تو نمی‌میری ژوزه

توی پادکست رخ میگه: «صدام فقط و تنها فقط زورش به مردم خودش می‌رسید و هیچ ابایی برای سرکوب مردم عراق نداشت. مردم هم دست خالی حریف سلاح‌های سنگین نیروهای دولتی و نظامی نمی‌شدن. نیروهایی که درست وسط این شورش‌ها صدام حقوقشونو افزایش داده بود و اونا هم برای صدام همه کار میکردن. اونا مردمو سرکوب میکردن و در مدح صدام، شعر و سرود می‌خوندن.»

چه چیزی رو با همه‌ی وجودتون دوست دارید و انجام دادنش یا یادگیری‌ش باعث میشه احساس سرزندگی کنید؟ @nazkhatoun22bot

فکر کنم علی رغم اینکه از بسیاری از انسان‌ها فراری‌م، اندکی از انسان‌‌ها گاهی میتونن بهت کمک کنن توی خودت نمونی، نپوسی، نگندی و افکار و رفتاری که مدت‌هاست باهاش خو گرفتی رو یک مروری بکنی. شاید خیلی وقت باشه که غبار گرفتی و خودت بی‌خبری.

گاهی لازمه یکی با حرفاش بزنه تو گوشمون تا برق از سرمون بپره و از توهم بیایم بیرون.

شاید باورتون نشه، پدربزرگ من سیب از وسط نصف شده با هیتلر بود و یک دیکتاتور کوچیک به معنای واقعی کلمه‌:)

بعد حالا شما فکر کن پسرش چی بوده که توی پادکست میگه:« اگه صدام رو در قذافی ضرب کنیم و به توان هیتلر برسونیم، باز هم به عُدَی نمیرسه.»

الان که دارم پادکست صدام‌حسین رو گوش میدم، به قدری نوع رهبری‌ش و حکومتش من رو یاد خامنه‌ای و جمهوری اسلامی میندازه که حد نداره. یه جانیِ آدم‌کش به تمام معنا که از کارهاش لذت تام می‌برد. به هیچ دوست و آشنایی هم رحم نمی‌کرد. تا الان میتونم بگم صدام= خامنه‌ای. البته شاید تمام دیکتاتورهای جهان همین باشن؛ چون یه جای پادکست میگه:« صدام، عاشق هیتلر بود.»

آدم‌های نفهم واقعا موجودات ترسناکی‌ن.

تا اینجای اپیزود صدام حسین فهمیدم که: عراق آن زمانه= حکومت جمهوری اسلامی فعلی صدام= خامنه‌ای