موز وحشی

استادتون ديگه اينجا مطلبي نميذاره براي بهره مندي از سخنان ايشون بياين اينجا https://t.me/aidawOdostan

انسان مدرن اشتباه نميكنه.

لقب شهيد اول قطع به يقين به كاپتان مك تاويش ميرسه، از شخصيت هاي مهم سه گانه modern warfare كه تمركز چنداني روي مباحث شخصيت پردازي ندارند، با اين حال به شكل عجيبي شخصيت هاي شاخص اين بازي ها مثل كاپيتان پرايس، گوست، مك ميلان و مك تاويش عزيز هرگز از ذهن مخاطبين پاك نميشن. جمله اي در نقد نشريه دنياي بازي براي mw2 در خاطرم هست كه به نظرم بهترين توصيف براي اين شخصيته. منتقد(متين ايزدي يا طاها رسولي) گفته بود كه "مك تاويش انقدر خفن و جذابه كه هر مرحله اي كه در كنار گيمر حضور داره ما ناخوداگاه احساس ميكنيم كيفيت اون مرحله بالاتر از ساير نقاط بازي هستش." صحنه اي كه مك تاويش بعد از عمري رشادت و مجاهدت به شهادت ميرسه يكي از غم انگيز ترين و پر تنش ترين لحظات مجموعه است. كاپيتان پرايس زير تيربار دشمن، بهت زده بالاي جسد حضرت ايستاده و به اخرين جمله مك تاويش فكر ميكنه. ايا اين بار هم از پشت خنجر خورديم؟ فارغ از تمام بحث هاي كيفي اهميت مك تاويش براي من در همون جمله نقد دنياي بازي خلاصه ميشه. اينكه نيازي به ابعاد عجيب و غريب دراماتيك براي ماندگاري در اذهان نيست. صرف خوب بودن و حضور مفيد داشتن كافيه. همه ما قرار نيست دنيا رو تغيير بديم، اما ميتونيم در محدوده خود تاثير ماندگاري خلق كنيم، كه همون هم به اندازه كافي رسيدن بهش سخت و دشوار هست. اما تجربه سيره عملي مك تاويش ثابت ميكنه كه خوب بودن در نهايت ارزشش رو داره. روحش شاد و يادش گرامي. #شهداي_ژانر

"يادواره شهداي ژانر" احتمالا مومنين در جريان اين كانسپت معنايي "شهيد اول" و "شهيد دوم" و "شهيد سوم" و اين داستان ها هستند كه در روايات مذهبي و اجتماعي و بخصوص در فرهنگ شيعه ديگه خيلي باب شده! در حيطه ادبيات ژانري هم بنا بر تاكيد بيشتر بر مفهوم قهرمان، ما از اين دست شهدا خيلي زياد داريم! شهدايي كه بعضا اسطوره هستند و بزرگيشون در مقال نميگنجد و يا مرگ هاي بسيار تاثير گذاري داشتند و در روايات وقايع دنياشون حتي به قبل و بعد از مرگ انها تقسيم بندي ميشه. از اين پس بنا دارم كه هر چند وقت يك بار ياد و خاطر يكي از شهدا رو در اينجا گرامي بدارم. شهدايي از دنياها و فرنچايزهاي مختلف ادبيات گمانه زن كه هريك با مرگشون اشك رو به چشمان بسياري از ما اوردند. #شهداي_ژانر

ميخوام معرفي كوتاهي داشته باشم بر يكي از رمان هاي درخشان حضرت آيزاك آسيموف و صرفا براي اينكه مشتاق بشيد پيشاپيش اعلام كنم كه تم و موضوع اصلي اين رمان چيزي نيست جز: "سكس" ... يكي از هولناك ترين حقايقي كه ما در جامعه باهاش مواجه هستيم، اين مسئله است كه درصد بسيار زيادي از خانم ها هرگز در طي زندگي ارگاسم جنسي رو تجربه نميكنند. اين آمار در خاورميانه به سبب شرايط فرهنگي، سياسي و اجتماعي به شكل چشم گيري بالاتر از ساير نقاط دنياست. توجه داشته باشيد كه اين مسئله الزاما مختص خشكه مذهبي ها و انسان ها و خانواده هاي ايدئولوگ نيست و از قضا بسياري از دوستان و اطرافيان خود ما و خانم هايي كه حتي فكرش رو هم نميتونيم بكنيم در بر ميگيره. براي بسياري از اين خانم ها قضيه نخواستن، پس زدن و يا تلاش نكردن نيست، بلكه اين پديده بيشتر ناشي از نوعي ناتوانيه. خلاصه كه تروماهاي ناشي از زندگي در اين جوامع ناامن و سرشار از سركوب و تنش، بسيار بيش از چيزي كه به نظر مياد به ريشه ميزنه. و متاسفانه عدم سلامت رواني و سلامت جنسي، خودش معلولي هست بر بسياري از بحران ها و پلشتي هاي بعدي و متعاقب... درمان اين موضوع براي هر فرد هم واقعا كار بينهايت دشوار و زمان بري هستش و مستلزم رعايت بسياري از استانداردها و ايده آل هاست كه متاسفانه شرايطش در ساختار اين جوامع تقريبا به كل موجود نيست. برگرديم به آسيموف و رمانش كه دقيقا به چنين موضوع بغرنجي ميپردازه، البته بنا به ذوق حضرت در يك ستينگ فضايي و علمي تخيلي.. "ايزدان هم" در سال 1972 نوشته شده. قبل از اين رمان نقدي كه خيلي از منتقدان به اثار اسيموف وارظ ميداشتند، تهي بودن انها از احساسات ناب و عواطف متعالي انساني بود، يعني مشتي سفينه و ربات و علم و جنگ فضايي پر زرق و برق، اما خالي از روح. اسيموف "ايزدان هم" رو در جواب به اين دسته از منتقدين نوشت. رماني درباره عشق و ظوست داشتن و به ديگري اهميت دادن. رماني درباره سكس و عشق بازي نه در معيار زميني و انساني بلكه ميان نوعي موجودات عجيب و غريب فضايي، با فرم هاي انتزاعي، با مدل زيستي كاملا متفاوت و تنوع جنسيتي بالا(برخلاف انسان ها انها در اصل 3 جنسيت دارند و براي توليدمثل هر سه بايد همزمان فعاليت كنند.) داستان به گونه اي عجيب در يك سياره درحال زوال ميگذره، سياره اي كه خورشيدش، به عنوان منبع اصلي غذاي ساكنين، رو به خاموشيه... يكي از جنسيت هاي اين موجودات براي تجديد قوا و امادگي پيدا كردن براي توليد مثل نيازش به نور خورشيد بيش از سايرينه، و با وضعيت بغرنج فعلي رسيدن به اين مهم براش تقريبا غير ممكنه چنين رخدادي مسبب ايجاد نوعي بحران معرفتي در خانواده سه نفره اين موجوداته... گونه اي كه غايت زيستي اش همخوابگي با هم و توليد مثل كردنه، اما به سبب يك بحران زيست محيطي، اين اكان ازشون سلب شده و انها در معرض انقراض و فروپاشي رواني قرار گرفتند. خلاصه كه داستان اين رمان واقعا عجيب و شگفت انگيزه... آخرين تلاش ها براي دوست داشتن و عاشقي كردن، پيش از مرگ محتوم... "ايزدان هم" به شكل عجيبي سرشار از تنانگي و جسمانيته، سرشار از صحنه هاي جنسي غمناك و ناموفق، كه به سبب فرم شگرف اين موجودات دركش واقعا سخت اما از طرفي هم به شدت مهيجه، همچنين سرشار از صحنه هاي تلاش براي شناختن خود و ابعاد جسماني، و سپس دوست داشتن خود، تنها شدن و تلاش براي خودارضايي كردن(باز هم در مقياس غير ادمي و به شدت خرق عادت) تلاش و سخت كوشي اين موجودات براي درك كردن خود و ديگري واقعا قابل تامل و تحسينه. و شايد اين راه ناگريزي باشه كه ما بايد ظر نهايت در خاورميانه طي كنيم. تلاش براي فهميدن خود و ديگري... تلاشي كه گويي همه ساختارها براي ناموفق ماندنش بسيج شدند.

براي اسكات پيلگريم كه يك تنه در برابر جهان (و البته هفت زيد خبيث سابق بانو رامونا فلاورز) ايستاد... ... "اسكات پيلگريم در برابر جهان" به‌نوعي حديث نفس و ارمان‌ شهر گيك هاست. افرادي كه توامان با داستان و ادبيات، شيفته دنياي فناوري و بخصوص ويدئو گيم هستند و بيش از سايرين توجه خود رو در اين حوزه‌ ها خرج ميكنند. گيك ها اغلب در دهه 90 ميلادي متولد شدند، همزمان با ورود كامپيوتر به داخل خانه‌ ها، در نتيجه مواجه اوليه گيك ها با پدیده‌ هايي مثل هنر و ادبيات اغلب از دل بازي هاي كامپيوتري بوده. گيك ها در نظر ديگران، ادم‌ هاي عجيب و غريبي به نظر ميرسند كه بيش از اندازه غرق در دنياهايي هستند كه گويي بي معني و خالي از روح و احساساته. در حالي كه به هيچ وجه اينطور نيست. گيك ها زاده دنياي مدرن هستند، و از قضا زيبايي شناسي اين دنيا رو با تمام مزايا و معايبش شايد بيش از سايرين درك و لمس ميكنند. من در طي اين چند سالي كه آثار ژانري رو كمي جدي دنبال ميكنم، با ده‌ ها فرنچايز و قهرمان مختلف مواجه شدم و باهاشون به پهناي كلام در ذهنم زندگي كردم، اما راستش با هيچ شخصيتي به اندازه "اسكات پيلگريم" و جهان و دغدغه‌ هاش نتونستم همزادپنداري كنم. يك عاشقانه پست‌ مدرن و يك سفر قهرمان در دل دنيايي برامده از خرده فرهنگ‌ هاي گيكي و ژانري. اين پست به مناسبت بازگشت و انتشار مجدد ويدئوگيم درخشان اين مجموعه در استورهاست. خوشبختانه هم بازي و هم اقتباس سينمايي اين مجموعه (به كارگرداني قطب عالم ژانر و گيك بازي حضرت ادگار رايت، و بازي بانو مري اليزبت وينستيد بينهايت زيبا در نقش رامونا فلاورز كه دوستان قديمي از ارادت ما به حضرتش كاملا اگاه هستند.) هر دو حق مطلب رو كاملا ادا كردند و از قضا بسيار چشم‌ گير و قابل توجه‌ اند.

با عرض پوزش خدمت محضر شريف، بايد خاطرنشان كنم كه اين پازل عليرغم ظاهر فريبنده ش كوچكترين نشاني از انچه كه در تصوير ميبيني نداره مع الوصف برند پازل فوق الذكر نامرغوبترين برند پازليست كه بنده در طول حيات خويش به ساخت آن مبادرت ورزيده ام علي ايحال حتي اگر اين طرح زيبا توسط يوروگرفيكز و رونزبرگر و ديتويز هم بر پازل مينشست نيز حل كردن ان جانكاه و روانفرسا بود از درگاه حضرت سايتاما باري تعالي برايتان صبر جزيل ارزومندم

Haha, you can't get this one miti-san!

جهان مجموعه‌ اي سرسام‌ اور از نشانه‌ هاست. با بزرگ و فرامرزي زيستن و همچنين مطالعه فراوان و متنوع ميشه ميزان درك و فهم خود رو از اين نشانه‌ ها گسترش داد. وگرنه تبديل به موجودي گنگ ميشيم كه از خيلي مسائل پيراموني خود، كمترين فهم و ادراكي رو نداره. اما فهم بالاتر با خودش نوعي مسخ شدگي متعاقب رو به همراه مياره. تو در ميان اين حجم شگرف از نشانه‌هاي تاريخ مند گويي جز انفعال راهي در مقابل خود نداري.