انجمن نویسندگی اقالیم

🍃🌸🍃🌸🍃 🌸🍃🌸 # غزل چو عطر دورترین آرزو در آه منی چو اشک حسرت دیدار در نگاه منی بهار در نفس من فشانده عطرش را و یا تویی تو که در باغ‌های آه منی مباد آنکه به اشکی پریشد این دیدار که خوش نشسته در آیینه نگاه منی اگر چه سایه ابری و شبنم سحرم دلم خوش است که یک‌چند سرپناه منی به ساحل تو می‌آیم چو قطره بر سر موج ورم به سنگ برانی، گریزگاه منی در این بیابان کز چارسو پریشانی است سواد واحه آرامشی به راه منی مرا به گریه مستانه عیب‌ها کردند فدای روی تو ای غم که عذرخواه منی در این شرار ستم بی‌گناه می‌سوزم خدای من! تو کز آن دورها گواه منی #دکتر_اسماعیل_خویی @Writing_Club @Aghalimehsaas

اسماعیل خویی شاعر معاصر ایران و از بنیان‌گذاران کانون نویسندگان ایران، امروز چهارم خرداد ۱۴۰۰ در لندن درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی @Writing_Club @Aghalimehsaas

🔰صداي تو خوب است ما چرا می‌نويسيم؟ آيا می‌خواهيم همديگر را آگاه‌تر کنيم؟ يا می‌خواهيم خودمان را سبک کنيم و خلجان‌های ذهن‌مان را بيرون بريزيم و آرام بگيريم؟ در شبکه‌های اجتماعی، سطح آگاهی‌ها تقريبا مساوی است و معمولا اکثر نوشته‌ها گرايش کلی خوانندگان را دگرگون نمی‌کند. درست است که نوشتن برای خالی شدن، نوعی خودخواهی و ديگرآزاری است، اما به نظرم اکثر کسانی که در گروه‌های اجتماعی می‌نويسند، انگيزهٔ ديگری نيز دارند که شايد خودشان هم از آن بی‌خبر باشند، و آن، «با هم بودن و گم نکردن همديگر» است. در تاريکي، تنها راه برای اينکه همديگر را گم نکنيم، صدا است. لازم نيست اين صدا، حکمت و فلسفه و ادبيات و تحليل‌های دقيق سياسی و بازگويی انديشه‌های ژرف و شگرف باشد. همين‌قدر که صدای همديگر را بشنويم، ترس و هراسمان از اين همه ظلمت و دهشت، کمتر می‌شود. حضور در شبکه‌های اجتماعی، نوعی دست همديگر را گرفتن در خيابان شلوغ زندگی است. ما می‌نويسيم، فقط براي اينکه در اين شب تاريک و بيم موج و گردابی چنين هايل، همديگر را گم نکنيم. صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزينهٔ آن گياه عجيبی است که در انتهای صميميت حزن می‌رويد در ابعاد اين عصر خاموش من از طعم تصنيف در متن ادراک يک کوچه تنهاترم بيا تا برايت بگويم چه اندازه تنهايی من بزرگ است و تنهایی من شبيخون حجم ترا پيش‌بينی نمی‌کرد و خاصيت عشق اين است (سهراب) ✍رضا بابایی از کانال: یادداشت‌ها @Writing_Club @Aghalimehsaas

📕📕📕 #داستان_کوتاه ✍گابریل گارسیا مارکز جنایتکاری که آدم کشته بود، در حال فرار با لباس ژنده خسته به دهکده رسید. چند روزی بود که چیزى نخورده بود و گرسنه بود. جلوى مغازه میوه فروشى ایستاد و به سیب هاى بزرگ و تازه خیره شد؛ اما پولى براى خرید نداشت. دودل بود که سیب را به زور از میوه فروش بگیرد یا آن را گدایى کند. توى جیبش چاقو را لمس مى کرد که سیبى را جلوى چشمش دید! چاقو را رها کرد... سیب را از دست مرد میوه فروش گرفت؛ میوه‌فروش گفت: «بخور نوش جانت، پول نمى‌خواهم.» روزها آدمکش فرارى جلوى دکه میوه فروشى ظاهر میشد و بى آن که کلمه‌اى ادا کند، صاحب دکه فوراً چند سیب در دست او میگذاشت. یک شب، صاحب دکه وقتى که مى خواست بساط خود را جمع کند، صفحه اوّل روزنامه به چشمش خورد. عکس توى روزنامه را شناخت. زیر عکس نوشته بود: «قاتل فرارى» و جایزه تعیین شده بود. میوه‌فروش شماره پلیس را گرفت... موقعی که پلیس او را مى برد، به میوه‌فروش گفت: «آن روزنامه را من جلو دکه تو گذاشتم. دیگر از فرار خسته شدم. هنگامى که داشتم براى پایان دادن به زندگى‌ام تصمیم مى گرفتم به یاد مهربانی تو افتادم. "بگذار جایزه پیدا کردن من، جبران زحمات تو باشد" @Wrting_Club @Aghalimehsaas

#غزل من مست می عشقم هشیار نخواهم شد وز خواب خوش مستی بیدار نخواهم شد امروز چنان مستم از بادهٔ دوشینه تا روز قیامت هم هشیار نخواهم شد تا هست ز نیک و بد در کیسهٔ من نقدی در کوی جوانمردان عیار نخواهم شد آن رفت که می‌رفتم در صومعه هر باری جز بر در میخانه این بار نخواهم شد از توبه و قرایی بیزار شدم، لیکن از رندی و قلاشی بیزار نخواهم شد از دوست به هر خشمی آزرده نخواهم گشت وز یار به هر زخمی افگار نخواهم شد چون یار من او باشد، بی‌یار نخواهم ماند چون غم خورم او باشد غم‌خوار نخواهم شد تا دلبرم او باشد دل بر دگری ننهم تا غم خورم او باشد غمخوار نخواهم شد چون ساختهٔ دردم در حلقه نیارامم چون سوختهٔ عشقم در نار نخواهم شد تا هست عراقی را در درگه او باری بر درگه این و آن بسیار نخواهم شد #عراقی @Writing_Club @Aghalimehsaas

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‌‍‍ ‍ ‍ ⃟🌸⃟تقویم ادبی--هنری ⃟🌼 ◇⃟ 🌼 @Aghalimehsaas ۱ خرداد زادروز عباس یمینی‌شریف ‍( زاده ۱ خرداد ۱۲۹۸ تهران -- درگذشته ۲۸ آذر ۱۳۶۸ تهران ) شاعر و نویسنده ادبیات کودکان یمینی‌شریف تحصیلاتش در رشته ادبیات و آموزش کودکان بود و اولین سردبیر مجله‌های «بازی کودکان» «کیهان بچه ها» و موسس دبستانهای روش‌نو و از بنیانگذاران شورای کتاب کودک و برنده جوایز متعدد در ادبیات کودک بود. او بیش از ۳۰ اثر به‌صورت شعر و داستان به‌چاپ رساند و آثار متعدد چاپ نشده‌ای نیز برجای گذاشت. وی از شاعرانی است که در سراسر عمر پربارش برای کودکان با زبان پاک و آهنگین شعر و ترانه سرود. او در خانواده‌ای که به‌شعر و ادب علاقه‌مند بودند رشد یافت و با تاثیر محیط ادبی از شعر بزرگان ادب فارسی از جمله حافظ و سعدی و مولوی آشنا شد و به‌سبب آشنایی خانوادگی با فرخی یزدی، با شعر او انس و الفتی پیدا کرد. وی سرودن شعر برای کودکان را با تشویق استادان دانشگاهی به‌طور جدی ادامه داد و در سال ۱۳۲۱ اولین شعرش در روزنامه‌ای به نام نونهالان برای کودکان و نوجوانان و دیگر اشعارش در مجله سخن به‌چاپ رسید و در سال ۱۳۲۴ اشعارش وارد کتابهای درسی شد و تاکنون نیز زینت بخش این کتب است. با توجه به اهمیت ادبیات کودکان و از آنجایی که زیربنای تحولات ذهنی و فکری و اجتماعی و علمی آینده کشور است، او سعی کرد که ادبیات کودک را به‌خصوص در زمینه شعر به‌شکلی علمی و مطابق با روحیات کودکان با زبانی ساده و گیرا و خوش‌آهنگ تعالی بخشد. باید توجه کرد ساختن اشعار برای کودکان که به‌ظاهر آسان مینماید، کاری دشوار و حساس است و او در این زمینه کاملا موفق بود. وی شعر کودک را نه تنها از لفظ، بلکه از حیث معنی و مضمون ساده و گویا متناسب با فهم و تصور کودکان سرود و با جدیت و پشتکار، شعر کودک را از حالت ترجمه اشعار کودکان خارجی در آورد و به‌شکلی موزون و هماهنگ با روحیه و فطرت کودکان ایران سازگار ساخت. او با پیگیری و مداومت پنجاه ساله‌اش توانست شعر و ادبیات کودکان را با زبانی شیرین و ساده و با مضمونهایی آموزنده و پاک و قالبهایی مناسب و آهنگین رسمیت بخشد و راه را برای رهروان ادبیات کودک هموار سازد. آثار: آواز فرشتگان نيم قرن در باغ شعر كودكان گربه‌های شيپور زن دو كدخدا بازي با الفبا فری به آسمان می‌رود آوای نوگلان در ميان ابرها گلهای گوناگون آه ايران عزيز داستان خر و خركچی خانه باباعلی جدال در پرتگاه توچال فارسی زبان ايرانيان و .... ‎ ‍ ‍ ‍ ⃟🌸⃟تقویم ادبی--هنری ⃟🌼 ◇⃟ 🌼 @Aghalimehsaas

🍃🌸🍃🌸🍃 🍃30اردیبهشت زادروز احمدرضا احمدی چه سرگردان است این عشق که باید نشانی اش را از کوچه های بن بست گرفت چه حدیثی است عشق که نمی پوسد و افسرده نیست حتی آن هنگام که از آسمان به خانه آوار شود #احمد_رضا_احمدی @Writing_Club @Aghalimehsaas

بسیاری از ما قادریم ندای درونمان را بشنویم؛ امّا تعداد کمی از ما درکش می‌کنیم و حتی عدهٔ کمتری یاد گرفته‌ایم که به آن اعتماد کنیم و فقط به چیزهایی اعتماد می‌کنیم که ذهن منطقی ما آن را درست می‌داند و تجربه کرده است. گاهی لازم است محدودهٔ امن همیشگی‌تان را ترک کنید و وارد قلمرو دست نخوردهٔ الهامات درونتان شوید؛ چیزی که کشف می‌کنید شگفت‌انگیز خواهد بود؛ چیزی که به آن می‌رسید خودِ واقعی و زیباییِ حقیقی‌تان است. ✍🏽 #کامیلو_خوسه_سلا 📕 خانوادهٔ پاسکوآل دوآرته t.me/Writing_Club

آخرین نشست مجازی روز جمعه در خدمت اهالی عشق و ادب خواهیم بود