پَریما

۰٫ در رسیدن به تو تنها راه، گذشتن است.

"يه وقتایی کوهم دلش ابری می‌شه"

کائنات:

من که به پیام کائنات توجه نکردم و زشت شدم:

خانومه یهو رفت سفر دوتا دیگه هم می‌شناختم تا دیشب پیام می‌دادند کی میای، امروز همه آب شدن رفتن تو زمین. پیام کائنات؟

ساعت نه وقت گرفتم برم موهام رو کوتاه کنم. مطمئنم قشنگ نمیشم ولی خیلی وقته دارم بهش فکر می‌کنم اینا هم ده ساله نگه داشتم دیگه خسته شدم از مراقبت دلم میخواد بپرم حموم بیام تا لباس بپوشم اینا هم خودشون سامون گرفته باشند. هزار دلم می‌گه نرو و یکی می‌گه برو.

دلم پیش دوستام مونده. همه رفتن شهرهاشون ولی خیال می‌کنم هنوز همه تو تهران اند خوابگاه سوییت 300 و هر وقتی برم می‌تونم بغلشون بگیرم 😭

بعضی چیزها از قبل و خیلی خیلی قبل در ذهنم نقش بستند، که مثلا توالی کارها یا انجام دادن و ندادن بعضی کارها را برام مشخص می‌کنند. حتی خوش آمدن و نیامدن از چیزی کسی جایی هم، مثلا در ذهنم از درکه خوشم نمی‌آید، هرگز ژلوفن نمی‌خورم، ناخن‌ها رو قبل حمام کوتاه می‌کنم و از این دست چیزها که از کی و چطور برام مهم و قاطع شدند رو خاطرم نیست. دوست نداشتن شجریان پسر هم از این دست بود، که حتی جایی می‌دیدم، آهنگ را دانلود هم نمی‌کردم. حالا می‌خوام از حماقتم ابراز تأسف کنم که این مرد چقدر خوب و دلنشین میخوانده و من احتمالا با یک آوازی که به گوشم قشنگ نبوده کنار گذاشتمش. پی‌نوشت‌: تغییر همیشه همان غول بی‌شاخ و دم بوده برام که مدتی هست (مدت زیادی) سعی دارم ریزریز باهاش دوست بشم و هرجا که فرصتی دست داد پذیراش باشم و تا حالا هم زنده ام.