The Last Of House Romanov

برای ارسال هرچیزی، برای بی‌خوابی. https://telegram.me/BiChatBot?start=sc-443036-1feccSS

زمان می‌گذرد و تو به یاد می‌سپاری که هیچ‌کس هنگام اسارتت در سرمای تنهایی و ناامیدی، به برپایی آتش دلگرمی و همراهی نکوشید.

عزیز من صبر بیش از حد را رها کن، عمر خوشی‌ها و لذت‌ها کوتاه است.

او برای گفتن حرف‌هایش بسیار درد می‌کشید، انگار کلمات در مسیر بیرون آمدن از دهانش، مسیر را زخم می‌کردند.

عزیز من، در سقوط خودشان دستت را محکم می‌فشارند اما وقتی در حال سقوطی، انگشت‌هایشان را به آرامی از میان انگشت‌های تو رها می‌کنند.

زندگی به سرعت پیش می‌رود و اثر بسیاری از چیزها را با خود می‌برد. چیزهایی که قبلا می‌توانستند نجاتم دهند، اکنون حتی مرا تسلی هم نمی‌دهند.

هرچه با خود می‌اندیشید، به یاد نمی‌آورد و شاید هم نمی‌دانست زندگی کردن چگونه است.

دریاها بزرگ و عمیق هستند اما گاه بسیار خشمگین و طوفانی می‌شوند و این نیز نشانه‌ای بر وجود و زنده بودن آنهاست. تو نیز اگر طوفانی می‌شوی، دچار تشویش می‌شوی و هرچیزی شبیه به اینها، نشانه‌ای از وجود داشتن و زنده بودن داری.

زندگی من می‌توانست خواب پریشان کسی باشد.