[ آنجا‌بِبر‌مَرا‌که‌شرابَم‌نمی‌بَرَد ]

زندگی‌م سوخت، جسد آرزوهام مونده روی دستم.

تو کاری با دلم کردی که فکرشم نمی‌کردم.

کارم از شفا با کلمات گذشته، بغلم کن.

دلم شکستی و رفتی خلاف عهد مودّت ‏به‌احتیاط رو اکنون، که آبگینه شکستی سعدی

تو رفتی که چیو به من ثابت کنی؟

هرکاری کنی، هرجای این دنیا که باشی و هرکسی کنارت باشه، بازم غم و دلتنگی از یه گوشه سر تکون می‌ده و تمام وجودتو می‌بلعه.

تو اونجایی به من رسیدی که امیدی به هیچکس نداشتم.

شبایی که من این زخما رو می‌شمردم کجا بودی؟

تو دست منو گرفتی که بیش از این غرق نشم تو تنهایی‌هام.

تو تنها باقی مونده از روزهای تاریک و سردرگم منی.