نگارش دهم تا دوازدهم

مَلَکُ‌الموت یعنی فرشتۀ مرگ، که همان جنابِ عزرائیل است. تلفظِ درستِ این واژه مَلَکُ‌الموت است. خیلی‌ها به غلط مَلِکُ‌الموت تلفظ می‌کنند. مَلَک: فرشته. مَلِک: پادشاه. #دکتربهروزصفرزاده #تلفظ

‍ ای نگاهت غزلی ناب سلام ای شکوهِ شبِ مهتاب سلام ای شده در صف گل های چمن نرگس از چشم تو بی‌تاب، سلام دل تو جلوه‌ی خورشید سحر ای زلال از تو شده آب ، سلام در بهاری که غزل می‌شکفد ای شکفته‌گل ِ شاداب سلام روز زیبای دل‌انگیز، تویی صبحِ بارانیِ جذاب سلام ای در آیینه ی یاد تو شده ماه از چشم تو بی‌خواب ،سلام ای رسیده به فلک در عظمت از دو ابروی تو محراب ، سلام شاه بیتِ غزل شیخ اجل ! ای غزل‌واژه‌ی کمیاب سلام #دکترنصرت‌الله‌صادقلو دفترِ صبحتان پرازغزلهای ناب زندگی باد #موسیقی #بی‌کلام *خاص نگارش و نوشتن 🦋🦋 🤟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟⃟꙰҈҈꙰꙰҈҈꙰꙰҈꙰҈꙰꙰҈҈꙰҈҈҈꙰҈҈҈꙰꙰꙰꙰꙰꙰꙰҈҈҈҈҈҈꙰҈҈҈꙰꙰꙰꙰꙰҈꙰꙰꙰҈҈҈꙰҈҈҈꙰҈🌿@negareshe10⚘꯭꯭꯭🦅* *🎀⃝⃡🍃🎀⃝⃡🍃🎀⃝⃡🍃🎀⃝⃡🍃🎀⃝⃡🍃*

#گفت‌و‌گو . اسم اعظم خدا _مردی از دیوانه‌ای پرسید: «اسم اعظم خدا را می‌دانی؟» _دیوانه گفت: «نام اعظم خدا، نان است اما این را جایی نمی‌توان گفت» _مرد گفت: «نادان! شرم کن! چگونه اسم اعظم خدا، نان است؟» _دیوانه گفت: «در قحطی نیشابور چهل شبانه روز می گشتم، نه هیچ جایی صدای اذان شنیدم و نه درِ هیچ مسجدی را ، باز دیدم؛ از آنجا بود که فهمیدم نام اعظم خدا و بنیاد دین و مایه ی اتحادمردم نان است». مصیبت نامه  عطارِ نیشابوری

#حکایت حکایتی از مثنوی بشنوید ای دوستان این داستان خود حقیقت نقد حال ماست آن روزگاری موش و قورباغه‌ای لب جویی با هم آشنا شدند و دل به هم باختند. هر روز زمان معینی به آن جا می‌آمدند و همدیگر را می‌دیدند. روزی موش به قورباغه گفت من وقت زیادی می‌خواهم که با تو رازها بگویم اما وقتی تو در آبی صدای مرا نمی‌شنوی. ملاقات تو در این موقع معین مرا سیر نمی‌کند. موش گفت من نمی‌توانم به آب وارد شوم تو کاری بکن که من بتوانم گاه و بی‌گاه به خدمتت برسم. آن‌ها بحث‌ها کردند و عاقبت به این نتیجه رسیدند که یک رشته دراز بیابند و یک سر آن را به پای موش و سر دیگرش را به پای قورباغه ببندند. روزها گذشت و موش هر زمان که می‌خواست سر رشته را می‌کشید و قورباغه از آب بیرون می‌آمد و با هم حرف می‌زدند. تا اینکه روزی کلاغی موش را شکار کرد و از لب جوی برداشت و به هوا برد و قورباغه هم که به موش وصل بود به دنبال او کشیده شد. قورباغه در هوا با خود گفت این است سزای کسی که دوست کسی در خشکی شود. مولانا در ابیات پیش از این داستان، به لزوم مصاحبت و همنشینی با نیکان و دوری از نااهلان اشاره کرده و این حکایت نشان دوستی با فرومایگان است.در این حکایت موش تمثیلی از رفیق نادرست و قورباغه تمثیل آدم نیک‌سرشتی‌ست که از رفاقت با او دچار آسیب و زیان می‌شود. چغز گفتا این سزای آن کسی کو چو بی‌آبان* شود جفت خسی ای فغان از یار ناجنس ای فغان هم‌نشین نیک جویید ای مهان عقل را افغان ز نفس پر عیوب هم‌چو بینیِ بدی بر روی خوب** عقل می‌گفتش که جنسیت یقین از ره معنیست نی از آب و طین هین مشو صورت‌پرست و این مگو سر جنسیت به صورت در مجو صورت آمد چون جماد و چون حجر نیست جامد را ز جنسیت خبر... #مثنوی #دفتر_ششم حکایت تعلق موش با چغز ( قورباغه) ✍#مریم_تولا * بی‌آبان: بی‌آبرویان، فرومایگان **نفس برای عقل همچون بینی زشت برای صورت زیباست

#سر_خر حکایت سر خر ﺭﻭﺯﯼ ﻣﺮﺩی ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﺧﺮ ﺍﺯ ﺩﻫﯽ ﺑﻪ ﺩﻫﯽ ﺩﯾﮕﺮ می‌رﻓﺖ. ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﺍﻩ ﻋﺪﻩﺍﯼ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﮐﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ می‌بندند ﻭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﺭﺍ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺗﻌﺎﺭﻑ می‌کند. ﻣﺮﺩ توبه‌کنان ﺳﺮﺑﺎﺯ ﺯﺩ ﻭ ﻭﻟﯽ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺳﺖ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﻧﺒﻮﺩﻧﺪ. بالاخره ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﺷﺮﺍﺏ ﺗﻌﺎﺭﻓﯽ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺭﺩ ﮐﺸﺘﻪ می‌شود. ﻣﺮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻥ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﮐﺮﺍﻩ ﺟﺎﻡ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺗﻮ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺣﻔﻆ ﺟﺎﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﺏ ﺭﺍ می‌خورم. ﭼﻮﻥ ﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﮐﺮﺩ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺧﺮﺵ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺳﺮِ ﺧﻮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺮِ ﺧﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﻡ ﺷﺮﺍﺏ ﺧﻮﺭﺩ ﻭ ﺷﺮﺍﺏ ﺑﺮ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ جوانان خندیدند. ﻣﺮﺩ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﮔﻔﺖ: ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮﯼ ﺧﻮﺍﺳﺘﯿﻢ ﺷﺮﺍﺑﯽ ﺣﻼﻝ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ ﺍﯾﻦ ﺳﺮ ﺧﺮ ﻧﺬﺍﺷﺖ. 📚رساله دلگشا، عبید زاکانی

چند سخن درباره‌ی زبان پارسی زبان شکرین و شیوای پارسی که می‌توانیم بی‌درنگ آن را نغزترین و توانمندترین زبان زیباشناختی در جهان بدانیم، سرشت و ساختاری دوگانه و ناسازوارانه دارد: از سویی زبانی است بسیار سوده و ساده، نغز و نازک، با زنگ و آهنگی دلاویز و خنیایی و گوشنواز؛ از دیگر سوی، زبانی استوار و سخت‌جان و پایدار که تندبادهایی سهمناک و ستیزآمیز را از سر گذرانیده و در درازنای سده‌ها و هزاره‌ها برپای مانده و باری گران و تن‌فرسای را بر دوش کشیده است که فرهنگ گرانسنگ و نازشخیز ایرانی است. زبان پارسی، زبانی است توانمند و بی‌نیاز. این توانمندی در زبان پارسی، برمی‌گردد به سامانه و دستگاه واژه‌سازی در این زبان که بسیار نیرومند و کارآمد و آفرینش‌گرایانه و بی‌کرانه است. ما می‌توانیم بی‌شمار در پارسی، واژه بسازیم. می‌توان از واژه‌های بیگانه بپرهیزید؛ برای واژگانی که به هر انگیزه‌ای در این زبان راه جسته‌اند، برابرهای پارسی بیابیم؛ اندک‌اندک این واژه‌ها را از زبان پارسی برانیم و آن واژگان دیگر را به جای آن‌ها بنشانیم. زبان پارسی مانند بسیاری از زبان‌های جهان کالبدینه نیست؛ بدینسان که پیمانه‌ها و ریخت‌های از پیش نهاده برای واژه‌سازی در این زبان نمی‌بینیم. زبان پارسی بسیار نرمش‌پذیر است؛ به موم می‌ماند. هرچه مایه و توان و دانش شما در زبان پارسی بیشتر باشد، این زبان را آسان‌تر و مایه‌ورتر می‌توانید به کار بگیرید. زبان پارسی، مایه‌ورترین و نغزترین سامانه‌ی سرودینه و سروادین (شعری) جهان را، در چندی چونی، در خود پدید آورده است و آوازه‌ی ایران را تا دورترین سرزمین‌های گیتی درگسترده است و سخنورانی بزرگ و ورجاوند را، در آفرینش شاهکارهای جاودان ادبی به کار آمده است؛ شاهکارها و سخنورانی که به هیچ گمان گزافه همانند و همالی برایشان در سراسر جهان نمی‌توان یافت. شگرفی و شاهواری این زبان و سختگی و ستواری آن تا بدان پایه بوده است که سخن پارسی و ادبِ در پیوسته آن را آنچنان مایه بخشیده است که فرازنای فرخنده‌ی فرهنگ و هنر ایران و ستیغ استوار و سر بر سپهر این هنر و فرهنگ گردیده است. ناتوانی، کمبود و بی‌توشی از زبان پارسی نیست، از کسانی است که این زبان را به کار می‌گیرند. #دکترمیرجلال‌الدین‌کزازی بریده‌هایی از یادداشت «اندر چرایی سره‌گویی و سره‌نویسی» 🦋🦋

#نگارش۱ #درس۸ #مثل‌نویسی 《شاهنامه، آخرش خوش است》 دختری بسیار زیبارو و با استعداد در روستایی دور افتاده و فاقد امکانات زندگی می‌کرد. دختر آرزوهای خیلی بزرگ و درخشانی برای آینده خود داشت و همیشه در همه اوقات برای رسیدن به آنها تلاش بسیاری می‌کرد. دختر در آزمون ورودی به شغلی که علاقه بچگی او بود ثبت‌نام کرد، دختر با تمام وجود و توانایی خود برای رسیدن به این آرزوی همیشگی خود و قبول شدن در این آزمون تلاش کرد و زحمت کشید. روز آزمون فرا رسید، و دختر با ذوق و شوق و انگیزه بسیار و آمادگی کامل از خواب بیدار شد که آماده رفتن شود. تنها یک قدم با رسیدن به آرزوهایش فاصله داشت، اما همین که پا از اتاق بیرون گذاشت،  با صحنه‌ای غم انگیز مواجه شد! به دلیل باران شدیدی که شب قبل در روستا باریده بود همه روستا و حتی خانه آنها را نیز آب گرفته بود و دختر هیچ راهی برای خروج از روستا نداشت. آن لحظه که با این صحنه مواجه شد بدترین و تلخ‌ترین لحظه زندگی او بود. دختر بی‌نهایت ناراحت و البته عصبانی شد و با سرعت به اتاق رفت در را بست و شروع کرد به گریه کردن. این دختر زیبا از ته دل غمگین شده بود و دیگر هیچ امیدی برای رسیدن به آرزوهایش نداشت. پدرش که از شدت ناراحتی دختر آگاه بود نزد او آمد و به او گفت دخترم برای آینده‌ات هرچه که از دستت بر می‌آمد انجام دادی و نهایت تلاش خودت را کردی، مطمئن باش که خداوند این زحمات تلاش‌های تو را نادیده نمی‌گیرد و پاداش آن را به تو خواهد داد. ناراحت نباش یک جمله به تو می‌گویم و به من قول بده که هرگز آن را فراموش نمی‌کنی، سپس رو به دختر کرد و گفت:《شاهنامه آخرش خوش است، مطمئن باش که داستان زندگی تو هم آخرش خوش است... مژده آسیابی _ دهم تجربی دبیرستان عفاف _ رامهرمز دبیر: سرکار خانم بهوندی

‍آه کاش می‌شد گاه، با خدا در آفرینش              همعنانی کرد ناب نوشین لحظه‌ها را                     جاودانی کرد کاشکی یک روز یک ساعت کورِ خود کوکِ زمان را               خواب می‌شد کرد و گریزان سحرِ تصویرِ سعادت را -چون پریزادان روح عطر در شیشه- خواب      وانگه قاب می‌شد کرد آه! #اخوان‌ثالث #موسیقی #بی‌کلام *خاص نگارش و نوشتن 🦋🦋