دَردِل‌نِگاشتگان

هفده ساله بودم که این آلبوم را با پس انداز حقوق اندک کار نوجوانی‌ خریدم. یادواره‌ای بود برای پرویز مشکاتیان. سیامک آقایی، متنی غنی و‌ صمیمی در ثنای مشکاتیان‌ خواند، و بعد حدود ۱۵ دقیقه تکنوازی بداهه کرد. نیمه دوم کنسرت، عقیلی و خاوری هم پیوستند و یکی از پیشگام‌ترین آلبوم‌های آن زمان را رقم زدند. از همان‌موقع، آرام آرام‌ دانستم که هر کسی، هنرمند، نویسنده، دانشمند، اندیشمند، کم کم باید تکلیف خود را با سنت و‌ مدرنیته روشن‌ نماید، اگر‌ به‌ دنبال رشد است.

در یک روز، طی سه نوبت خواندمش. تنها ۷۸ صفحه‌است. یک کلاسیک جمع و جور ادبیات مدرنیست فارسی. از این منظر ارزشمند است که به واقع عناصر مدرنیستی را ماهرانه و اندام‌وار در اثر به کار برده، و نتیجه یک هم‌داستانیِ گیراست. ممنونیم مستورجان

چه روز زیبایی بود امروز. شبتون بخیر.

اگر صدايى از گذشته، تو را به روزهاى قديمى دعوت كند؛ بدان كه تنهايى. عزیز نسین پی‌نوشت: زیباست. همین کانال پر است از چنین بریده‌هایی‌؛ ولی نباید به بریده‌های کوتاه زیبا عادت کرد. بی‌شک، این‌ها ادبیات فست‌فودی‌است. کارآمد، جذاب، لذیذ، ولی نهایتا اعتیادآور و دور‌کننده از جریان اصلی ادبیات. تاثیر اساسی ادبیات- و در‌ کل امر روانی خواندن، آن وقتی‌است که شخص خود را در جریان جاری متن از آغاز تا انتها رها کند، و در حینش معنا را درک و استخراج کند و یا بسازد. (Reader Response theory) ده‌ها‌ مکتب نقد ادبیات و روانشناسی وجود دارند که بر سر آنچه باید در متن انجام شود اختلاف نظر دارند- جز در‌ یک‌ چیز: بریده‌خوانی ما را به هیچ چیز نمی‌رساند.

خدایی زیباست دیگه. :)

‌عزیزان کشتید من رو :) اینم فری دیسکاشن: https://ostadsalam.ir/course/%D8%AF%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D9%85%DA%A9%D8%A7%D9%84%D9%85%D9%87-%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%AF-%D9%81%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%DB%8C%D8%B3%DA%A9%D8%A7%D8%B4%D9%86--free-discussion-39441