𝑤𝑖𝑡ℎ𝑜𝑢𝑡 𝑓𝑒𝑒𝑙𝑖𝑛𝑔

یکی نوشت: ”سوگ من از بین نرفت فقط زندگی شلوغ شد و من مجبور به ادامه دادن بودم همین”. درست گفت.

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستتون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید، نذارید فکر کنه همیشه ذهنتون درگیر آدم‌ها و چیزای دیگه‌اس و آخر از همه دوسش دارین، حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه چون اگه یه روز خسته شن و برن، دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اون‌ها پیدا نشه که واقعی و از ته دل شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه.

متنفرم از این جمله که می‌گن ضربه روحی از تو آدم قوی‌تری می‌سازه، نه اصلا اینطور نیست کاملا برعکسه همونقدر مسخره‌اس که بگن هر چقدر چشمت آسیب ببینه قوی‌تر می‌شه، ضربه روحی مثل شکست تو کار و درس نیست که با تلاش و سختی بشه قوی‌‌تر شد، تروما و ضربه روحی باعث می‌شه بی‌اعتماد شی، افسرده شی، کابوس ببینی، اضطراب دائم رو تجربه کنی، پس قطعا قوی‌ترت قرار نیست کنه، ولی در مقابل می‌تونه باعث شه که پخته‌تر شی، محتاط‌تر شی، آگاه تر شی و بدونی چجوری راهو بری تا این مشکلات برات پیش نیاد. در نتیجه عاقل و بالغ‌تر شی، چون دیگه اینقدر قوی نیستی که تحمل تکرار تلخی‌ها رو داشته باشی، بالغ‌تر شدن رو با قوی‌تر شدن اشتباه نگیریم.

بعضی اوقات بحث تونستن‌نیست‌‌بحث‌خواستنه.

" دنیا برای آدم هایی که یک جدایی عمیق را تجربه کرده‌اند، هیچ غافل گیری سختی نخواهد داشت...!!

از یه جایی به بعد می‌بینی اصلا مسأله این نیست که کسیو پیدا کنی که دوستت داشته باشه. مسأله اینه کسیو پیدا کنی که بتونی دوستش داشته باشی و از عواقب دوست داشتنش نترسی.

از اینکه مجبورم ناراحتت کنم تا بفهمی ناراحتم، ناراحتم.

تو فکر میکنی آدم‌ها بعد از اینکه دلشون میشکنه و غصه خرخرشون رو میجوه فریاد میزنن یا شیشه‌ها رو میشکنن و بد و بیراه میگن، نه اشتباه نکن اون‌ها سکوت میکنن چون کلمه‌ای برای بیان دردشون پیدا نمیکنن، سکوت بالاترین حد از دلشکستگی آدم‌هاست.