📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA: 📚BADIIY ASARLAR 📖IBRATLI HIKOYALAR DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇 https://t.me/ibratlihikoyavaqissalar https://t.me/+QPTi39jTvQZjNTI6
نمایش بیشتر7 879
مشترکین
-3024 ساعت
-677 روز
+7030 روز
- مشترکین
- پوشش پست
- ER - نسبت تعامل
در حال بارگیری داده...
معدل نمو المشتركين
در حال بارگیری داده...
Унинг дод солиб йиғлагиси келади. Ўзи учун эмас, мана шу қалби муҳаббатга лиммо-лим аммо тақдир қаршисида афтодаҳол бўлган синглиси туфайли тўлиб кетади. Мадинани ўйлаб пана-пастқамларда йиғлаб юрган онасини кўриб куяди, ғамдан сочига оқ тушиб, ҳардам хаёл бўлиб қолган дадасига боқиб эзилади, саксон ёшдан ошиб ҳам халоват топа олмаган бувисининг ёшли кўзлари тўғри келиб унинг бўғзига қуйилгандек куйдиради. Куйиб кетяпти Малак. У шу қадар азоб чекмоқда. Мадина қандай чидаётган экан?
Аслида Малак Мадинанинг севги мактубларини унутганди. Ўша иккиси сирлашган тун жуда тўлқинланган, ҳаяжонга тушган бўлса-да, қайғу билан бўлиб ёддан чиқарди. Мадинанинг икки-уч соатча бехуш ётиши, сўнг шифокорларнинг энди оёқлари ишламаслигини айтиши, олти ойлик шифохона кўргиликлари... Ҳамма-ҳаммаси бу оилага кулгини, рўзғор ташвишларини бегона қилди. Уларнинг ўйлари фақат Мадина билан, унинг дарди билан банд эди. Бу қайғулар жуда залворли келди. Ким билсин, балки Мадина вазмингина қиз бўлганида бу қадар сезилмасмиди? Шўх-шодон қизнинг буткул жимиб қолиши, қайнаб ётган булоқнинг туйқус қуришидек кўнгилларнинг ҳаловатини буткул олганди.
Мана, ушбу мудҳиш воқеага бир йил бўлган бўлса-да, унинг ёқимсиз эпкини ҳамон юракларни емирмоқда.
Мадина шифохонадан чиққанидан сўнг ҳам Малак унинг мактублар келиб тушувчи дарахти ҳақида эсламаганди. Лекин икки ой ўтиб, бир куни кутилмаганда синглиси қалбини ўртаб, сўраб қолди:
— Опа, мен тузаламанми?
— Албатта жоним, тузаласан, — бағри тилинган Малак синглисининг пешанасидан ўпди.
Ожиз ва умидсизлик билан берилган бу савол уни тегирмон тошидек эзиб юборди.
— Алишер... тузалишимни кутмаса керак, а? — Мадина оғир ютинди-ю, бошини деразага бурди. Мижжаларини аччиқ кўзёш куйдирди. Юзидан сизиб туша бошлагани эса Малакнинг дилини вайрон қилди.
— Нега кутмас экан, жинни? Сени шунчалар яхши кўрган йигит қанақасига кутмайди? Ёмон хаёлларни миянгдан чиқариб ташла, — Малак унинг юзини ўзига қаратиб, кўзёшларини артди.
— Мажнунтол ёнига бора олмаганимга саккиз ой бўлибди, опа... У хат ташлаётганмикан?
— Кўриб келаман. Сен ётиб тур... — ўрнидан турди Малак.
— Йўқ! Борманг опа... Хат ёзмаган бўлса-чи? Менинг юра олмаётганимни билади. Балки, мени унутгандир? Агар ёзмаган бўлса... — Мадина қолган гапини айта олмади.
Малак кароват ёнига чўкиб, Мадинанинг бошини бағрига босди. Ўпкаси тўлиб келаётганди. Қани, бу йиғини қайтара олса?! У кўзларини шифтга тикди. Худди юқорига қараса, ёшлари қайтиб кетадигандек кўзларини катта-катта очди. Бўлмади, барибир бир томчиси киприкларини намлади.
— Ўйлама, — деди у бурнини тортиб. — Булар ҳақида умуман ўйлама...
— Ёзган бўлса-чи? Ёзган бўлса нима дебди экан? Ёзса ҳам, ёзмаса ҳам азобланаман. Бу нима кўргилик, опа? — Мадинанинг овози титраб чиқди. Унинг иссиқ кўзёшлари Малакнинг кўйлагидан ўтиб.
кўксини куйдиргандек бўлди.
Давоми бор
https://t.me/Ibratlihikoyavaqissalaruz
📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA: 📚BADIIY ASARLAR 📖IBRATLI HIKOYALAR DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
https://t.me/ibratlihikoyavaqissalarhttps://t.me/+QPTi39jTvQZjNTI6
👍 11
43-қисм
Давоми
Шавкат мелиса тилсиз қолгандек эди. Кўзларини қўйгани жой тополмасди. Наҳот қайтар дунё деганлари шу бўлса? Наҳотки аёлига қилган ситамлари энди яккаю ягона қизи орқали ўзига қайтяпти? Унинг юраги бир зум аёвсиз қийноқ ичида қолди. Лекин сездирмади:
— Ҳар балони гапираверма! Нима бўлди?
— Бир пайтлар Анис Ўктамнинг қизини яхши кўрган экан. Ўшани деб буларнинг орасига совуқчилик тушган.
— Қайси Ўктам? Анави қизи дарахтдан йиқилиб, майиб бўлганми?
* * *
Шавкат мелисанинг сўзлари ҳақиқат эди. Ўша дарахтдан йиқилганида Мадинанинг умуртқа поғонаси лат еган экан. Олти ой шифохонада ўтган вақт дардига даво бўлолмади. Мана беш ойдирки, уйда, тўшакда. Малак онаси, бувиси атрофида парвона. Бир гапириб, ўн куладиган қиз эса таниб бўлмайдиган даражада ўзгарган. Деразага термулганча жим ётади. Ҳатто Диёранинг эркаланишлари, қилиқлари, қизиқ сўзлари ҳам юзига жилмайиш бермайди. Уни кўриб, шундоқ ҳам эзилиб юрган оила аъзолари баттар қайғуга ботади.
— Мадина, бунақада касал бўлиб қоласан. Сал очилиб ўтир, — деди Малак қўлида тутиб турган ниманидир беркитишга уриниб.
Мадина опасига бир қаради-ю, бошини деразага бурди. Буни кўриб, ёши саксондан ошиб, кўнгли нозиклашган Ойсулув момо кўзига ёш олди:
— Нима бўлди бизга а? Худойим-ей, қайси гуноҳимиз учун икки неварамни ҳам бахтсиз қилдинг?
— Каттаона, энди сиз бошламанг. Мадина тузалиб кетади. Мен ҳечам бахтсиз эмасман! — Малак қўлида тутиб турган қоғозни токчага қўйиб, бувиси ёнига чўкди.
— Сени-ку ўз қўлимиз билан қилдик. Мадинада нима гуноҳ? — оппоқ рўмолининг учига юзини босди момо. — Аммаси ҳам ноинсофлик қилди. Шунча кечирай дейман. Бўлмайди. Неварасининг қилиғини била туриб сени келин қилди.
— Қўйинг, каттаона, аммам ҳам гўрида тинч ётсин.
— Гапирмай дейман, бўлмайди. Шунча гап ўтибди. Сен билан бирга келиб аҳволни тушунтиришга ярамади Зумрад. Бир ўзингни юборди. Бу ҳам етмагандек ўн кун ўтгандан кейин келиб ўтирибди. Ўшандаям, қани паст тушса? “Ўғлинг аёллар ўртасида талаш бўлса ҳам қўлингдан ҳеч нарса келмас экан”, дейди. Кўнгил сўраш, узр айтиш йўқ. “Қараб кўринг, Малакнинг ҳамма нарсасини қайтариб олиб келдим шунча харажат қилиб”, дегани-чи? Ўшаларни эсласам оташ бўлиб кетаман.
Малак хўрсинди. У қизи билан қайтиб келганида, бир ҳафтача оиласи бузилганини айтолмай юрганида, ўн кун ўтиб қайнонаси “юк”ини ташлаб кетганида ҳам уйдагилари бу қадар куймаганди. Дард янгилигида билинмаслиги бор гап экан. Мана, йиллар ўтгани сари, тағин Мадина бу аҳволга тушгандан буён ўша кунларнинг хотираси ҳам оғир ботяпти.
— Юринг, сизни Қўйсин момонинг олдига қўйиб келаман. Ёзилиб келасиз, — бувисининг қўлтиғидан олди Малак.
Ҳовлига чиққач эса, қизини чақирди:
— Диёра, кел! Каттаонангни Қўйсин момога олиб бор.
Диёра момонинг қўлидан тутгандан Малак ортига қайтди. Токчадан қатланган қоғозни олиб, Мадинанинг ёнига ўтирди. Кафти билан авайлаб синглисининг юзини ўзига қаратди.
— Мен ёнингда бўлганимда деразага қарама. Қара, сенга нима олиб келдим, — шу гапни айтгунча Малакнинг кўкси ўйилиб кетгандек бўлди. У шу ҳолга тушяпти, Мадинанинг ичидан нималар ўтаётган экан?
— Куйган юрагимнинг кулини совурманг, опа. Ҳеч бўлмаганда муҳаббатимнинг қалбимда кули бўлсаям қолсин!
Малак ерга қаради. Сўнг бош кўтармай айбдорона деди:
— Ўқисанг умид берармиди... Куч берармиди...
— Лекин унинг ўзини ҳеч қачон бермайди. Ўқиб нима қилдим? — юзини яна бурди Мадина.
— У сени ўқияпти, деб ўйлаяпти. Сен бирортасини ўқимадинг...
— Хатларни жойига қўйиб келинг, опа. У ўқимаётганимни билсин! — деди Мадина ва унсиз йиғлай бошлади.
Малакнинг ичида уйғонган шафқат, раҳм, ачиниш ва меҳр аралашиб, баҳорда бехос турган шамол, момақалдироқ, чақмоқ каби ғалаён қила бошлади. Кўтарила-кўтарила бўғзига келганда қотиб қолди. Баҳорда қўзғалган тўполон ёмғир ёққач тўхтайди. Малак ҳам йиғласа, юрагидагилар босиларди. Аммо у йиғлолмайди. Йиғлолмаслик, дардни ичга ютиш, ўзингни бепарводек тутиш шунчалар оғирки...
📖ИБРАТЛИ ҲИКОЯ ВА ҚИССАЛАР📖
ASSALOMU ALAYKUM KANALIMIZGA XUSH KELIBSIZ KANALDA: 📚BADIIY ASARLAR 📖IBRATLI HIKOYALAR DETEKTIV JANRIDAGI ASARLARNI OʻQISHINGIZ MUMKIN Reklama uchun 👇
https://t.me/ibratlihikoyavaqissalarhttps://t.me/+QPTi39jTvQZjNTI6
👍 8
42-қисм
Давоми
Умида лом-мим демади. Бўзрайганча жим тураверди у. Анис ҳақ. Укаси Малик улар турмуш қуришидан аввалроқ келиб, ижарага олинган дўконда озиқ-овқат маҳсулотлари сотарди. Ўқишга кира олмагач, шу ишга жуда боғланди.
Савдода барака бор, дейишлари чин экан. Дўконнинг даромади эр-хотиннинг топганидан яхшироқ эди. Уни Анис уй сотиб олиш учун жамғарарди. Шуни яхши билса ҳам Умида Маликни хушламади. Тўғрироғи, унга хизмат қилишни. Аввалига фақат эри иккаласининг кийимларини ювиб, Маликникини ажратиб қўядиган одат чиқарди. Сўнг қайнукаси тушликка келган чоғларида “Музлатгичда тухум бор”, дейдиган бўлди. Хуллас, уни ёқтирмаётганини ошкора билдирди.
Малик эр-хотиннинг орасини бузмаслик учун акасига буни сездирмасди. Анис эса эртаю кеч ишда юргани учун бехабар.
Маликка ўз кийимларини ювиш, дазмол қилиш, таом тайёрлаш мушкул иш эмас. Фақат у ҳар икки кунда бақир-чақир қиладиган эр-хотиннинг келишмовчилигини ҳам ўзи туфайлимикан, деган гумонга бориб қолганди. Охири бўлмади. Ўйлай-ўйлай, узил-кесил бир қарорга келди:
— Ака, мен қишлоққа қайтаман. Ҳамма иш дадамга қолиб кетган. Ўрнимга ёнимда ёрдам бериб юрган қўшнининг ўғли ишлайверади. Фақат оладиган пулига яна озроқ қўшиб берасиз. Кейин... молни ҳам улгуржи бозордан ўзингиз келтириб берасиз.
— Дадам “кел”, дедими?
— Йўқ... Иккаламиз ҳам шаҳарда яшолмаймиз. Мен барибир бир кун қишлоққа қайтардим. Шунинг учун ишни ўзингиз ҳозирдан юргизиб ўрганинг, деяпман.
Анис укасининг феълини биларди. Уни қайтариш бефойда. Шундай бўлса-да, у олиб қолишга ҳаракат қилди. Ука эса қулоқ осмади.
Табиийки, Анис у кетган кунданоқ қийналди. Ўз касби ва дўконнинг назоратига улгуришнинг ўзи бўлмасди.
— Маликнинг ўрни билиняпти. Чақирмасам бўлмайди, — деди у кечки овқат вақти хотинига.
— Керак эмас. Ўзингиз эпланг. Сизга мазза, юраверасиз. Кир-чири, нон-оши менинг бўйнимга, — деди Умида тап тортмай.
— Нима? — жаҳл ва ҳайратдан қотди Анис. — Шундан бошқа нима ишинг бор? Вазифанг ахир. Ҳали битта укамнинг кийимини ювиш оғирлик қилдими? У ким учун ишлаётганди? Уят ҳам яхши гап. Уялмайсанми шундай дейишга? Тағин сен бир нима деган бўлма? Шунинг учун кетдими у? Нима дединг унга?
— Ҳеч нарса деганим йўқ.
— Айт, деяпман сенга! — Анис Умидадан гап чиқмаслигини билиб, ўша заҳоти Маликка қўнғироқ қилди. Сўрашиб бўла солиб, тергашга тушди: — Малик, нега кетгандинг? Янганг бирор нима дедими? Хафа бўлиб кетганмидинг?
— Нега унақа дейсиз? Ўзим келдим. Дадамни ўйлаб келдим, — деди Малик. Аммо овозидаги тушкунлик унинг хафалигини билдириб қўйди.
Шундан сўнг эр-хотин анча “сен-мен”га боришди. Анис хотинини ношукрликда, нонкўрликда, бефаросатликда айблади.
— Нима эди? Жонимга тегиб кетди. Кийимини ювмадим, овқатини бермадим! Менам ишлаяпман, менам чарчаб келяпман. Чўриманми? — деди жаҳл устида Умида. Тилидан илинганини ўзи ҳам билмай қолди.
Мана, энди ҳам айби борлиги учун қовоғи осилганча жим турибди. Ўтган йиллар унинг қандайлигини эрига ҳам, келин бўлиб тушган хонадонига ҳам кўрсатиб бўлганди. Шунданми, қишлоққа ошиқаётган рафиқасининг тўғри ота уйига боришини Анис айтмаса ҳам билади. Кетишига қаршилик кўрсатаётгани ҳам шундан.
— Борсак, бирга борамиз. Биринчи бизникига. Кейин ўз уйингга бориб келаверасан, — деди Анис телевизорнинг пультини қўлга оларкан.
— Кетаман. Сиз қач-о-он борасиз. Кутиб ўтираманми? — тўнғиллади Умида.
Анис индамади. Жимгина телевизор кўришда давом этди. Ўша кеч у телевизор кўрганча ухлаб қолди. Тонгда шошиб ишга кетди. Умида эса уни огоҳлантирмай, қишлоққа жўнади.
* * *
— Ҳалиям бўйингда бўлмадими? — келганидан хурсанд бўлса-да, қизининг кайфиятсизлигидан кўнгли чўкиб, ўзича тусмоллаб сўради Норхол.
Умида “йўқ” дегандек бош чайқади.
— Бўлиб қолар. Шунга сиқилиб ўтирибсанми? Одамлар етти-саккиз йиллаб сабр қилади-ку! Сабр қил-чи, — овутди она.
— Унга сиқилаётганим йўқ. Дўхтир менга соппа-соғсан, деган. Анув... куёвингиз одамнинг зиқ қилиб юборди.
👍 4
— Нега? Оғир-босиқ одам-а?
— Гўри оғир-босиқ. Писмиқ! Келишимга ҳам қаршилик қилди. Менам индамай келиб қўйдим. “Бизникига бормасдан тўғри ота уйингга ўтиб кетасан. Кейин уйдагилар хафа бўлади”, дейди. Нима қиламан унинг уйида? Анув ўйнашини кўргани бораманми?
— Қанақа ўйнаши? — Норхолнинг кўзлари қинидан чиққудек бўлди.
— Малак-да! Биламан, эрим атай дўхтирга бормай юрибди. Айб ўзидалигини билади. Даволанмаяпти. Мендан бола кўришни истамаяпти. Нияти ажрашиш. Мен билан ажрашса-ю, Малакни олса... — лаби-лабига тегмай дилидагиларни тўкди Умида.
— Вой шўри-им, — оғзини ёпди Норхол. — Ўзи айтдими?
— Айтмаса ҳам биламан. Шунинг учун менга сира яхши гапирмайди. Қачон қарама, мен ёмон — ношукрман, худбинман.
— Малак бу ерда бўлса, эринг Тошкентда. Ўзингча тўқиб-бичма!
— Тўқимасам ҳам биламан! Мени ҳеч қачон яхши кўрмайди. Менам қасдма-қасд атай жонидан тўйдириб, бирга яшайвераман. Ажрашадиган ахмоқ йўқ.
— Ажрашаман дедими? — нафаси ичига тушиб кетди Норхолнинг.
— Йў-ў-ўқ. Лекин нияти шу-да.
— Худо сақласин. Эринг ёмон гапирса ҳам сен яхши бўл. Таниқли, келишган йигит. Ҳар қандай қиз бошини айлинтириб олиши мумкин. Тайёр уй-жойли, ўқиган, ишли йигитни ким хоҳламайди, дейсан? Эринг кўзга яқин. Ҳар ҳафта телевизордан чиқиб турса. Ўша ишхонасида ҳам ўзига ўхшаган чиройли дикторлар кўп. Ўзингдан бездирсанг, ўшалар ҳам тортиб олади-қўяди. Кўнглига қара.
— Нималар деяпсиз, ойи? Унинг миясида фақат Малак айланади. Малакдан бошқаси кўзига кўринмайди.
— Бошга битган бало бўлди ўшалар! — кутилмаганда алам билан деди Норхол. — Аммаси бир умр мени куйдирди. Энди синглиси сени...
Умиданинг жаҳли чиқиб кетди:
— Бунчалик унутолмайдиган нимаси бор ўшаларнинг? Сизнинг қийналганларингизни эсласам, дадамни ёмон кўриб кетаман.
— Тақдирни қара, пешананг меники билан бир хил экан.
— Сиз-ку туққансиз, дадам билан боғлайдиган риштангиз бўлган. Ўша Малика деганлари ҳам эри билан тинчиб кетган. Мен-чи? Куёвингиз мендан бола кўришни истамайди, Малак ҳам ажрашиб келиб ўтирибди... — йиғлаб юборди Умида.
Қизининг изтиробини ҳис этган Норхолнинг ҳам кўзларида ёш айланди. Шу пайт ишдан қайтган Шавкат мелисанинг қизини кўриб юзи ёришди-ю, она-боланинг йиғлаб ўтирганидан хавотирга тушди. Салом-аликни ҳам эсдан чиқариб сўради:
— Нима гап? Нима бўлди, қизим?
Умида отаси билан кўришаркан, баттар йиғлай бошлади. Норхол ҳам ўзини қўлга ололмади.
— Менинг бошимга солганларингиз, мана, энди қизингизнинг олдидан келди! — деди у эрига алам билан. — Мени бир умр “Малика”лаб куйдиргандингиз. Куёвни қайнотанинг тупроғидан ясаши чин-да, сизга ўхшабди. Эски муҳаббатини деб қизингизга азоб берармиш.
👍 9
— Эҳтиёт бўл! — орқасидан деди онаси.
Мадина эса чаққонлик билан дарахтга тирмашди. Ўн беш дақиқа ўтар-ўтмас онасини чақирди:
— Онам, буюртмангиз тайёр! Келасизми ё манзилгача элтиб берайликми? — жўртага “Бозор кўрмаган йигит” фильмидаги йигитнинг сўзларини ўзгартириб, аммо ўша оҳангда деди Мадина.
— Борамиз, борамиз! — деди кулиб она ҳам. Кейин Малакка юзланди: — Сира шунинг жиддий гапини эшитмадим-а!
— Онам, бу ўзингизнинг ишингиз! Худога буюртма қилганмисиз, нима бало?! Битта қизингиз доим жиддий гапиради, биттаси эса ўйноқи... — тағин бидирлади Мадина.
— Бунингизнинг қулоғи ҳам зўр ишлайди! — кулди Малак.
Дилором катта қизига кулиб қараганча, дарахт томон юрди. Мадинадан ўрик тўла идишни авайлабгина олди. Қўлидаги бўш челакни узатаркан, тайинлади:
— Оёғингнинг остига қараб тер. Нозик шохга оёқ қўйма яна. Эҳтиёт бўл!
— Онам, жон — меники, эҳтиёт қилишни ҳам билсам керак! — деди Мадина.
Онаси икки одим ҳам узоқлашиб улгурмай, у ҳайрат ва қўрқув қоришган овозда “И-и-й”, деди-ю, жон ҳолатда қичқирди:
Дилором ортига қарашга улгурмай қолди. Малак эса ўтирган жойида синглисининг дарахт тепасидан қулаётганини ва ерга тушганида чиққан “ҳинқ” этган товушни аниқ-тиниқ эшитди...
21
2006 йил. Қиш. Тошкент шаҳри
Дастурхон устида ҳамма нарса бетартиб қалашиб ётарди. Узунчоқ ликопга солинган колбаса ва пишлоқ кўкатга аралашган, ярим синдирилган ноннинг устига чойнак чиқиб қолган, четидаги ёғи қота бошлаган шўрва солинган косалар тарвузу қовун пўчоғи билан тўлган, мандарин пўстлоқлари эса кола солинган стакан ичида сузар, ҳамма нарса аралаш-қуралаш бўлиб кетганди. Ҳатто хонтахта остига оёқ чўзган кишининг ҳам кўнгли бузилар, бўш шишалар, баклашкалар, кулдон ва пиёлалар тепадан қувғин бўлгандек думалаб ётарди.
Ҳозиргина хушкайфиятда чиқиб кетган Аниснинг қайтиб киргач, авзойи ўзгарди. Ошхона томонга қулоқ тутаркан, деди:
— Умида, нима қиляпсан?
Умида овоз бермади.
—Уми-и? — Анис ошхона томон юрди.
Кенг йўлак, катта хоналар яна бир қур кўз ўнгидан ўтиб, ғурурланди. У бир ой аввал мана шу икки хонали уйни сотиб олди. Энди ўз уйи бор. Буни эшитган ҳамкасблари “Қачон ювасан?” дея тинчлик бермай қўйишганди. Ниҳоят бугун ниятларига етиб, меҳмон бўлиб кетишди. Уй ҳаммага маъқул келди. Аниснинг ўзига ҳам жуда ёққанди. Қувонч унинг бутун танасини яйратгандек бўлди. Кўксини тўлдириб, нафас оларкан, эркалагандек деди:
— Кенг уйнинг келинчаги қаерга кетибди, а?
— Нима дейсиз? — Умиданинг овози “балкон” томондан келди.
— Совуқда у ерда нима қиляпсан? — ажабланди Анис.
— Уйга бош суқиб бўлмайди. Сигарет, ароқ, овқат ҳиди аралашиб... Кўнглим айниди. Ҳид ёқмаяпти сира.
— Кўнглинг айниди? — Аниснинг ҳаёлига келган гап юрагига ёқимли, ширин нимадир олиб киргандек бўлди.
Умида қия очилган “балкон” деразасига бошини тираб турарди. Эшикдан Анис кўрингач, деразани ёпди. Худди бўғзида ёқимсиз нарсани ушлаб тургандек, юзини тириштириб, оғир ютинди. Бундан Аниснинг ҳам кўнгли алланечук бўлиб кетди. Бироқ хаёлидаги фикрдан таралган ёруғлик ва илиқлик бир зумда кўксини яйратди гўё. Хотинига яқин келаркан, пешанасини уникига тираб, ором олаётгандек кўзларини юмаркан, шивирлади:
— Кир, ёт. Дастурхонни ўзим йиғиштираман...
Умида ҳам худди шу гапни кутиб тургандек, “балкон”дан ошхонага, ошхонадан ётоқхонага ўтди-ю, кўздан ғойиб бўлди. Анис эса ярим тунгача куймаланиб, “тарақ-туруқ” қилиб идишларни тозалади, ювди. Ўрнига чўзилганида эса соат тунги бирга яқинлашиб қолганди. У худди Умиданинг юзидан унинг “безовта”лиги сабабини уқиб оладигандек, пича тикилиб ётди ва кўзлари уйқуга кетганини ўзи ҳам сезмай қолди.
Тонг Умиданинг “тиқир-тиқир”и билан отди. Кўзларини зўрға очган Анис хотинининг шкаф ғаладонини тортиб, нималардир излаётганини кўрди. Шунинг овозидан уйғонганини билса-да, норози бўлмади:
— Яхшимисан?
Умида бир зум юмушидан тин олиб, эрига боқди. Не сабабдан ҳол сўрашини билишга урингандек, кўзларини қисинқираб қараркан, паст овозда “яхши” деб қўйди. Яна қидираётганини топишга кирганди, бирдан ёдига тушдими, шоша-пиша Анисга қаради-ю, деди:
👍 3
— Кеча аралаш-қуралаш еганим ёқмаган эканми, “отравления” бўлибман. Дори ичиб ухлагандим, кечаси билан тинч ётдим.
— Кўнглинг айнимай қўйдими? — афсуслангандек деди Анис.
— Дори ичдим, дедим-ку! — излаганини топдими, шкафни ёпиб чиқиб кетди Умида.
Анис эса мушт бўлиб тугилган қўлини ёстиққа ураркан, яна кўзларини юмди.
* * *
Унинг умидвор кўнгли ёз келганида ҳам таскин топмади. Ҳавонинг иссиқ ва димлиги дунёни баттар кўзига тор, қалбини ҳам сиқиқ ҳолга келтиргандек эди. Ҳамма кўзига ёмон, барча нарса файзсиз кўринади. Умида ҳам ундан қолишмайди. Шунданми, эр ҳам, хотин ҳам доим “чарсиллаб” турарди. Худди тегиб кетган одамни уриб юборгудек. Анис ҳалиям ўзини босади, лекин Умида тобора заҳри йиғилган илондек “чақиш”га шайланади. Улар бир уйда бўлса-да, бир-биридан узоқлашиб бораётгандек. Бу мактабда ёзги таътил бошланиши билан Умиданинг қишлоққа ошиққанидан ҳам аён. Икки кундирки тинчи йўқ.
— Бу ерда ўтирганимдан нима фойда?
— Уйинг шу ер, — деди Анис.
— Шуям уйми? Гўристон! Болали уй — бозор, боласиз... — Анисга алам билан қаради у.
— Қишлоққа югуравер, “бозор” ўз-ўзидан бўлади... — кесатди Анис.
— Мен соппа-соғман! Дўхтирлар ҳозир... “яшасанг”, ҳозир бола бўлади, деган!
— Бу билан нима демоқчисан? Мени айблаяпсанми?
Умида атай индамади. Анис ҳам ўзини оқлаб ўтирмади. Лекин алам юрагига олов каби ўрмалаб кираётганди. Ғазаб вужудини титрата бошлади.
— Шунчалар худбинсанки... — ўзига ўзи гапиргандек деди у. — Бошқаларнинг кўнгли, кайфияти, дунёси сенга бир пул.
— Нима қилдим? — кўзларини лўқ қилди Умида. — Уйимга кетаман, деяпман.
— Биламан, сен ўз уйингга борасан, бизникига ўтмайсан ҳам. Кейин буни меникилар эшитиб, хафа бўлади. Шундоқ ҳам кўнгилларини қолдириб бўлдинг.
— Нима ёмонлик қилдим уйдагиларингизга?
— Битта укамни сиғдирмадинг шу ерга. Кийимларини ювиш, овқатини бериш малол келди.
👍 3
.
📚УЧИНЧИ ТАК,ДИР
Муаллиф: Наргиза Усанбоева
41-қисм
Давоми
Малакнинг юраги ҳаяжондан чиқиб кетгудек урарди. Кимга аталган бу сўзлар? Нега дарахтга, исмлари ёнига ёзилган? Наҳот... Йўқ, Анис буни унга атаб ёзмаган. У Умидани севарди. Умидага аталганмикан, ё?
Малак қоғоздан кўз узмас, қайта-қайта ўқирди...
* * *
— Иккинг пичир-пичирдан бўшамайсан! Ўрик пишиб ўтиб кетяпти. Уйда иккита қиз ўтириб, энди мен мураббо ёпиб юрсам бўлмас, — Диёрани ўртага олиб, қиқир-қиқир кулаётган қизларига норози қаради Дилором. — Даданг шакар олиб келганига икки кун бўлди. Туринглар...
— Гапларимизни сиздан яшираётганимиз алам қиляпти-ёв! — онасига ҳазил қилди Мадина.
— Ҳа, аламдан ёрилиб кетмай, деб иш буюряпман. Сенинг нима яширган гапинг борки, билмасам. Сўрамай жим турсам ҳам борингни тўкиб-сочасан-ку! Бидирламай тур, банкаларни олиб чиқ!
Мадина тандирхона ёнидаги кичик хона томон йўл олди. Бу хона пахсадан қилинган, пастқам ва ҳеч қандай деразаси бўлмагани боис ёзда жуда салқин бўларди. Бувиси лаш-лушхона деб номлагувчи бу омборда егуликлар сақланади. Отаси атай қишлик маҳсулотлар туриши учун қурган бу хонани. Мева ва ёпилган банкаларни қўйиш учун деворларига тахтадан токчалар ясаттирган. Ҳозир бу токчалар тизилиб турган бўш банкалар билан тўла. Мадина уларни эринибгина тандирхонага чиқара бошлади. Малак эса қизчаси билан уларни ювишга киришди.
— Ўзим олиб чиқаман, сен ўрик терсанг бўлармиди? Укаларинг ҳам далада, — деди Дилором Мадинага.
— Опам иккимизни кўролмадингиз, кўролмадингиз-да! — яна онасига тегишаркан, Мадина қўлига елим челакни олганча ҳовли четидаги ўрик дарахти томон юрди.
👍 5
📚Учинчи такдир
Гр: @Ibratlihikoyavaqissalaruz
Муалиф: Наргиза Усанбоева
Qizlajonlar 🙋♀
😍 Kiyim tiktirishga fason izlab topolmayabsizmi unda sizga quyidagi kanalni tavsiya qilaman 😍 Fasonlar kanali siz izlagan kanal 🔥🫶🫶
Mavsumiy fasonlar olami ❤️
❤ 1
2024 YIL TREND FASONLARI🥰🥰
KANALGA KIRISH ♥️♥️
🥰🌸 АССАЛОМУ АЛАЙКУМ! 🌸🥰
🤗 АЛЛОҲим тонгингизни нурафшон,
🤲 Кўнглингизни хотиржам,
🤲 Юзингизни нурли қилсин,
🤲 Қалб дунёйингиздаги орзуларингиз,
🤲 Ниятлариз ижобат бўлсин!
🤲 Танангизни саломатлик,
😍 Юзингизни эса табассум безаб турсин!!
🤲 Бахт, омад, муваффақият, меҳр-муҳаббат ҳамиша ҳамрохингиз бўлсин!!!
🤲 Аллоҳ ўз паноҳида асрасин сизларни!!!
🤗 ХАЙРЛИ КУН! 🤗
👍 2