کتاب‌های سرو

. انتخاب کتاب تحقیقی و ارزشمند آیین نیکی در دومین دوره‌ی دوسالانه‌ی کتاب عاشورا در مراسم اختتامیه‌ی دومین دوره‌ی دوسالانه‌ی کتاب عاشورا که در روز ۲۰ مهر ۱۴۰۲ در کانون اسلامی انصار برگزار شد، کتاب "آیین نیکی" (از مجموعه کتابهای سرو) اثر دکتر محمدرضا پویافر به‌عنوان اثر برگزیده در رشته‌ی مطالعات آیین‌های عاشورایی معرفی و تقدیر شد. این انتخاب شایسته را به دوست گرامی و پژوهشگرمان دکتر پویافر صمیمانه تبریک می‌گوییم و دوام توفیقات او را آرزو داریم. #نشر_آرما #کتابهای_سرو #مطالعات_اجتماعی_اربعین @sarvbooks @nashre_arma

🔹مختصری از تاریخچه جشن مولود پیامبر اسلام🔹 در بین جشن‌های اسلامی، جشن میلاد حضرت محمد که در برخی کشورها به نام «مولود» یا «مولد النبی» شهرت دارد، پس از عیدین، مهم‌ترین، پررونق‌ترین و دیرپاترین جشن است. طبق گزارش برخی مورخان و منابع کلاسیک تاریخ اسلام، در سه قرن نخست هجری جشن میلاد پیامبر سابقه نداشته است . درباب نقطه‌ی آغاز و تأسیس جشن مولود پیامبر دو قول مشهور وجود دارد: طبق قول نخست، قدمت این جشن‌ به دوره‌ی حکمرانی فاطميان برمی‌گردد و خاستگاه‌ آن، منطقه‌ی شمال آفریقا و مشخصاً مصر بوده است. گفته‌ شده که نخستین‌بار المعز لدین بالله در نیمه‌ی دوم قرن چهارم هجری این جشن را بنیان نهاد. برگزاری جشن میلاد پیامبر تا سال‌ها ادامه داشت تا آن‌که افضل بن امیر الجیوش در اواخر قرن پنجم آن را ممنوع کرد . مقریزی نیز از میلاد پیامبر به‌عنوان یکی از اعیاد رسمی دولت فاطمیان یاد کرده است . طبق قول دوم، تأسیس این جشن بیش از دو قرن بعد و خاستگاه آن منطقه‌ی کردستان عراق و مؤسس آن امیر مظفرالدین گوکبری رییس زنگیان و حاکم شهر اربیل بوده است. ابن‌خلکان با اشاره به اهتمام و علاقه‌ی حاکم مذکور به برگزاری جشن میلاد پیامبر، از کتابی با نام التنویر فی مولد السراج المنیر یاد کرده که ابوخطاب عمر بن ‌دحیه آن را در شرح مشاهداتش از چگونگی برگزاری این جشن در اربیل نگاشته است. در گزارش مفصل ابن‌دحیه که ظاهراً‌ مربوط به سال ۶۰۴ق / ۱۲۰۷م است به قربانی‌کردن شمار زیادی گاو و گوسفند و شتر به دستور حاکم اربیل و پذیرایی از عموم مردم با انواع غذاها و نورافشانی‌کردن معابر و نواختن آلات موسیقی در این جشن، که به مدت یک دهه برپا بوده، اشاره شده است. نکته‌ی مهمی که می‌توان از گزارش ابن‌دحیه استنباط کرد، تأثیر و نقش‌آفرینی صوفیان در این جشن (ازجمله فعال‌بودن خانقاه‌ها در جشن و برپایی حلقه‌های ذکر با حضور حاکم و...) است . در ارزیابی دو قول مربوط به تأسیس جشن میلاد پیامبر، می‌توان این‌گونه گفت که جشن مذکور در دوره‌ی فاطمیان بنیان گذاشته شد، اما چندان به بیرون از جغرافیای حکومت ایشان اشاعه نیافت و نهایتاً هم ممنوع اعلام شد. برخلاف فاطمیان، دولت ایوبیان اهتمامی به برپایی جشن میلاد پیامبر نداشت و برای مقطعی، این جشن دچار افول شد. تا در دوره‌ی زنگیان، در شمال عراق و با کیفیتی دیگر مجدداً تأسیس یا به تعبیر دیگر احیا شد. دولت ممالیک نیز در ترویج آن کوشید و بدین‌ترتیب این‌بار توانست به دیگر مناطق جهان اسلام اشاعه یابد و به سنتی فراگیر بدل ‌گردد. اسماعیل سامعی در کتاب تاريخ الاحتفال بالمولد النبوي الشريف في العالم الاسلامي دلیل این امر را نیاز جهان اسلام به عاملی وحدت‌بخش در آن مقطع دانسته است. به گفته‌ی وی در هفت قرن نخست که دوران گسترش اسلام و دولت‌سازی مسلمانان بوده، جشن میلاد نبی در گستره‌ی جهان اسلام برگزار نمی‌شد؛ چون ضرورتی آن را ایجاب نمی‌کرد . اما از قرن هفتم هجری / سیزدهم میلادی به بعد که جهان اسلام با عبور از دوره‌ی شکوفایی تمدنی در معرض بحران‌های فراوان قرار گرفته و در غرب با شکست مقابل صلیبیون و در شرق با هجمه‌ی مغول و در مرکز با انواع چالش‌های داخلی مواجه شده بود، وجود عاملی انسجام‌بخش و آیینی پیونددهنده و فراگیر ضروری بود تا بر این تشتت فائق آید و مانع فروپاشی جهان اسلام شود. این عامل و آیین، جشن میلادِ محور مشترک و مورد وفاق مسلمانان یعنی حضرت محمد بود . آغاز فراگیری این جشن، غرب جهان اسلام بود. مشخصاً‌ پس از اربیل، این جشن در اندلس، مراکش و الجزایر رسمیت یافته و حکام و مردم مسلمان آن مناطق اهتمام ویژه‌ای به برگزاری این جشن نشان دادند. تأسیس و تثبیت جشن میلاد نبی با چالش‌هایی همراه بود و مخالفانی به‌ویژه در بین فقیهان و عالمان داشت. در مقطع نخست، گروهی از فقهای مالکی در مغرب به حواشی این جشن مثل رقص، طبل‌زدن و اختلاط زن و مرد اعتراض کردند . برخی نیز این جشن را اقتباس از جشن‌های مسیحیان در سالروز میلاد حضرت عیسی و یحیی دانسته و از باب تشبه به کفار تحریم کردند . در اندلس نیز اعتراضات مشابهی پدید آمد . در دیگر منطقه‌ی جهان اسلام، ابن‌تیمیه نیز این جشن را بدعت دانسته و تحریم کرد . درمقابل، گروه دیگری از علما کتاب‌هایی در دفاع از این جشن و مشروعیت آن نگاشتند؛ ازجمله: حسن المقصد اثر سیوطی، المولد اثر ابن‌الدیبع و النعمة الکبری علی العالم فی مولد سید ولد آدم منسوب به هیثمی . درهرحال باوجود برخی مخالفت‌ها، اقبال عمومی مردم و حمایت دولت‌های اسلامی سبب شد جشن مولود پیامبر در جهان اسلام گسترش یابد و تثبیت شود. برشی از کتاب 📗«جشن‌های اسلامی شیعی در ایران»📗 ✍️محسن‌حسام مظاهری از مجموعه کتابهای سرو ۸۰۰ صفحه چاپ اول: ۱۴۰۱ نشر آرما فروش با تخفیف ویژه در سایت چهارسوق #نشر_آرما #کتابهای_سرو @nashre_arma @sarvbooks

فایل صوتی نشست «دین در آینه‌ی پژوهش و نشر» معرفی و بررسی مجموعه «کتابهای سرو» (مطالعات اجتماعی شیعه) سخنرانان: سعید طاووسی مسرور: مروری بر سیر مطالعات شیعی در غرب جبار رحمانی: ضرورت بین‌المللی‌شدن مطالعات شیعی در ایران محمدرضا پویافر: دشواری‌های نهادسازی مستقل در پژوهش اجتماعی دین محسن‌حسام مظاهری: [بخش اول] معرفی مجموعه کتاب‌های سرو [بخش دوم] مسائل و مصائب مطالعات اجتماعی تشیع در ایران دبیر نشست: عظیم محمودآبادی + پرسش و پاسخ حضار 21 شهریور 1402 تهران ـ شهر کتاب مرکزی #کتابهای_سرو #نشر_آرما @sarvbooks @nashre_arma

گزارش تصویری نشست "دین در آینه‌ی پژوهش و نشر" با موضوع مجموعه کتابهای سرو (مطالعات اجتماعی شیعه) ۲۱ شهریور ۱۴۰۲ شهر کتاب مرکزی تهران #کتابهای_سرو #نشر_آرما @nashre_arma

گزارش روزنامه‌ی اعتماد از نشست «دین در آینه پژوهش و نشر» با موضوع مجموعه کتابهای سرو (مطالعات اجتماعی شیعه) ۲۱ شهریور ۱۴۰۲ شهر کتاب مرکزی تهران لینک متن کامل گزارش #کتابهای_سرو #نشر_آرما @nashre_arma

جمع‌خوانی کتاب تراژدی جهان اسلام اثر محسن‌حسام مظاهری ۷ شهریور ۱۴۰۲ ساعت ۱۷ اصفهان. میدان آزادی. بلوار دانشگاه. کتاب اردیبهشت جهاد دانشگاهی اصفهان #کتابهای_سرو #نشر_آرما @nashre_arma @sarvbooks

#تجدید_چاپ چاپ سوم منتشر شد. 📗ساکن خیابان ایران📗 مسائل و چالش‌های دینداری در جمهوری اسلامی ✍ محسن‌حسام مظاهری چاپ سوم: ۱۴۰۲ از سری کتابهای سرو نشر آرما برشی از کتاب: قاعدتاً حکومت دینی که باید بهشت دین‌داران باشد. قاعدتاً در حکومت دینی، دین‌داران باید نسبت به دیگر شهروندان سطح رضایتمندی بالاتر و احساس امنیت و آزادی بیش‌تری داشته باشند. بله. قاعدتاً باید این‌طور باشد، ولی این لایه‌ی ذهنی و سطحیِ واقعیت دین‌داری در حکومت دینی است؛ آن سطحی که تنها در کتاب‌ها و خطابه‌ها به‌کار می‌آید. اما سطح عینی و عمیق‌تر ـ که دین‌داران معمولی در متن زندگی روزمره تجربه‌اش می‌کنند ـ‌ آن است که بسیاری اوقات، کاملاً برخلاف انتظار، این رابطه معکوس می‌شود. و از قضا این دین‌داران‌اند که برای حفظ دین و زیست دینی خود مجبور به پرداخت هزینه‌ و تحمل سختی می‌شوند. فارغ از ادبیات نظری و نوعاً‌ انتزاعیِ فربه‌ای که در چند دهه‌‌ی اخیر در باب ضرورت حکومت دینی تولید شده است،‌ تجربه‌ی انضمامیِ لااقل برخی دین‌داران نشان می‌دهد حفظ دین و داشتن زیست دینی در حکومت دینی گاه به‌مراتب پرهزینه‌تر و دشوارتر از حکومت سکولار است. یک دلیل این امر به ماهیت دولت مدرن برمی‌گردد. با دولت، خیلی کارها می‌شود کرد. می‌شود بسیاری از امور دنیوی و بشری را تا حد قابل‌قبولی سامان داد. رفاه اجتماعی شهروندان را فراگیر کرد، عدالت‌ نسبی را در سطوح مختلف گسترش داد، مدیریت جامعه را سامانی بهتر بخشید و نظایر این‌ها. اما دولت اکسیری جادویی نیست که همه کاری بشود با آن کرد. سامان‌بخشی یک‌سری مقولات بیرون از حوزه‌ی قدرت دولت قرار می‌گیرد. جنس‌شان متفاوت است و ابزار دیگری می‌طلبند. و «دین‌داری» از همین دسته است. تجربه‌ی جمهوری اسلامی این واقعیت را نشان می‌دهد که با دولت شاید بتوان ظواهر دینی را توسعه داد، اما نمی‌توان جامعه را الزاماً «دین‌دارتر» کرد. خرید اینترنتی: سایت چهارسوق 4soooq.ir #کتابهای_سرو #نشر_آرما http://uupload.ir/files/7and_iran.png @nashre_arma @sarvbooks

#تجدید_چاپ 📗 آیین نیکی: مطالعه‌ی جامعه‌شناختی خیر دینی در آیین پیاده‌روی اربعین 📗 ✍️ محمدرضا پویافر از مجموعه کتابهای سرو دبیر مجموعه: محسن‌حسام مظاهری 464 صفحه (رقعی) نشر آرما چاپ اول: ۱۴۰۰ چاپ دوم: 1402 متن پشت جلد: اربعین و آیین پیاده‌روی بیش از آن که یک واقعیت ساده دینی در بستر اجتماع دینی شیعه باشد، واقعیتی درهم‌تنیده از لایه‌های مختلف است که از پس قرن‌ها سنت ریشه‌دار عراقی به روزهایی رسیده که سقوط صدام، رسانه، سیاست‌ حاکمیت‌های شیعه (از جمله جمهوری اسلامی) و شوق همیشگی شیعیان دنیا برای زیارت امام‌حسین(ع) آن را تبدیل به آوردگاهی در تقاطع فرهنگ‌های عرب و غیرعرب کرده است. این واقعیت پیچیده درعین‌حال که نمود عشق شیعیان به مولای خود حسین بن علی است، بازنمودی از هویت شیعه‌ی عراقی در پذیرایی از مهمانان و زایران امام‌شان نیز هست. از این نظر، آیین پیاده‌روی اربعین همچنان‌که تجربه‌ی زیارتی مسلمانان شیعه را در قدم قدم حرکت از مبدأهای مختلف به سوی یک مقصد مقدس نشان می‌دهد شامل تکثری از امر خیر دینی است که در شکل‌های مختلف از سوی فرد یا گروه یا سازمان، در پذیرایی، ارائة خدمات، تدارک محل اقامت و تأمین همه‌ی نیازمندی‌های زایران خود را نشان می‌دهد. آنچه در این کتاب آمده، برمبنای پرسش از الگوی فعالیت و تجربه‌ی خیر دینی، چه در سپهر ایرانی و چه در سپهر عراقی آن در آیین پیاده‌روی اربعین است. مزیت تمرکز بر دو وجه ایرانی و عراقیِ خیر دینی در اربعین این است که در خلال توصیف و روایت مردم‌نگارانه از موضوع که گاه به تلاش‌هایی برای پدیدارشناسی تجربه‌ی امر خیر به‌مثابه‌ی نوعی از «تجربه‌ی دینی» نزدیک می‌شود، نحوه‌ی تعامل بین‌فرهنگی دو ملت عراق و ایران در «میدان» اربعین نیز شناخته می‌شود. تعاملی که دربردارنده‌ی شناختی از نحوه‌ی ابراز هویت ایرانی و عراقی در بستر این مشارکت دینی خاص در ایام اربعین خواهد بود. فروش اینترنتی:‌ سایت چهارسوق 4soooq.ir تصویر #کتابهای_سرو #نشر_آرما #مطالعات_اجتماعی_تشیع #مطالعات_اربعین @nashre_arma @sarvbooks