.

ایشوی همیشگی من در این شهر همیشگی آشغالِ پیس آف شتِ عقب افتاده. توی صندلی کنار راننده نشستم، دوستم داره میرونه. رفتیم دنبال یه کار اداریش و داریم برمیگردیم. طبق معمول هر آدمِ نرمال ایرانی ای توی این روزا، از هر وقتی توی زندگیم عصبانی ترم. یه سیگار روشن میکنم و پک میزنم، داریم راجع به کار حرف میزنیم. ترافیکه. خیلی نرمال روم رو میکنم اون اطراف و نگاه میکنم، با یه مردک چشم تو چشم میشم و یه تف به سمتم پرت میکنه. فشارم میره بالا. تشنج میکنم. شیشه رو میدم پایین. هرآنچه لایقشه بهش میگم. دوست بی خایه م که یک عمر یاد گرفته بترسه و آسه بره و آسه بیاد که گربه شاخش نزنه و اگه ریدن بهش هم چیزی مگه که دعوا نشه و هنوزم جهت گوزیدن زنگ میزنه از باباش کسب اجازه میکنه شیشه رو میده بالا. میگه توروخدا چیزی نگو توروخدا چیزی نگو. میگم چراااا توروخدا چیزی نگم؟ من مگه آزارم به کسی رسیده؟ من که نشستم تو ماشین دارم با تو حرف میزنم و یه نخ سیگار کشیدم، حتی مقنعه ی کوفتی سرم بوده! چرا باید یه نرینه بیاد اینجا هم آلت بوگندوش رو نشون من بده و به سر و صورت من بماله؟ چرا؟ چرا؟ چرا من نباید چیزی بگم؟ میگه وقتی داشتی فحش میدادی یه زنه نگاهت کرد و بهمون به نشونه ی تاسف سر تکون داد! میگم چرا نظر اون زن مهم باید باشه؟ مگه من خودم نمیدونم حق اون مرده اون فحشا و حق من نبوده اون رفتار؟ نیم ساعت تا برسیم در خونه ی من بحث میکنیم و آخرش میگه: ولی یه کم ادبیاتت رو درست کن. برای خودت میگم. من عصبانی نیستم. عصبانی نیستم. عصبانی نیستم…

اگه دوست دارید، میتونید من رو اینستاگرام فالو کنید. سالم و خوش باشید♥️ @tarygram

سلام دوستان ممنونم از همه پیامای خوبتون♥️ من حالم خوبه، خدا رو شکر همه چیز رواله، فقط تصمیم گرفته م دیگه کانال ننویسم.

چرا صبح های زود اداره ها اینقدر بوگندو و نحس ان؟

پنجشنبه با دوستان.

از دوستانی که کانادا تشریف دارن و ترجیحا ونکوور هستن، کسی هست که بخواد تا یکی دو ماه آینده بیاد ایران؟

واسه دوستام فرویدم، واسه زندگی خودم قلمراد.

حتی اعصابم آروم تره و دارم به دراماهای دوستام و دوست پسراشون گوش میدم و با آرامش راه حل میدم. در حالت روتین، فقط بهشون میگفتم کات کن، دعوا کن، جرش بده، برو در خونه ش سنگ پرت کن به شیشه شون، برگشتی؟ تو احمقی؟ برو گمشو نبینمت. با این حال نمیدونم چرا به من همیشه این مشکلات رو میگن😁 دست خودم نیست، حرصی میشم دیگه.

همخونه دوروزه که نیست. خونه برق میزنه از تمیزی. کاغذای پشت پد روزانه روی زمین نیست. دارم برای مقاله م سرچ میکنم، کتاب میخونم، سریال میبینم، آشپزی میکنم و حالش رو میبرم. بیش باد.