Everything can make me laugh

-در اینجا هیچ هم‌نشینی برای صحبت کردن ندارم و این هم خیلی خوب است و هم به معنایی بد. دیدن اتفاقی فردی و گپی واقعاً دوستانه زدن، خیلی خوب خواهد بود. در حالی من نیازی به محاورات ندارم. آنچه من دوست دارم، دیدن لبخند گاه‌گدار کسی است. -فوریه ۱۹۴۸، ویتگنشتاین/ نامه به نورمن مالکوم.

یکی یه حرف خوبی زد. آدما به پینه‌های پاهاشون احساس دین میکنن. نمیتونن قبول کنن این مسیری که اومدن غلط بوده و پینه‌های کف پاهاشون بی‌دلیل و فایده بوده.. همینه که اشتباهاتشون رو نمیپذیرن، اعتقاداتشون رو بازبینی نمیکنن و همون فرمون میرن جلو. دوباره فکر کردن، شک کردن به عقاید پوسیده و پذیرش اشتباهات کاریه که هرکسی شهامتش رو نداره.. و این کار با بالاتر رفتن سن به مراتب سخت‌تر می‌شه.

فرار میکنم مدام از خودم و به خودم فرار میکنم. هیچ دیگری وجود ندارد. این غم غربت، غم نبود تو، غریبه شدنِ تو همه جای جهان با من است.

اصفهان عزیزِ عزیزم

بله ببار ای برف.. ببار که ما تصمیم گرفتیم بریم سفر 😒

هنوز باغچه برامون گل نداده کدوم پاییز زمستون رو خبر کرد

.

به او بگو که زندگی‌ نزیسته‌اش، چون سایه‌ایی مهیب، همواره همراهش خواهد بود. #یادداشتها