•تَمارِزو•

تولدت نیست ولی خب همیشه که نباید تولدت باشه تا من برات بنویسم و بگم ،مگه نه؟ علی،سید،رفیق،عزیز تویی که هربار با اون لهجه ی اصفهونیت حرف زدی،نصیحتم کردی ،گوشمو پیچوندی،پا به پام غصه خوردی،زدی تو سرم،حتی وقتی خودت غم داشتی باز از بس چرت و پرت گفتی خندوندی منو،انقدر که غمم یادم بره غصم یادم بره. هروقت من نبودم ،هروقت دور شده بودم،هروقت حرف زدن باهات یادم رفته بود،ولی وقتی باز دست از پا دراز تر و با غصه تر برگشتم و اومدم حرف بزنم همیشه آغوشت روم باز بوده. تو همیشه بودی،حتی وقتی من خودمو یادم رفته بود بودی و بهم یاداوری کردی چی ام کی ام کجای این دنیا و جهان وایسادم. همون قدر که خوبیامو بهم گفتی بدیامم گفتی، همون قدر که باید برای زخمام مرهم میبودی گوشمم پیچوندی. رک،صادقانه،برادرانه ،کنارم بودی. هوامو داشتی. مرسی که هستی،خیلی خیلی مرسی که هستی. یه رفیق مثل تو برای هر آدمی لازمه :))) ۸/۷ بمونه از امشبی که من گیجم،خرابم،گمم.

تولدت نیست ولی خب همیشه که نباید تولدت باشه تا من برات بنویسم و بگم ،مگه نه؟ علی،سید،رفیق،عزیز تویی که هربار با اون لهجه ی اصفهونیت حرف زدی،نصیحتم کردی ،گوشمو پیچوندی،پا به پام غصه خوردی،زدی تو سرم،حتی وقتی خودت غم داشتی باز از بس چرت و پرت گفتی خندوندی منو،انقدر که غمم یادم بره غصم یادم بره. هروقت من نبودم ،هروقت دور شده بودم،هروقت حرف زدن باهات یادم رفته بود،ولی وقتی باز دست از پا دراز تر و با غصه تر برگشتم و اومدم حرف بزنم همیشه آغوشت روم باز بوده. تو همیشه بودی،حتی وقتی من خودمو یادم رفته بود بودی و بهم یاداوری کردی چی ام کی ام کجای این دنیا و جهان وایسادم. همون قدر که خوبیامو بهم گفتی بدیامم گفتی، همون قدر که باید برای زخمام مرهم میبودی گوشمم پیچوندی. رک،صادقانه،برادرانه ،کنارم بودی. هوامو داشتی. مرسی که هستی،خیلی خیلی مرسی که هستی. یه رفیق مثل تو برای هر آدمی لازمه :))) ۸/۷ بمونه از امشبی که من گیجم،خرابم،گمم.

تولدت نیست ولی خب همیشه که نباید تولدت باشه تا من برات بنویسم و بگم ،مگه نه؟ علی،سید،رفیق،عزیز تویی که هربار با اون لهجه ی اصفهونیت حرف زدی،نصیحتم کردی ،گوشمو پیچوندی،پا به پام غصه خوردی،زدی تو سرم،حتی وقتی خودت غم داشتی باز از بس چرت و پرت گفتی خندوندی منو،انقدر که غمم یادم بره غصم یادم بره. هروقت من نبودم ،هروقت دور شده بودم،هروقت حرف زدن باهات یادم رفته بود،ولی وقتی باز دست از پا دراز تر و با غصه تر برگشتم و اومدم حرف بزنم همیشه آغوشت روم باز بوده. تو همیشه بودی،حتی وقتی من خودمو یادم رفته بود بودی و بهم یاداوری کردی چی ام کی ام کجای این دنیا و جهان وایسادم. همون قدر که خوبیامو بهم گفتی بدیامم گفتی، همون قدر که باید برای زخمام مرهم میبودی گوشمم پیچوندی. رک،صادقانه،برادرانه ،کنارم بودی. هوامو داشتی. مرسی که هستی،خیلی خیلی مرسی که هستی. یه رفیق مثل تو برای هر آدمی لازمه :))) ۸/۷ بمونه از امشبی که من گیجم،خرابم،گمم.

من لال شده‌ام. هرچی حرف می‌زنم بازم انگار که کسی نمی‌شنوه، انگار همه‌چیز پیچیده لابه‌لای پتوی وهم و به جایی نمی‌رسم، انگار می‌گم و صدایی درنمیاد، لال شده‌ام، هرچی می‌گم بغضه و هرچی بقیه می‌شنون عین سکوت.

از لحاظ روانی تو موقعیتی ام که همین الان یکی از همکلاسی هام بهم پیام داد که بهش قول جزوه داده بودم و با دیدن پیام ِ (چیشد عزیزم )رو صفحه ی گوشی چنان شعله ور شدم که با خودم بالا پایین کردم مگه من بهت بدهکارم که اینطوری ازم طلب میکنی ؟ الان حرف زدن بامن مثل راه رفتن رو لبه ی شمشیره.

از لحاظ روانی احتیاج دارم دست روحمو بگیرم ببرم بیمارستان بگم آقای دکتر بیا یه سرم بهش بزن بلکم زیر پوستش آب بیاد.

https://t.me/Mah_Mohaq/328 :)

پس من شعرایی که حفظ کرده بودمو در گوش کی بخونم اگه تو این‌جا نباشی؟