بتنی نوشت

خیلی جالبه که فکر میکنین با رای شما بود که پزشکیان رییس جمهور شد. کبک در مقایسه با شما اگاهی بیشتری نسبت به محیط اطرافش داره:))

خداحافظ آقای مهندس 🥲

بذارید حالا که بیخواب شدم یه چیزی رو بگم درباره خودم که همه بدونیم دورهم. ببینید عزیزان من مغزم در شغل بیست و چهارساعته چسبوندن شواهد بهم مو سفید کرده. یعنی احتمالش خیلی کمه که شما بخوای یه طوری منو بپیچونی و با وجود تمام دلایل تا دسته منطقیت من نفهمم دلیل اصلیت چیه. فرقیم نداره ابدا که دور باشم پیشتون نشسته باشم چت کنیم تلفنی حرف بزنیم یا اصلا در بی‌خبری از هم پیچونده شم. اینم متاسفانه نفرینیه که من دچارشم. ولی میخوام بدونید چیزی که منو در این موارد ناراحت میکنه، پیچونده شدن نیس. اینه که فکر کنید میتونید منو گول بزنید. یعنی بیاید بگید اقا یه نفر جالب‌تر از تو هست که من باید برم ببینمش در نتیجه قرارمون کنسله، بگید من تنبلم نمیخوام فلان کارو کنم که گفته بودم میکنم، بگید من پشیزی ارزش قائل نبودم برا حرفی که بهم زدی، خیلی راحت‌تر میپذیرمش تا اینکه بیاید بگید «وای من یه کاری برام پیش اومده نمیتونم اون روز اونجا باشم. خیلی ناراحتم بخدا سگ تو این کاره. به زور دارم میرم بخدا، تمام ارزوم اینه که سر قرارمون با تو باشم ولی باید برم، بگید «ببین به نظر من فلان کاره بهتره که انجام نشه چون که بهونه بهونه بهونه»، بگید اقا من حرف تو خیلی منطقیه صد درسته من رفتم دنبالش ولی دروغ دروغ دروغ» یعنی منظورم اینه که درسته وقتی اولی رو بگید من از اینکه براتون جالب نیستم یا قرارمون و حرفم براتون بسان اب بینی بزه تا حدودی ناراحت میشم، ولی در موارد دوم من نه تنها از اینکه براتون جالب نیستم یا قرارمون و حرفم براتون بسان اب بینی بزه ناراحت میشم، چون به هرحال میفهمم دارید چرت میگید ، بلکه از این هم ناراحت میشم که منو موجودی چهارپا و شاخ‌دار فرض میکنید و همه میدونیم که چقدر ظاهر من برام مهمه. بعد فکرم میره این سمت که یعنی قبلا چندین بار منو پیچوندیدن؟ و فکرم شروع میکنه شواهد گذشته رو پیش هم گذاشتن و همه پیچیده شدن‌های قبلی فهمیده و نفهمیدم یادم میاد و یه بار دیگه هم از این ناراحت میشم. در انتها هم از این ناراحت میشم که اصا چرا یه نفر باید فکر کنه من احتیاج به پیچونده شدن دارم؟ یعنی فکر کردید اگه بیاید به من بگید اقا جالب نیستی من رگمو میرنم و در این غم غوطه ور میشم که فرصت مصاحبت شما رو از دست دادم یا مثلا بگید تنبلم واسه فلان کار بیا بیخیالش شیم من ترکه میارم بالاسرتون یا بگید حرفت اشتباهه من حکم اعدامتونو میدم یا چی؟ در انتها هرگز اخر گزاره‌های پیچانشیتون بخصوص برا پیچوندن قرار از ببخشید استفاده نکنید. به عنوان چوب خلاص تو کونه این کلمه برا من. اصا داری میری یه جا دیگه که بهت بیشتر خوش بگذره خب برو دیگه. ببخشید چیه؟ چرا میخوای فکر کنم تو در غم غوطه وری که نمیتونی سر قرارمون باشی درحالی تو جای دیگه داری خوش میگذرونی؟ خلاصه که هیچکس رو نپیچونید اقا. منو به طور ویژه‌ای نپیچونید. صادق باشید. تضمین میدم تهش هرچی بشه بهتر از نتیجه‌ی پیچوندنه.

و سلام بر استرسی که پدر صرف حضورش پراکنده میکنه در هوا 😊

و سلام بر شیلنگ. 🥹

خب تازه چشام داره باز میشه. جفت پروازام بسیار مزخرف بود. تو جفتش هوا بد بود و انگار سوار درشکه بودم. اونم من که فوبیای پرواز دارم. اتفاق جالبی که افتاد این بود که برای اولین بار رو هوا یه هواپیمای دیگه رو دیدم که داشت یه ور دیگه میرفت. بقیه‌اش هیچ جالب نبود.

انقدر این پرواز ۱۳ ساعته اعصاب خورد کن بود که من برگردم کانادا دیگه میشینم سر جام تا وقتی پول بیزینس داشته باشم. واقعا کابوس بود.

ولی قرار نبود برگشتن به خونه انقدر استرس داشته باشه اقای قاضی. قرار نبود از سه روز قبل دنبال پاک کردن عکس و اکانت باشیم واسه برگشتن بهش. قرار بود خونه، خونه باشه. که هروقت، هرجا ترسیدیم برگردیم بهش و بغلمون کنه. بغلش گرم باشه. اروم باشه. قرار نبود خونمونو غریبه‌ها بگیرن و ما بریم جای غریب خونه بسازیم.

متی و رضا زیادی قشنگ بودن واسه اینکه دنیا انقدر بزرگ و مرزا انقد سفت باشه.