شد. ⬅️اسامی گروه‌های دانشجویی حامی در پیامی‌ دیگر به انتشار خواهد رسید. ⭐@MySharif

ضمن عرض سلام و وقت‌بخیر خدمت همه همراهان نشریه اکسیر؛ ما جهت ارزیابی متون شمارهٔ‌ اخیر(شمارهٔ دوازدهم) فرمی آماده کردیم تا با نقاط قوت و ضعف نشریه از منظر شما آشنا شویم.فلذا خواهشمندیم در صورت تمایل این فرم را جهت یاری ما برای ارتقای کیفیت شماره‌های بعدی پر کنید.

ننه گلی! قربونت برم فدای تار مویت بشم! آخه چقدر بهت بگم که انقدر پست اکسپرس نفرست خوابگاه! برای چی انقدر برای من بار درست می‌کنی! کاری نکن که آدرسم رو عوض بکنم! هر دفعه چهارشنبه که من میام از آزمایشگاه دوباره بچه‌ها تو اتاق جمع شدن و مشغول خندیدن هستن و می گویند :« محسن، بیا مادرت برایت آذوقه فرستاده!» مگه تهران قحطی زده؟! حالا خوراکیا هیچی، واسه چی اینهمه لباس برام پست می‌کنی؟ ندیدی نزدیک دانشگاه من یه عالمه مغازه پر از لباس هست؟ آخه من با اینهمه بار چکار کنم؟ بعدم ننه گلی اتاق خودم رو که به اندازه کافی پر کردم، یه کمد مونده برام ؛ این داخل دانشکده که دفعه قبلی برات تعریف کردم نباید هیچی داخلش گذاشت. حالا برات تعریف می‌کنم داستان چیه! دفعه قبلی دلم نیومد بترسونمت! ولی خب دیگه کاری کردی که مجبورم (بگم). ببین مامان، حالا راست و دروغش به حساب گوینده ! ولی خب اینجا مثل اینکه یک یا چند دیوانه داخل شریف هستن که در بین آن شلوغی‌ها یک گرز برداشتن، زدن به داخل کمدها! حالا نمی‌دونم هدفشون چیه! معلوم نیست می‌خوان دزدی کنن که حالا مگه ما چی می‌خوایم نگه داریم داخل این کمدها! کفش و شلوار ورزشی ما آخر خونه خراب به چه درد تو می‌خوره؟ به زمین گرم بخوری! حالا من باید به دفعات کتابارو بندازم رو دوشم و به دفعات از اینجا به اونجا برم! یک پسر تهرانی به اسم رامین یه شب گفت «اینا می‌خوان زهرچشم بگیرن از بچه‌ها که میرن تو این اعتراضات که بشینید سرجاتون وگرنه مثل همین کمدا دل و روده‌تون رو می‌ریزیم بیرون!» حالا من خودم اول به بچه‌ها گفتم که برای چی فلزی نمی‌کنن؟ گفتن خب زشت میشه! رامین می‌گوید اینها همه کار خودشان است برای اینکه بهانه داشته باشند که دوربین بذارند و بر اعمال ما نظارت کنند که فعلا مدیر دانشکده ما قبول نکرد که بگذارد. رامین می‌گوید ای‌کاش کمدها را همه بگذارند داخل یک اتاق، شبها درِ اتاق را قفل کنند به طوری که دیگر هیچ دیوانه‌ای دستش به آنها نرسد. ننه گلی! به حضرت ابلفضل(ع) تو را قسم دادم . حالا نترسی و مدام زنگ بزنیا! این دیوانه‌ها که کاری به من ندارند! بیخودی دلشوره نگیر! فقط خواستم ملتفتت بکنم که دیگر دوباره برای من بار درست نکنی! خودم به زور جا میشم! ننه تو خودت می‌دونی عشق اول و آخرمی! سلام من رو به بابام برسون بهش بگو تابستون میام سرِ زَمین دیگر تنهایش نمی‌‌گذارم تا خوشحال بشه! اگه کاری چیزی داشتی زنگ بزن بهم! مراقب خودتان باشید! خداحافظِ شما!

خب! چند روزه که مهلت مسابقه ترجمه متن طنز شمارهٔ اخیر(دوازدهم)تموم شده و در فاصلهٔ زمانی تعریف شده برای مسابقه دو نفر با اختلاف زمانی اندک ترجمهٔ متن رو برای ما ارسال کردن: آقای عرفان عالیوند، ورودی 400 شیمی آقای علی‌اصغر نافع، ورودی 400 شیمی که هر دو نفر درست نوشتن و تیم ما تصمیم گرفت به هردوی این عزیزان هدیهٔ‌ کوچکی به منزلهٔ تشکر تعلق بگیره.به زودی هماهنگی‌ها برای دریافت جایزه با این دو عزیز انجام خواهد شد. و اما ترجمه متن طنز این شماره از نشریه رو می‌توانید در پست بعدی بخوانید:

پیغام محسن: ننه گلی! قربونت برم فدای تار مویت بشم! آخه چقدر بهت بگم که انقدر پست اکسپرس نفرست خوابگاه! برای چی انقدر برای من بار درست می‌کنی! کاری نکن که آدرسم رو عوض بکنم! هر دفعه چهارشنبه که من میام از آزمایشگاه دوباره بچه‌ها تو اتاق جمع شدن و مشغول خندیدن هستن و می گویند :« محسن، بیا مادرت برایت آذوقه فرستاده!» مگه تهران قحطی زده؟! حالا خوراکیا هیچی، واسه چی اینهمه لباس برام پست می‌کنی؟ ندیدی نزدیک دانشگاه من یه عالمه مغازه پر از لباس هست؟ آخه من با اینهمه بار چکار کنم؟ بعدم ننه گلی اتاق خودم رو که به اندازه کافی پر کردم، یه کمد مونده برام ؛ این داخل دانشکده که دفعه قبلی برات تعریف کردم نباید هیچی داخلش گذاشت. حالا برات تعریف می‌کنم داستان چیه! دفعه قبلی دلم نیومد بترسونمت! ولی خب دیگه کاری کردی که مجبورم (بگم). ببین مامان، حالا راست و دروغش به حساب گوینده ! ولی خب اینجا مثل اینکه یک یا چند دیوانه داخل شریف هستن که در بین آن شلوغی‌ها یک گرز برداشتن، زدن به داخل کمدها! حالا نمی‌دونم هدفشون چیه! معلوم نیست می‌خوان دزدی کنن که حالا مگه ما چی می‌خوایم نگه داریم داخل این کمدها! کفش و شلوار ورزشی ما آخر خونه خراب به چه درد تو می‌خوره؟ به زمین گرم بخوری! حالا من باید به دفعات کتابارو بندازم رو دوشم و به دفعات از اینجا به اونجا برم! یک پسر تهرانی به اسم رامین یه شب گفت «اینا می‌خوان زهرچشم بگیرن از بچه‌ها که میرن تو این اعتراضات که بشینید سرجاتون وگرنه مثل همین کمدا دل و روده‌تون رو می‌ریزیم بیرون!» حالا من خودم اول به بچه‌ها گفتم که برای چی فلزی نمی‌کنن؟ گفتن خب زشت میشه! رامین می‌گوید اینها همه کار خودشان است برای اینکه بهانه داشته باشند که دوربین بذارند و بر اعمال ما نظارت کنند که فعلا مدیر دانشکده ما قبول نکرد که بگذارد. رامین می‌گوید ای‌کاش کمدها را همه بگذارند داخل یک اتاق، شبها درِ اتاق را قفل کنند به طوری که دیگر هیچ دیوانه‌ای دستش به آنها نرسد. ننه گلی! به حضرت ابلفضل(ع) تو را قسم دادم . حالا نترسی و مدام زنگ بزنیا! این دیوانه‌ها که کاری به من ندارند! بیخودی دلشوره نگیر! فقط خواستم ملتفتت بکنم که دیگر دوباره برای من بار درست نکنی! خودم به زور جا میشم! ننه تو خودت می‌دونی عشق اول و آخرمی! سلام من رو به بابام برسون بهش بگو تابستون میام سرِ زَمین دیگر تنهایش نمی‌‌گذارم تا خوشحال بشه! اگه کاری چیزی داشتی زنگ بزن بهم! مراقب خودتان باشید! خداحافظِ شما!

خب! چند روزه که مهلت مسابقه ترجمه متن طنز شمارهٔ اخیر(دوازدهم)تموم شده و در فاصلهٔ زمانی تعریف شده برای مسابقه دو نفر با اختلاف زمانی اندک ترجمهٔ متن رو برای ما ارسال کردن: آقای عرفان عالیوند، ورودی 400 شیمی آقای علی‌اصغر نافع، ورودی 400 شیمی که هر دو نفر درست نوشتن و تیم ما تصمیم گرفت به هردوی این عزیزان هدیهٔ‌ ناقابلی به منزلهٔ تشکر تعلق بگیره. به زودی هماهنگی‌ها برای دریافت جایزه با این دو عزیز انجام خواهد شد. و اما ترجمه متن طنز این شماره از نشریه رو می‌توانید در پست بعدی بخوانید:

📣مسابقه داریم چه مسابقه‌ای! 📄موضوع مسابقه: ترجمه متن 👵متن طنز شماره دوازدهم نشریه اکسیر به گویش لری نوشته شده است. 🥇به اولین نفری که ترجمه درست و مطابق نظر نویسنده این متن را به آیدی @HP_Half_Blood_Prince ارسال کند، جایزه ارزشمندی تعلق می‌گیرد. 📆 مهلت ارسال: شنبه 7 مرداد 👨‍💻 اسامی تمامی کسانی که ترجمه درست را تا زمان اعلام شده ارسال کنند داخل کانال قرار می‌گیرد.

📝شماره دوازدهم نشریه #اکسیر در تابستان ۱۴۰۲ 🏡نشریه به خانه می‌آید در این شماره : 🐳 #شیمی_دریا 🌊 سوار بر امواج کیمیاگری 📖 #پرونده 🧨 مواد منفجره 🔮 #درهمولوژی 🤖 از مولکول‌ها تا الگوریتم 🤡 #طنز ❓کمد فلزی یا دوربین؟ مسئله این است! 🩸 #شیمی_تاریک ☠ مولکول مرگ ❗️و . . . با ما همراه باشید . . . #تابستان_۱۴۰۲ #نسخه_الکترونیکی @elixir_journal