G'UNCHA jurnali_1958

🥤 Tinch okeanidagi ulkan chiqindi dogʻi Tinch okeanining shimoliy qismida okeanga tashlanadigan axlat, asosan plastik, yigiʻiladigan joy bor, u chiqindi dogʻi deb ataladi. Maʼlumotlarga koʻra, bu dogʻ 1 million 600 ming kvadrat km maydonni egallaydi, bu 3,5 ta Oʻzbekiston degani.

Омилик У китобни турфа кўйга солди. Тандирни ёқиш учун тутантириқ қилди. Писта сотаётганда варақларини йиртди. Асабига тегаётган пашшаларга қарата қурол қилди. Ўғилларига “самолёт” ясаб берди. Дераза ойналарини артди. Аммо бирор марта ўқиб кўрмади. Нодирабегим

#birga yasaymiz

#learn english

🇷🇴 Rumin tili Ushbu tilda faqat unli harflardan foydalangan holda ham jumla tuzish imkoni mavjud. Masalan, “Eu iau o oaie” jumlasi “Men qoʻy olaman” deb tarjima qilinadi.

#birga yasaymiz

#learn english

#achchiq_fikr Adabiy tilni buzishga jinoiy modda qo‘yilmagan, chunki bunga jazo millatning javobgar a’zosi sifatida har bir odamning o‘zi bilan. Ahmad A’zam

IJOBIY INTIZOM Kecha onam menga koʻp baqirdilar, qovoqlarini solib qaradilar, rosa tanbeh berdilar, eshiklarni jahl bilan yoptilar. Yigʻladim, lekin umuman qaramadilar.  Keyin meni quchoqladilar, kechirim soʻradilar, “boshqa qaytarilmaydi” dedilar. Koʻzlariga qaradim, koʻzlari namlangandi, hafa boʻlgandilar. Jahl bilan qilganlari uchun pushaymon boʻlgandilar, ichim issiq boʻldi, darrov quchoqladim, “hafa boʻlmang” dedim... Bugun ham yana oʻsha kundagiday boʻldi. Keyin onam yana kechirim soʻradilar. Men yana koʻzlariga qarab mahkam quchoqladim, “sizni yaxshi koʻraman onajon” dedim... Kecha juda ham koʻp toʻpolon qildim. Onam nima desalar, teskarisini qildim. Barcha qoidalarni buzdim. Hamma narsaga xarxasha qilib yigʻladim, baqirdim. Xuddi ichimga maxluq kirib olganday edi.  Onam juda ham hafa boʻldilar. Koʻzlariga qarab “meni kechiring onajon, boshqa qaytarilmaydi” dedim... Bugun ham yana oʻsha maxluq ichimga kirib oldi. Keyin yana kechirim soʻradim onamga oʻxshab, chunki ular ham koʻp hafa qilganlarida shunday qilardilar.  Lekin onam bu safar “Kecha ham shunaqa deb va’da berganding” deb urushib berdilar... Tuygʻularini va harakatlarini nazorat qila oladigan, tajriba va bilimga ega biz kattalar har kuni kechirim soʻragan xatolarimizni takrorlar ekanmiz. Hali dunyoga kelganiga bir necha yil boʻlgan, tuygʻularini nazorat qilish u yoqda tursin hatto uni nomini ham bilmaydigan farzandlarimiz sof - dono qalblari bilan xatoyimizni yuzimizga urmasdan, hech nimaga qaramasdan qabul qila olishadi. Yana nima bilasizmi ? Ular kechagi kunlarini zehnlarida unutmasalar ham qalban unutib, “boshqa qaytarilmaydi” degan gapimizga chin dildan ishonishadi.  Biz oʻzimizga ular bizga ishonganiday ishona olamizmi ? Ishonishdan tashqari har oqshom yotishdan oldin va avval o’zimizga, onaligimizga nimani ortiq qilmaslik haqida va’da berib, bajarmaganlarimiz o’rniga nimani ortiq qanday qilishimiz kerakligi haqida oʻylashga harakat qila olamizmi ? Ijobiy intizomda asos - bolalarga nimani qilmasliklarini emas, nimani qila olishlarini aytishdir.  Bizning ichki intizomimiz uchun ham xuddi shu qoida zarur. Nimani qilmaslikni emas, nimani qilishni o’rgatishga harakat qilishimiz kerak!

IJOBIY INTIZOM Kecha onam menga koʻp baqirdilar, qovoqlarini solib qaradilar, rosa tanbeh berdilar, eshiklarni jahl bilan yoptilar. Yigʻladim, lekin umuman qaramadilar.  Keyin meni quchoqladilar, kechirim soʻradilar, “boshqa qaytarilmaydi” dedilar. Koʻzlariga qaradim, koʻzlari namlangandi, hafa boʻlgandilar. Jahl bilan qilganlari uchun pushaymon boʻlgandilar, ichim issiq boʻldi, darrov quchoqladim, “hafa boʻlmang” dedim... Bugun ham yana oʻsha kundagiday boʻldi. Keyin onam yana kechirim soʻradilar. Men yana koʻzlariga qarab mahkam quchoqladim, “sizni yaxshi koʻraman onajon” dedim... Kecha juda ham koʻp toʻpolon qildim. Onam nima desalar, teskarisini qildim. Barcha qoidalarni buzdim. Hamma narsaga xarxasha qilib yigʻladim, baqirdim. Xuddi ichimga maxluq kirib olganday edi.  Onam juda ham hafa boʻldilar. Koʻzlariga qarab “meni kechiring onajon, boshqa qaytarilmaydi” dedim... Bugun ham yana oʻsha maxluq ichimga kirib oldi. Keyin yana kechirim soʻradim onamga oʻxshab, chunki ular ham koʻp hafa qilganlarida shunday qilardilar.  Lekin onam bu safar “Kecha ham shunaqa deb va’da berganding” deb urushib berdilar... Tuygʻularini va harakatlarini nazorat qila oladigan, tajriba va bilimga ega biz kattalar har kuni kechirim soʻragan xatolarimizni takrorlar ekanmiz. Hali dunyoga kelganiga bir necha yil boʻlgan, tuygʻularini nazorat qilish u yoqda tursin hatto uni nomini ham bilmaydigan farzandlarimiz sof - dono qalblari bilan xatoyimizni yuzimizga urmasdan, hech nimaga qaramasdan qabul qila olishadi. Yana nima bilasizmi ? Ular kechagi kunlarini zehnlarida unutmasalar ham qalban unutib, “boshqa qaytarilmaydi” degan gapimizga chin dildan ishonishadi.  Biz oʻzimizga ular bizga ishonganiday ishona olamizmi ? Ishonishdan tashqari har oqshom yotishdan oldin va avval o’zimizga, onaligimizga nimani ortiq qilmaslik haqida va’da berib, bajarmaganlarimiz o’rniga nimani ortiq qanday qilishimiz kerakligi haqida oʻylashga harakat qila olamizmi ? Ijobiy intizomda asos - bolalarga nimani qilmasliklarini emas, nimani qila olishlarini aytishdir.  Bizning ichki intizomimiz uchun ham xuddi shu qoida zarur. Nimani qilmaslikni emas, nimani qilishni o’rgatishga harakat qilishimiz kerak!