Ислом динӣ ҳама замон

Бо МАВЛАВӢ АБДУРАҲМОНӢ ХУРОСОНӢ https://t.me/suol_va_javob

Паём ба Шейх Абу Мухаммад Мадани ҳафизаҳуллоҳ

Зомби ки буд? ‼️Хитоб ба мусалмонҳо ‼️

لَمَّا بَعَثَ النبيُّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ مُعَاذَ بنَ جَبَلٍ إلى نَحْوِ أهْلِ اليَمَنِ قالَ له: إنَّكَ تَقْدَمُ علَى قَوْمٍ مِن أهْلِ الكِتَابِ، فَلْيَكُنْ أوَّلَ ما تَدْعُوهُمْ إلى أنْ يُوَحِّدُوا اللَّهَ تَعَالَى، فَإِذَا عَرَفُوا ذلكَ، فأخْبِرْهُمْ أنَّ اللَّهَ قدْ فَرَضَ عليهم خَمْسَ صَلَوَاتٍ في يَومِهِمْ ولَيْلَتِهِمْ، فَإِذَا صَلَّوْا، فأخْبِرْهُمْ أنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عليهم زَكَاةً في أمْوَالِهِمْ، تُؤْخَذُ مِن غَنِيِّهِمْ فَتُرَدُّ علَى فقِيرِهِمْ، فَإِذَا أقَرُّوا بذلكَ فَخُذْ منهمْ، وتَوَقَّ كَرَائِمَ أمْوَالِ النَّاسِ. الراوي : عبدالله بن عباس | المحدث : البخاري | المصدر : صحيح البخاري | الصفحة أو الرقم : 7372 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح] أنَّ النبيَّ صَلَّى اللهُ عليه وسلَّمَ بَعَثَ مُعَاذًا رَضِيَ اللَّهُ عنْه إلى اليَمَنِ، فَقالَ: ادْعُهُمْ إلى شَهَادَةِ أنْ لا إلَهَ إلَّا اللَّهُ، وأَنِّي رَسولُ اللَّهِ، فإنْ هُمْ أطَاعُوا لذلكَ، فأعْلِمْهُمْ أنَّ اللَّهَ قَدِ افْتَرَضَ عليهم خَمْسَ صَلَوَاتٍ في كُلِّ يَومٍ ولَيْلَةٍ، فإنْ هُمْ أطَاعُوا لذلكَ، فأعْلِمْهُمْ أنَّ اللَّهَ افْتَرَضَ عليهم صَدَقَةً في أمْوَالِهِمْ تُؤْخَذُ مِن أغْنِيَائِهِمْ وتُرَدُّ علَى فُقَرَائِهِمْ. الراوي : عبدالله بن عباس | المحدث : البخاري | المصدر : صحيح البخاري الصفحة أو الرقم: 1395 | خلاصة حكم المحدث : [صحيح] Тарҷума: Аз АбдуЛлаҳ ибни Аббос ( رضى الله عنهما ) ривоят, аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) Муъоз ( رضى الله عنه )-ро ба Яман фиристод ва гуфт: Аҳли яман-ро ба тавҳид, яъне гувоҳи додан ба ваҳдонияти Аллоҳ ва рисолати ман, даъват кун. Агар инро қабул карданд, ба онон бигӯ: Аллоҳ Таъоло дар шабона рӯз, панҷ намоз, бар онҳо фарз гардонида аст. Агар намоз-ро ҳам қабул карданд. Ба онон бигӯ: Аллоҳ Таъоло закоти мол-ро бар онҳо фарз карда ки аз сарватмандони онҳо гирифта ва ба фуқарои онҳо дода мешавад. Хуб аз ин ҳадис фаҳмида мешавад, ки аввали чизе ки мардум ба кулли қабул кунанд, ин калимаи шаҳодат додан ба ягонаги Аллоҳ Таъоло ва шаҳодат додан ба рисолати Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) аст. Албатта фаромӯш накунед, ки иқрор бо забон ва бидуни ягон шубҳа бояд ба қалб тасдиқ карда шаванд Саволи ( 5 ) Тавҳиди Рубубият кадом аст? Ҷавоб: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، والْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى أَشْرَفِ الْأَنْبِيَاءِ وَالْمُرْسَلِينَ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِينَ. أما بعد: Тавҳиди Рубубият: Дар луғати араби ( الربوبية ) масдари феъли ( ربب ) аст ва ( الرب ) аз он аст, пас Рубубият сифати Аллоҳ Таъоло аст ва исми ( الرب ) гирифта шуда ва ( رب ) дар каломи араб ба маъноҳои итилоқ мешавад: Аз он ҷумла ба маънои Молик, Сарвари итоъат шуда ва ислоҳ кунанда мебошад. Аммо дар истилоҳ тавҳиди Рубубият, яъне яка донистани Аллоҳ Таъоло дар афъолаш мебошад, ки аз он ҷумла Халқ кардан, Ризқ додан, Фармонравои кардан, Неъмат додан, Молик будан, ба тасвир кашидан, Бахшидан, ва манъ кардан ва нафъ ва зарар расондан, зинда гардонидан ва миронидан, ва қазову қадар ва чизҳои дигар аз афъолаш ки дар он барои ӯ шарики нест. Имон овардан ба Рубубияти Аллоҳ фарз аст, касе инкор кунад кофир мегардад. Аллоҳ Таъоло фармуда аст. خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ۖ وَأَلْقَىٰ فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَنْ تَمِيدَ بِكُمْ وَبَثَّ فِيهَا مِنْ كُلِّ دَابَّةٍ ۚ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِيهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ ﴿١٠﴾ Тарҷума: Аллоҳ осмонҳо-ро бидуни сутуни ки қобили руъят ( барои шумо) бошад халқ карда аст ва дар замин кӯҳ-ҳои устувор-ро пароканда аст, то замин шуморо наларзонад ва саросема нагардонад ва дар замин анвоъи ҷанбандагон-ро пароканда карда аст ва аз осмон об фиристодем ва бо он ақсоми гуногуне аз гиёҳони пур арзиш-ро рӯёнидем. Сураи Луқмон ояти 10. هَٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ الَّذِينَ مِنْ دُونِهِ ۚ بَلِ الظَّالِمُونَ فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ ﴿١١﴾ Тарҷума: Инҳо ( назар мекунед ва мебинед) офаридаҳои Аллоҳ аст, шумо ба ман нишон диҳед ононе ки ҷуз Аллоҳ чи чизе-ро халқ карданд? ( То шоистаи парастиш ва шарики дар улуҳияти-ро дошта бошанд). Балки золимон дар гумроҳи ошкоро ҳастанд. Сураи Луқмон ояти 11.

التوحيد في الإسلام: Тавҳид: бо забони араби ( توحيد) мебошад. إنَّ الْحَمْدَ لِلهِ نَحْمَدُهُ وَنَسْتَعِينُهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، وَنَعُوذُ بِاللهِ مِنْ شُرُورِ أَنْفُسِنَا وَمِنْ سَيِّئَاتِ أَعْمَالِنَا، مَنْ يَهْدِهِ اللهُ فَلاَ مُضِلَّ لَهُ، وَمَنْ يُضْلِلْ فَلاَ هَادِىَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيكَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ أما بعد: Саволи (1) Маънои тавҳид чист? بسم الله الحمدلله و الصلاة والسلام على رسول الله صلى الله عليه وسلم و على اهل بيته و اصحابه أجمعين. أما بعد: Маънои калимаи тавҳид, ин аст ки Ягона донистан ё ба ягона донистани комил аст. Калимаи ( توحيدا ): Аз масдари ( وحد الشيء - يوحد - توحيدا) гирифта шуда аст. Маънои калимаи тавҳид: Дар шариъат, иборат аст аз ақида доштан ба ин ки Аллоҳ Таъоло дар зоташ ва сифоташ ва дар рубубияти худ ва дар улуҳияти худ ягона аст ва ҳеҷ гуна шарик ва ҳамонанд надорад. Аллоҳ Таъоло дар Қуръон сураи ихлос фармуд аст: قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ (1) ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ (2) لَمۡ يَلِدۡ وَلَمۡ يُولَدۡ (3) وَلَمۡ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدُۢ (4 Тарҷума: Бигӯ: (Ай Муҳаммад!) Аллоҳ ягона аст, Аллоҳ Самад аст( Сарвари волои ки барои рафъи мусибатҳо ) на зоида аст ва на зоида шуда аст ва касе ҳамтои ӯ намебошад. Ин чунин дар Қуръон оятҳои ки ба ягонаги Аллоҳ Таъоло далолат мекунад бисёр ҳастанд. Саволи ( 2 ) Маънои калимаи ( لا اله الا الله ) кадом аст? Ҷавоб: بسم الله الحمدلله و الصلاة والسلام على رسول الله صلى الله عليه وسلم و على اهل بيته و اصحابه أجمعين. أما بعد: Маънои калимаи ( لا اله الا الله ) ин аст ки нест маъбуди барҳақ ҷуз Аллоҳ. Албатта маънои калимаи ( لا اله الا الله )-ро донистан фарз аст. Ин чунин дар калимаи ( لا اله الا الله ) ду рукни асли дорад. 1) Нафи аст ( لا اله ) нест маъбуди ( барҳақ) 2) Исбот аст ( الا الله ) ҷуз Аллоҳ. Калимаи ( لا اله الا الله ) ҳамчун калимаи тайиба низ гуфта мешавад, ба маънои ин ки маъбудҳои ботил ва шарик додан дар баробари Аллоҳ ва тоғут-ҳо-ро рад ва нафи мекунад. Ба дурусти ки ҳар касе маънои калимаи ( لا اله الا الله )-ро намедонад ва намефаҳмад, ҳоло Аллоҳ Таъоло-ро нашинохта аст. Саволи (3) Ақсоми тавҳид чанд аст? Ҷавоб: بسم الله الحمدلله و الصلاة والسلام على رسول الله صلى الله عليه وسلم و على اهل بيته و اصحابه أجمعين. أما بعد: Ақсоми тавҳид се навъ аст. 1) Тавҳиди Рубубият. 2) Тавҳиди Улуҳият. 3) Тавҳиди асмо ва сифот. Албатта ҳар як инсон хоҳ мард ё зан бошад, ба воситаи ин се ақсоми тавҳид Парвардигори худ-ро мешиносад ва ибодат мекунад. Бидуни асли тавҳид Аллоҳ Таъоло-ро шинохтан ва имон овардан ва итоъат кардан ва ибодат кардан барои инсон мушкил аст. Шахсоне ки тавҳид-ро хуб медонанд, албатта барояшон осон мешавад барои ёфтани саъодати дунё ва охират. Саволи ( 4 ) Маънои шаҳодатайн кадом аст? Ҷавоб: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ، والْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، وَالصَّلَاةُ وَالسَّلَامُ عَلَى أَشْرَفِ الْأَنْبِيَاءِ وَالْمُرْسَلِينَ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِهِ وَأَصْحَابِهِ أَجْمَعِينَ. أما بعد: Калимаи шаҳодатайн, яке аз аввалин рукни Ислом аст, ки бидуни шаҳодат додан роҳи наҷот нест. Маънои калимаи шаҳодатайн: اشهد ان لا اله الا الله و اشهد ان محمدا رسول الله. Тарҷума: Шаҳодат медиҳам, ки нест маъбуди барҳақ ҷуз Аллоҳ ва шаҳодат медиҳад ки Муҳаммад Расули Аллоҳ аст. مفتاح الإسلام : الشهادتان ، فلا يدخل العبد في دين الله إلا بهما ، والواجب عليه النطق بهما ، إلا إذا كان عاجزا . وهي شعار الإسلام الأعظم ، لا يصح دينه بذلك. Тарҷума: Калиди Ислом аст: Шаҳодатони, пас дохил намешавад банда дар дини Аллоҳ, магар бо ҳардуи он. ( Яъне банда ҳангоми ки шаҳодат медиҳад, ки Аллоҳ Таъоло якаву ягона аст ва Муҳаммад ( صلى الله عليه وسلم ) бандаи ва расули Аллоҳ аст) Фарз аст сухан кардан бо он ду шаҳодат додан, магар вақте ки буд оҷиз. Шаҳодатони, аз усул ва шиъори ислом аст, саҳиҳ намебошад дину имонаш бидуни он. Ба дурусти донистани амри ҳарду дар дин зарур аст.

أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَيْرِ شَيْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾ Тарҷума: Оё халқ шуданд аз ғайри чизе ё худашон холиқи ( Халқ кунандаи ) худ ҳастанд? Сураи Тур ояти 35. Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) фармуд: واعلَم أنَّ الأمَّةَ لو اجتَمعت علَى أن ينفَعوكَ بشَيءٍ لم يَنفعوكَ إلَّا بشيءٍ قد كتبَهُ اللَّهُ لَكَ ، وإن اجتَمَعوا على أن يضرُّوكَ بشَيءٍ لم يَضرُّوكَ إلَّا بشيءٍ قد كتبَهُ اللَّهُ عليكَ ، رُفِعَتِ الأقلامُ وجفَّتِ الصُّحفُ . الراوي : عبدالله بن عباس | المحدث : الألباني | المصدر : صحيح الترمذي الصفحة أو الرقم: 2516 | خلاصة حكم المحدث : صحيح التخريج : أخرجه الترمذي (2516) واللفظ له، وأحمد (2669) Аз АбдуЛлаҳ ибни Аббос ( رضى الله عنهما ) ривоят, аст ки Расули Аллоҳ ( صلى الله عليه وسلم ) ба ӯ васият кард. Бидон агар тамоми мардум ҷамъ шаванд, то ба василаи чизе ба ту фоида бирасонанд, наметавонанд магар ин ки Аллоҳ барои ту навишта бошад, агар ҷамъ шаванд, то ба василаи чизе ба ту зарар бирасонанд наметавонанд магар ин ки Аллоҳ бар ту онро навишта бошад. Қадамҳо бардошта шуда ва мусҳафҳо хушк шуданд.