قال و مقال | میلاد نیک‌مرام

اگه طلبه یا دانشجویی هستید که به «بُن کتاب»‌تون احتیاجی ندارید، بی‌زحمت توی ناشناس برام بفرستید.

+++

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ خیلی جاتون خالیه تو تلگرام.

قدم اول و شرط اول در دعا این است که خواسته و نیاز ما باشد، نه تقلید از نیازمندهایی که با تمام وجود خویش خواسته‌اند. و اگر چنین نیازی در خود حس کنیم اهمیتش را بیابیم، ناچار به آن خلوت و فراغت و حضور و تمرکزی می‌رسیم که در شرایط دعا از آن نام می‌برند. آن وقت که من می‌گویم: اللّهُمَّ إِغفِرلی، یا اوَّل حاجتی إلیک أن تَغفِرَ لی ما سَلَفَ مِن ذُنُوبی، باید از ذنب‌ها و جرم‌ها تصویری داشته باشیم. من که برای خودم به ذنبی معتقد نیستم؛ چون می‌بینم هم نماز خوانده‌ام و هم روزه گرفته‌ام و هم و هم، دیگر خدا چه چیزی را به من ببخشد و چه غفرانی را برای من داشته باشد، من از خدا طلبکار هم هستم دیگر چه جای عذرخواهی است؟ اما اگر بدانم هرچه جز او مرا حرکت داده و هرچه جز او مرا خوشحال کرده و یا رنج داده خسارت من و زیان من و ذنب من و گناه من است، آن موقع دیگر تمام گناه‌ها را، غیبت و تهمت و زنا و لواط، حساب نمی‌کنم، که این ذنب‌ها و جرم‌ها و این‌ جورها و خیانت‌ها و بی‌وفایی‌ها را هم در نظر می‌آورم. 📙بشنو از نی | علی صفایی حائری | صفحه‌ی ۲۲-۲۳ 🌱@Ghalomaghal