𝟻:𝟹𝟼

-مرگ شب- داریوش شاعر: ایرج جنتی عطایی آهنگساز: پرویز مقصدی تنظیم کننده: منوچهر چشم‌آذر تبدیل دیجیتالی و پالایش: پارسا غروی زاد @DistantEchoes

- تکیه گاه - آهنگ: تورج شعبان‌خانی کلمات: هومن ذکایی تنظیم: اریک آرکنت صدا: ستار نسخه از نوار ریل ریمستر و دیجیتالی شدن: پارسا غروی زاد @DistantEchoes

من یه روزی می‌خوام مثل اون شم. می‌خوام کاپیتان شم. برای همینه اینجام. برای کاپیتان شدن. شب‌بخیر.

شخصی به مانند من که می‌خواهد همه‌چیز و همه‌کس را ناگهان و یک‌جا از دست دهد، شخصی‌ست که قلب گرم و تپنده‌اش روزی به سختی جریحه‌دار شده است.

گاهی وقتا، بهترین کارِ ممکن اینه که آدمارو، با چیزی تنها بذاری که واقعا لایقشن. مهم نیست اون چیز چیه. تنهایی. آدمای منحرف. اعتیاد. افسردگی. مهم نیست. گاهی وقتا، لیاقتت خیلی بیشتر از سوختن به پای کسیه که لایق هرچیزی هست، جز تو.

انتخاب کار درست درست‌ترین تصمیم‌های من همان‌جایی بوده‌اند که کسی را ترک کرده‌ام؛ می‌دانم که هردو اشک ریخته‌ایم و کمی عزاداری کردیم اما در بطن هردو می‌دانستیم که باید بروم. از تمام داستان‌هایی که می‌توانم برای هر رهگذر جدیدی تعریف کنم فقط چشم‌هایم برایم باقی‌مانده است؛ چند ثانیه نگاهشان می‌کنم و بعد خواهند فهمید که تنها هستم. تنه‌ی درخت را که می‌برند، خط‌های دایره‌گونه‌ی آن را می‌شمارند که بفهمند چند سال درخت بوده است. تو به چشم‌های من نگاه کن تا بفهمی چند سال از کسی که از من می‌شناختی فاصله گرفته‌ام. آدم در تنهایی تغییر می‌کند و ذات این تغییر به دلیل عدم داشتن عوارض برای دیگران، مهم نیست. تنهایی تو را بی‌خطر می‌کند. برای ترک کردن لحظه‌ای درنگ نکن، تو مخدری هستی که ترک کردنت دشوار است؛ عاشق تمام معتادهایت باش و برایشان مادری کن و قبل از آنکه بیشتر از این گرفتار شوند تک‌تک‌شان را ترک کن. خماری که از سرشان بپرد ممنون تو خواهند بود.

بلاخره من و اکثر آدم‌ها در این روزها یک ویژگی مشترک دیگر به جز نفس کشیدن داریم و آن این است که هیچ‌کدام حوصله‌ی من را نداریم.

پس برایت آرزو می‌کنم به گونه‌ای زندگی کنی که انگار از شیشه و بلور ساخته شده باشی، چیزی شبیه به داشتن قلب من.