Space Einstein✨

Th name:Thorium Year discoverd:1829 CAS number:CAS7440-29-1 Discovered by:Jons Jakob Berzelius Cost per 100 grams:400 USD •Thorium is a Chemical element with symbol Th and atomic number 90.A radioactive actinide metal, Thorium is one of only two siginficantly radioactive elements that still occur naturally in large quantities as a primordial element (The other being Uranium). It was discoverd in 1828 by the Norwegian Reverend and amateur mineralogist Morten Thrane Esmark and identified by the Swedish chemist Jons Jakob Berzelius, who named it after Thor, the Norse god of thunder. Neutrons: 142 Protons: 90 Electrons: 90 #Chemistry🧪 @Einstein_astronomy

Pa name:Protactinium Year discoverd:1913 CAS number:CAS7440-13-3 Discovered by: -Otto Hahn -Lise meitner -Frederick Soddy Cost per 100 grams: 28000 USD •Protactinium is a Chemical element with symbol Pa and atomic number 91. It is a dense, silvery-gray metal which readily reacts with Oxygen, Water vapor and inorganic acids. It forms various Chemical compounds where Protactinium is usually present in the oxidation state +5, but can also assume +4 and even +2 or +3 states. Neutrons: 140 Protons: 91 Electrons: 91 #Chemistry @Einstein_astronomy

|فهرستی از بهترین و معتبر ترین کانال و گروه های علمی در تلگرام👇🏼💯 آموزش ویدیوئی دروس ارشد و دکترا فیزیک ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ چنل Astroscience ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فیزیک تخصصی کوانتوم و نجوم🛰⚛️ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ چنل SciTube ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ گروه علم، فناوری، فلسفه علم و روش علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ 🌛فیزیک آسمان🌜 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ✨انجمن نجوم گالیله✨ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ اسپیس انیشتین ✨ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال آنتروپی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ جایگاه ما در کیهان✨🪐 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ تلویزیون روانشناسے I.P.TV 📺 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ستاره شناسان 🌍🚀 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کیهانشناسی و کوانتوم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال تکامل ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال دیالکتیک علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ؛AstroNomy kanal ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ گروه فیزیک ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ علم و فلسفه علم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ✨جذابترین اخبار نجوم و هوافضا✨ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال سیاره ما 🌍 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال تکامل فیزیکی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فرافضا و تخیل علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کتابخانه فیزیک 1373 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کهکشان(Galaxy) ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فضا، فیزیک، کوانتوم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ 💥متاشیمی دنیای عجیب‌تر از علم💥 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ 🔻جهت پیوستن به تبادل لیستی: @Kherkhah_A

𝗨 name:Uranium Year discoverd:1789 CAS number:CAS7440-61-1 Discovered by:Martin Heinrich Klaproth Cost per 100 grams:191 USD •Uranium is a Chemical element with symbol U and atomic number 92. It is a silvery-white metal in the actinide series of the periodic table. A Uranium atom has 92 protons and 92 electrons, of which 6 are valance electrons. Neutrons:146 Protons:92 Electrons:92 #Chemistry @Einstein_astronomy

🔵 مسئلۀ زمان؛ پاشنۀ آشیل نظریۀ کوانتوم از ابتدای پیدایش نظریۀ کوانتوم بسیاری از فیزیکدانان برجسته نسبت به آن ابراز ناخرسندی کرده اند. شرودینگر و اینشتین از اولین افرادی بودند که سعی داشتند با بیانی شفاف و منطقی، ناقص بودن این نظریه را اثبات کنند. (میتوانید پارادوکس گربۀ شرودینگر و پارادوکس EPR را ببینید). هربار که استدلالی بر علیه کوانتوم کپنهاگی ارائه میشد، بور و هایزنبرگ به نحوی از پاسخ طفره می رفتند و با زیر سوال بردن مفروضات اساسی علم، نظریۀ خود را تبرئه می کردند. موفقیت های تجربی این نظریه جامعۀ علمی را قانع کرده بود که معضلات آن را نادیده بگیرند و به حل مسائل دیگر در چارچوب این نظریه بپردازند. اما در این میان معضل بسیار عمیقی وجود داشت که خود را از چشم تیزبین بسیاری از فیزیکدانان پنهان کرده بود. اولین بار پائولی این معضل را با بور مطرح کرد. او که در مقام نظریه پردازی و آزمایش سرآمد بود، به مشکلی عمیق در نظریۀ کوانتوم پی برد. او گفت که ما در آزمایشگاه مکان و زمان برخورد ذرات به آشکار ساز را اندازه میگیریم. با این حال نظریۀ کپنهاگی تنها مکان را به عنوان یک مشاهده پذیر به رسمیت میشناسد و برای آن یک عملگر در نظر میگیرد، ولی در مورد زمان هیچ عملگر متناظری ارائه نمیدهد. در این نظریه، زمان صرفا پارامتری است که تحول تابع موج را توصیف میکند و هیچ پیشبینی ای دربارۀ زمان آشکارسازی وجود ندارد. پائولی نشان داد اگر بخواهیم برای زمان یک عملگر تعریف کنیم باید طیف انرژی همواره پیوسته باشد (که میدانیم برای بسیاری از پدیده ها اینطور نیست) و همچنین حد پایینی برای انرژی سیستم نداریم (یعنی انرژی سیستم میتواند به منفی بینهایت میل کند). بگذارید کمی مسئله را واضح تر کنیم. تابع احتمال مکانی یک ذره به ما میگوید: «اگر در یک زمان مشخص مکان ذره را اندازه بگیریم،‌ چه قدر احتمال دارد که ذره را در هر بازۀ مکانی پیدا کنیم.» تصور کنید که ما در تمام نقاط فضا آشکارسازهای خاموشی را قرار داده ایم و در یک لحظه تصمیم میگیریم که همۀ آشکارسازها را روشن کنیم و تابع موج ذره را مجبور به کلپس (یا همان تقلیل)‌نماییم.این با چیزی که در آزمایشگاه اتفاق می افتد کاملا متفاوت است. ما در آزمایشگاه آشکارساز را در مکان مشخصی قرار میدهیم و منتظر میمانیم تا ذره خودش به آشکارساز برسد (و تابع موج آن کلپس نماید)، و زمان رسیدن (یا کلپس) را اندازه میگیریم. اینکه چه قدر احتمال دارد که ذره را آشکار کنیم به مکان آشکارسازی و زمان رسیدن ذره بستگی دارد. حال آنکه تابع احتمال مکانی صرفا یک تابع احتمال شرطی است. یعنی احتمال آشکارسازی ذره در فلان مکان به شرط اینکه کلپس در فلان زمان اتفاق بیافتد. ولی ما نمیدانیم در چه زمانی کلپس اتفاق می افتد! شاید در نگاه اول مسئلۀ ساده ای به نظر برسد. ما احتمال مکانی ذره را در هر زمانی داریم. در نتیجه بدست آوردن احتمال زمان رسیدن ذره به یک مکان مشخص نباید خیلی سخت باشد. اما حقیقت این است که تابع احتمال شرطی مکان، نمیتواند اطلاعاتی دربارۀ تابع احتمال زمانی سیستم بدهد. این درحالی است که ما در آزمایشگاه همواره درحال اندازه گیری زمان هستیم. شاید برایتان جالب باشد؛ نظریۀ کوانتوم حتی در آزمایش دو شکاف معمولی هم نمیتواند احتمالات را به درستی برای ما پیشبینی کند. ما صرفا، با استفاده از تقریب های بسیار، طرح تداخلی را توجیه میکنیم. این موضوعی است که در کتاب های درسی به آن اشاره ای نمیکنند. این موضوع به وضوح کامل نبودن نظریۀ کوانتوم و عدم توانایی آن در توضیح نتایج آزمایشگاهی را نشان میدهد. موضوعی که امثال اینشتین تلاش میکردند به صورت خیلی پیچیده تری آن را اثبات نمایند. نکتۀ جالب اینجاست که تا سال ۱۹۶۰ توجهی به این موضوع نشد تا اینکه آهارونوف و بوهم سعی کردند برای یک ذرۀ آزاد یک بعدی عملگری برای زمان آشکارسازی تعریف کنند. بعد از آن جریانی راه افتاد تا بتوانند به صورت اصول موضوعه ای تابع احتمال زمانی را استخراج نمایند. با وجود تلاش های بسیار تاکنون راه حل خالی از ایرادی برای این مسئله در چارچوب کوانتوم استاندارد ارائه نشده است و نظریات موجود تابع احتمال را صرفا برای ذرۀ آزاد یک بعدی بدست آورده اند. دیگر نظریات بدیل نیز توافق نظری با یکدیگر ندارند. اما در کوانتوم بوهمی،‌ راحت تر میتوان به این مسئله پرداخت. چرا که در این نظریه ذرات مسیرهای مشخصی دارند که محاسبۀ زمان رسیدن آنها کار چندان دشواری نیست. 🔹 تصویر زیر مسیر ذرات، طرح تداخل زمانی و متوسط زمان رسیدن آنها در آزمایش دوشکاف است که در نظریۀ کوانتوم بوهمی شبیه سازی شده است. #QC42 🧑🏻‍💻 تولید محتوا توسط Quantum problems 🌀 @QuantCamp | کمپین کوانتوم

|فهرستی از بهترین و معتبر ترین کانال و گروه های علمی در تلگرام👇🏼💯 ☢️بنیان علم و دانش☢️ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ✨ آخرین اخبار علمی✨ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال سیاره ما ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال تکامل فیزیکی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فرافضا و تخیل علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کتابخانه فیزیک 1373 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کهکشان(Galaxy) ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فضا، فیزیک، کوانتوم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ عجیب‌تر از علم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ آموزش ویدیوئی دروس ارشد و دکترا فیزیک ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فیزیک تخصصی کوانتوم و نجوم🛰⚛️ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ استروساینس ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ یوتیوب علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ فیزیکیات ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ✨انجمن نجوم گالیله✨ ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ اسپیس انیشتین ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال آنتروپی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ جایگاه ما در کیهان✨🪐 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ستاره شناسان 🌍🚀 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کیهانشناسی و کوانتوم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال تکامل ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ تلویزیون روانشناسے I.P.TV 📺 ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ کانال دیالکتیک علمی ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ ؛AstroNomy kanal ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ گروه فیزیک ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ علم و فلسفه علم ؛⚀ⓙⓞⓘⓝ⚀ 🔻جهت پیوستن به تبادل لیستی: @Kherkhah_A

موضوع:جهان چقدر بزرگ است؟ بخش اول: هرکجای آسمان را که نگاه کنیم، ستاره ها هستند. همه اینها در کهکشان ما یعنی کهکشان راه شیری قرار دارند. صدهزار سال طول می‌کشد تا نور در طول کهکشان ما سفر کند. اگر همه منظومه شمسی ما که شامل یک حباب بزرگ از دنباله دارها هم هست را به اندازه یک کابین توالت بدانیم، اندازه کهکشان راه شیری حدود 50 کیلومتر می شود. 🔅ماورای ستاره هایی که میبینیم، شهرهای ستاره ای بیشتری هم هستند؛ کهکشان هایی به شکل های متفاوت، رنگ و سایزهای گوناگون که در گستره میلیاردها سال نوری پراکنده هستند. 🔰اما این جهان پر از شگفتی چقدر بزرگ است؟ ◽نزدیکترین کهکشان بزرگ به ما آندرومدا است. اگر ما به فضایی ها در آندرومدا پیامی بدهیم، 2 و نیم میلیون سال طول می‌کشد تا به آن ها برسد. وقتی ما با تلسکوپ به کهکشان ها نگاه می‌کنیم، نور آنها ممکن است میلیون ها یا شاید میلیاردها سال طول بکشد تا به ما برسد. در حالیکه ممکن است درحال حاضر آن کهکشان سالخورده و یا حتی دیگر ازبین رفته باشد. 🔸اگر تصور کنیم در یک جزیره گیر افتاده باشیم،ما در تمام جهات یک افق خواهیم داشت که فراتر از آن چیزی نخواهیم دید. اگر چه افق کیهانی ما هموراه گسترده تر می شود و نور از کهکشان های دوردست به ما می رسد. این مانند آن است که منتظر دریافت تصویرهایی از فاصله های دوردست در زمین باشیم. ◽برخلاف کشتی های زمینی، نور با سرعت 300 هزار کیلومتر بر ثانیه حرکت می‌کند. اما حتی نور هم محدودیت زمانی برای رسیدن به ما دارد و این درواقع افق کیهانی مارا تعیین می‌کند. 🔸ما واقعا چه چیزی را می توانیم با تلسکوپ هامون ببینیم؟ خب! ما نمی توانیم اولین نور از تولد جهان را ببینیم. جهان اولیه یک مکان کوچک خیلی داغ و چگال بود، جایی که نور مکررا با ماده برخورد میکرده. حدود 380 هزار سال بعد از انفجار بزرگ، جهان به اندازه کافی بزرگ و خنک شد تا اتم ها شکل بگیرند و نور توانست آزادانه در فضا حرکت کند که شامل تابش باستانی از انفجار بزرگ است که ما می توانیم در تمام جهات آن را دریافت کنیم. بعد از 200 میلیون سال، اولین ستاره ها شکل گرفتند و سپس کهکشان ها و کهکشان راه شیری که منظومه شمسی ما نیز در آن است شکل گرفت. ◽اگر کل عمر جهان را در یک فیلم 10 ساعته تصور کنیم، حضور انسان در آخرین ثانیه این فیلم است. به یاد داشته باشید، در طول این زمان 13.8 میلیارد سال که سه برابر عمر منظومه شمسی است، جهان به طور پیوسته منبسط شده است. وقتی نور از یک کهکشان دوردست رها شده، آن کهکشان به ما نزدیک بوده است، اما با گذشت زمان، جهان منبسط شده. شبیه به یک بادکنک... بنابر این بیشتر طول کشیده تا نور به ما برسد. در فاصله های به قدر کافی بزرگ، جهان می تواند سریعتر از سرعت نور منبسط شود. این به آن معنا است که سیگنال هایی که از یک کهکشان به کهکشان دیگر ارسال می شود ممکن است هرگز به مقصدشان نرسند، برای همیشه بدون تماس! تصور کنید جهان یک صفحه کشسان است. اگر ما از همه جهات آن را بکشیم،در صورتی که ابعاد اصلی کهکشان را داشته باشیم خواهیم فهمید چه مقدار آن را کشیده ایم. برای توضیح فعلی اندازه جهان دانشمندان تصور می‌کنند که جهان بعد از انفجار بزرگ به صورت ناگهانی متورم شده است.و بعد از آن به انبساط خود با نرخی خیلی کمتر ادامه می‌دهد و به دلیل کشش قوی کهکشان سرعت آن نیز کمتر می شود. 🔸ما می‌توانیم اندازه واقعی جهان را محاسبه کنیم که با درنظر گرفتن همه ماده و انرژی موجود در جهان و نرخ انبساط کنونی و یک جز مرموز دیگر بدست می آید. ما مشاهده کردیم که انفجار های ابرنواختر که ازما خیلی دور هستند، کم نور تر از آنچه انتظار داریم بنظر می رسد و این به ما می‌گوید که جهان بزرگتر از آنچه فکر می‌کردیم است و با نرخ فزاینده ای هم بزرگتر می شود. اما این اثر ضدجاذبه کجاست؟ کیهانشناسان جز مرموز جهان را انرژی تاریک می نامند که مثل یک ضد جاذبه رفتار می‌کند. البته گرانش ما همچنان مقاومت می‌کند که کهکشان ها و ستاره ها و سیارات را کنار هم نگه دارد، اما در مقیاس بزرگ انرژی تاریک برنده است و همه چیز را به اطراف پراکنده می‌کند تا جایی که امکان تولد ستاره ها را نیز غیر ممکن کند. ◽بنابراين بر مبنای تمام اطلاعاتی که ما داریم، اندازه جهان قابل مشاهده ما 93 میلیارد سال نوری یا 884 میلیون تریلیون کیلومتر است. ✨به عبارتی اگر منظومه شمسی ما اندازه یک توالت فرنگی باشد این اندازه برابر با فاصله بین زمین تا سیاره زهره است... خیلی بزرگ است نه؟!.. زریان رحیمی ✍🏻 #کیهانشناسی @Einstein_astronomy

🔵 چرا کوانتوم عجیب است؟ ✅چه چیزی نظریه کوانتومی را عجیب میکند؟ ✅ برای شناخت واقعیت باید به دنیای کوانتوم سفر کنیم، جایی که جهان ما در عمیق ترین مقیاس عمل میکنه. ✅ در این جا با فیزیکدان تئوری «ووچک زورک Wojciech H. Zurek» همراه می‌شویم تا درباره اسرارآمیز بودن دنیای کوانتوم صحبت کنیم و اینکه چه نقشی در زندگی روزمره ما ایفا می‌کند...#QC40 🧑🏻‍💻 تولید محتوا توسط کانال مستندهای علمی 🌀 @QuantCamp | کمپین کوانتوم

|فهرستی از بهترین و معتبر ترین کانال و گروه های علمی در تلگرام👇🏼💯 جهت پیوستن به تبادل لیستی: @Kherkhah_A