هَجویات یک عدد میم هَزار

نام من عشق است، آیا می‌‏شناسیدم؟ زخمی‌ام -زخمی سراپا- می‌‏شناسیدم؟ با شما طی‌‏کرده‌‏ام راه درازی را خسته هستم، خسته، آیـا می‌‏شناسیدم؟ راه شش‌صدساله‌‏ای از دفتر حافظ تا غزل‌‏های شما! ها، می‌‏شناسیدم؟ این زمانم گرچه ابر تیره پوشیده‌است، من همان خورشیدم امّا، می‌‏شناسیدم پای رهوارش شکسته، سنگلاخ دهر اینک این افتاده از پا، می‌‏شناسیدم؟ می‌‏شناسد چشم‌‏هایم چهره‌‏هاتان را همچنانی که شماها می‌‏شناسیدم □ این چنین بیگانه از من رو مگردانید در مبندیدم به حاشا، می‌‏شناسیدم! من همان دریای‌تان ای رهروان عشق! رودهای رو به دریا! می‌شناسیدم اصل من بودم، بهانه بود و فرعی بود عشق «قیس»و حسن «لیلا» می‌‏شناسیدم؟ در کف فرهاد تیشه من نهادم، من! من بریدم بیستون را می‌شناسیدم مسخ کرده چهره‌‏ام را گرچه این ایّام با همین دیوار حتّی می‌‏شناسیدم □ من همانم - مهربان سال‌‏های دور - رفته‌‏ام از یادتان؟ یا می‌‏شناسیدم؟ 👤 #حسین_منزوی