آفرودیته

چند روزه دارم فکر میکنم دیگه اینجا ننویسم. نه میشه فقط روزمرگی نوشت که خط سیر کانال منظم و روی یک محور باشه (نمیشه چونکه روز من ده برابر شلوغ و درهم‌برهم‌تر از اینیه که میگم ازش) و نه میشه فقط از کارم بگم چون اگه بخوام فقط مثلا از دفتر و پرونده‌ها اینجا بگم خب واقعا به درد همه نمیخوره. با خودم میگفتم رفقای حقوقی رو جمع کنم دور خودم و دیگه به اینجا نوشتن خاتمه بدم. نمیدونم دیگه.

یه پرونده کیفری هم امروز گرفتم. مادر موکل اومده بود برای قرارداد، خیلی دلی هرجور شرایطی که گفت کنار اومدم. نمی‌دونم گاهی هم ادم دلش میخواد راه بیاد، امروز تو این مود بودم. پرونده حیثیتیه، امیدوارم بتونم رای خوبی بگیرم، فردا میرم شعبه برای مطالعه پرونده. #وکالت

دادگاه امروز دادگاه بدی نبود ولی خب خواسته موکل هم محقق نشد چون اساسا خواسته‌ش نشدنی بود و مجاب نمیشد که این راهش نیست و نمیشه این مرحله رو حذف کرد. خلاصه قرار شد روال رو کامل کنه و برگردیم به دادخواستش✍🏻

و بلاخره خونه و روزِ نو☕️🌱

ولی جدا که آدما چه زخم‌هایی رو تاب میارن و دوباره بلند میشن...

سه زن همسن برونگرای شوخ‌طبع بودیم امشب تو کوپه، از سه شغل و حرفه مختلف، با سه روایت مختلف و پر فراز و نشیب از زندگی. شبیه این فیلمای سینمایی اپیزودی. یکی از هم‌سفرام مهمون کسی بوده تو رشت، باقلاقاتق همراهش کرده بودن، کنار شام قطار تقسیمش کرد خوردیم، اونقدر خوشمزه بود اونقدر چسبید که انگار تا رشت هم رفتیم و برگشتیم‌. همسفر خوب نعمته✨

خیلی اتفاقی با هم‌کوپه‌ای این سفرم تو سالن انتظار آشنا شدم. هم‌سن هستیم، کارمنده و برای ماموریت اومده بوده تهران و اونقدر شوخ‌طبع و خوش‌مشربه، که از همونجا هی گفتیم و گفتیم تا الان که با یک ساعت تاخیر قطارمون اومد و سوار شدیم. الان فقط دلم پذیرایی کافئین قطارو میخواد و دیگر هیچ☕️

۶صبح میرسم مشهد (به شرط حیات) و ساعت ۱۰ یه جلسه رسیدگی دارم✍🏻

اومدم راه‌آهن، جای سوزن انداختن نیست. کجا میرن اینقدر آدما؟

ابلاغیه این پرونده الان واسم اومد. موکل علیرغم جلسه آنلاینش از زندان و اقراری که کرد و جوی که بعدش ایجاد شد، از جرم حدی تبرئه شد ولی بابت جرم دیگه‌ش سه سال حبس تعزیری رو حکم داده قاضی، بریم برای اعتراض و تجدیدنظر دیگه.