هفتاد سالگی 70saleg

✅ تصنیف : شب جدایی(گلهای رنگارنگ 236) ✅ خواننده : قوامی ✅ آهنگ : مجید وفادار ✅ شعر : رهی معیری(اي شب جدايي كه چون روزم سياهي) ✅ کیفیت : پالایش کلاسیکال 🌐 کانال موسیقی گلها 🤚 باز ارسال از آرشیو کانال 17/02/1403

🎼❇️🎼وداع تلخ 🎤جواد یساری یادی از قدیم ها 1403/02/17 https://t.me/haftadsalegi

وداع تلخ جواد یساری یادی از قدیم ها 1403/02/17 https://t.me/haftadsalegi

📸کارشناس ارشد مرتع سید عقیل عمارتی نوش آبادی... کوه پایه های جنوب کاشان ⏰13/02/1403 ‍ براى امروزتون زيباترين حسها رو خواهانم حس قشنگ آرامش، حس وجودخدا در قلبتون،      حس لطافت گلها، حس قشنگ بارش بارون حس آرامش در وجودتون، وووو        حس خوب زندگى، 17/02/1403 https://t.me/haftadsalegi

‍ براى امروزتون زيباترين حسها رو خواهانم حس قشنگ آرامش، حس وجودخدا در قلبتون،      حس لطافت گلها، حس قشنگ بارش بارون حس آرامش در وجودتون، وووو        حس خوب زندگى، 17/02/1403 https://t.me/haftadsalegi

‍ ‍ ‍ ۱۶ اردیبهشت سالروز درگذشت استاد حسین منزوی ( زاده ۱ مهر ۱۳۲۵ زنجان -- درگذشته ۱۶ اردیبهشت ۱۳۸۳ تهران ) شاعرغزلسرا و ترانه‌سرا منزوی که بیشتر به‌عنوان شاعری غز‌لسرا شناخته شده است، شعر نیمایی و شعر سپید هم می‌سرود و نیز به آذری هم شعر می‌‌گفت. وی دوران دبستان و دبیرستان را در زادگاهش گذراند و پس از دیپلم در سال ۱۳۴۴ وارد دانشکده ادبیات دانشگاه تهران شد. سپس این رشته را رها کرد و به‌جامعه‌شناسی روی آورد اما این رشته را نیز ناتمام گذاشت و بعدها در سال ۱۳۵۸ با گذراندن واحدهای باقیمانده توانست مدرک کارشناسی بگیرد. نخستین دفتر شعرش حنجره زخمی تغزل در سال ۱۳۵۰ با همکاری انتشارات بامداد به‌چاپ رسید و با این مجموعه به‌عنوان بهترین شاعر جوان دوره شعر فروغ برگزیده شد. سپس وارد رادیوتلویزیون شد و در گروه ادب امروز در کنار نادر نادرپور شروع به‌فعالیت کرد. در زمان فعالیتش در رادیو، مسئولیت نویسندگی و اجرای برنامه‌های کتاب روز، یک شعر و یک شاعر، شعر ما و شاعران ما، آیینه و ترازو، کمربند سبز و آیینه آدینه را به‌عهده داشت. وی چندی نیز مسئول صفحه شعر مجله ادبی رودکی بود. او در سال ۱۳۵۴ ازدواج کرد، عمر این ازدواج چندان طولانی نبود و در سال ۱۳۶۰ به جدایی انجامید. حاصل این ازدواج دختری به نام غزل است. وی دستی هم در ترانه‌سرایی داشت و در ترانه‌هایش هم به‌مانند اشعارش نگاه و توجه اصلی‌اش به‌عشق بود و به‌قول خودش عشق هویت اصلی آثارش است. پس از انقلاب در سال نخست انتشار مجله سروش به‌عنوان مسئول صفحه شعر همکاری داشت. او در سال‌های پایانی زندگی به‌زادگاهش بازگشت و تا زمان مرگ در این شهر باقی ماند. مهم‌ترین منبع موجود درباره زندگی او کتاب از عشق تا عشق است که شامل گفت‌وگوی بلند ابراهیم اسماعیلی اراضی "یکی از نزدیک‌ترین شاگردانش در سال‌های پایان عمر" با اوست. در این کتاب، خود شاعر به‌تفصیل درباره خانواده، سال‌های کودکی و زندگی در روستا، سال‌های مدرسه، دوران دانشگاه، انجمن‌های ادبی تهران و... سخن گفته‌است. در کتابی با نام از ترانه و تندر به اهتمام مهدی فیروزیان "انتشارات سخن ۱۳۹۰" نیز مقالاتی درباره این شاعر منتشر شده است. محمدعلی بهمنی درباره منزوی گفته است: «اگر بخواهیم غزل بعد از نیما را بررسی کنیم باید بگوییم که هوشنگ ابتهاج در غزل پلی می‌زند و منوچهر نیستانی از این پل عبور می‌کند و ادامه‌دهنده این راه منزوی است که طیف وسیعی را به‌دنبال خود می‌کشد.» حسین منزوی در ۵۸ سالگی درگذشت.💞 1403/02/16 باز ارسال :#گروه_همنوردان https://t.me/haftadsalegi

هیچ مترسکی را شبیه گرگ نساختند🐺 شبیه خرس یا شیر هم نساختند،🦁🐻 به گمانم ترسناک تر از آدمیزاد نیافتند...! 👤 توماس هابز باز ارسال: #گروه_همنوردان 16/02/1403 .

اولین یک‌‌شنبه ماه مه که امسال مصادف است با ۵ مه #روز_جهانی_خنده است. این روز اولین‌بار از سوی یک مربی یوگا در هند نام‌گذاری شد و امروزه در بیش از ۷۰ کشور برگزار می‌شود 16/02/1403 👇🏽🌱👇🏿

داستانک 📚 اولین باری که تو زندگیم چیزی رو جا گذاشتم هنوز یادمه. آخرای زمستون بود ولی هوا می‌گفت بهار شده. یه شال گردن مشکی داشتم که مادر بزرگم واسم بافته بود. اون روز وقتی رسیدم سر کلاس مثل همیشه گذاشتمش تو جا میزی. زنگ آخر که خورد فراموش کردم اصلا شال گردن دارم، تو کلاس جاش گذاشتم و وقتی فهمیدم که نزدیکای خونه بودم. نمی‌دونم چرا ولی برنگشتم.گفتم این هوا که شال گردن نمی‌خواد. فردا میرم سراغش! فردای اون روز زمستون به خودش اومد و هوا عجیب سرد شد.‌ تازه فهمیدم چی رو جا گذاشتم چون بهش احتیاج پیدا کرده بودم! تا رسیدم مدرسه رفتم سراغ جا میزیم. نبود! همه جا رو دنبالش گشتم خبری از شال گردنم نبود. مدام فکر می‌کردم که اگه همون موقع می‌رفتم سراغش شاید هنوز داشتمش. چند  روز بعد یه شال گردن خریدم که فقط شبیه شال گردنم بود. ولی هیچوقت اون حس خوب رو بهش نداشتم. بعد از این همه سال خوب می‌دونم که ما آدم‌ها خیلی وقتا داشته‌هامون رو جا می‌ذاریم، چون فکر می‌کنیم بهشون احتیاج نداریم. فکر می‌کنیم همیشه سر جاشون می مونن و هر وقت بریم سراغشون هستن. اما وقتی زندگیمون زمستون میشه و تو نبودشون سرما رو حس می‌کنیم تازه می‌فهمیم که گاهی برای دنبالشون گشتن خیلی دیره ... خیلی ... ✍🏻حسین حائریان باز ارسال از گروه یک فنجان کتاب ۱۵_۰۲_۱۴۰۳ 👇🏽🌱👇🏿 https://t.me/haftadsalegi