•| #نرگس_صرافیان_طوفان |•

هیچ شک نیست که روزی اثری خواهد کرد تیر آهی که به وقت سحر انداخته‌ایم‌... - اوحدی

لطفا این ایردراپ ارزشمند رو فقط کسانی باز کنن و وارد بشن که فعال هستن، تعداد پذیرشش محدوده و به زودی ارزشِ بی‌نهایتی پیدا می‌کنه و خیلی مهمه که فعال باشید: 👉 @WALLET 🔥

فقط زنان شاغل می‌دانند گاهی از فرط خستگی با آرایش به خواب رفتن یعنی چه، فقط زنان شاغل می‌دانند از پنجره به خنده‌های عمیق و زیر باران و در دلِ خیابانِ چند دوست نگاه کردن و لبخندهای بی‌جان زدن و به فکر فرو رفتن یعنی چه، فقط زنان شاغل می‌دانند مدام نوبت آرایشگاه و بازار و مسافرت و دورهمی را به تعویق انداختن یعنی چه. و... فقط زنان شاغل می‌دانند روی پای خود ایستادن، سر را در نهایت غرور بالا گرفتن و تکیه به تلاش‌های خود داشتن چه لذتی دارد، فقط زنان شاغل می‌دانند تکیه گاه بودن برای خانواده و خانواده را از عمق رنج‌ها بیرون کشیدن چه لذتی دارد. فقط زنان شاغل می‌دانند هدف داشتن و سخت کار کردن و برای مسائل پوچ و بیهوده فرصتی نداشتن، چه لذتی دارد... زن‌ها به طور کلی دو دسته‌اند و هر کدام یک‌جور حالشان خوب می‌شود و من آرزو می‌کنم هرکدام به شیوه‌ی خودشان و در جایگاه ایده‌آل خودشان خوشبخت باشند، چه آنان که با اتکا به خویشتن، اوج اشتیاق و لذت و شادابی را تجربه می‌کنند و چه آنان که ظریف‌ترند و شادابی‌شان در تکیه داشتن و مسئولیت‌های سنگینِ خانه و فرزند را به دوش کشیدن خلاصه می‌شود. اما... وای از طاقت و جسارت زنانی که هم بیرون و هم درون خانه تکیه‌گاهند و درود بر طاقت آهنینشان که در نهایت لطافت و زنانگی، بااین تناقض دردناک، کنار آمده‌اند و همه چیز را به بهترین صورت ممکن، پیش برده‌اند. و جهان برای بقا به هر دو گونه‌ی انرژیِ زنانه نیاز دارد، همانگونه که طبیعت برای دوامش هم به باران و هم برف... نمی‌توان گفت فقط باران، نمی‌توان گفت فقط برف! #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

هی نگویید اشکالی ندارد، هی نگویید چیز مهمی نیست، هی نگویید صبوری کن، درست می‌شود. اینقدر فرزندانتان را به تحمل کردن و کوتاه آمدن و اعتراض نکردن عادت ندهید. دنیا پر شده از آدم‌های بالغی که مدام رنج می‌کشند و مدام تحمل می‌کنند و مدام از زخمشان می‌گریزند و مدام به زخمشان برمی‌گردند، چرا که در کودکی هربار زمین خورده‌اند و هربار شنیده‌اند که: قوی باش! هیس! چیزی نشده که اینقدر شلوغش می‌کنی! دنیا پر شده از آدم‌های اندوهگینی که وسط جهنمشان ایستاده و همچنان لبخند می‌زنند... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

«طومار صبر من به نهایت رسیده است» - صائب تبریزی.

خدایا! مرا ببخش که یک‌جاهایی به خاطر عزیزانم ناگزیر، آدم‌ها را قضاوت می‌کنم، ببخش که حکم می‌دهم، رای صادر می‌کنم و برای رفتار و گفتار و حال و شرایط آدم‌ها دنبال روایت و دلیل می‌گردم. خدایا ببخش که می‌دانم نباید، اما واقعا نمی‌شود یک‌جاهایی که عزیزانم را در ظلم و خطر می‌بینم سکوت کنم. نمی‌توانم همه چیز را بسپارم به گذار زمان و کناری بایستم و هیچ کاری نکنم و هیچ حرفی نزنم. اما تو ببخش و به جهانت بگو که یک‌جاهایی استثنا قائل شود و گرد نباشد. این تویی که ما را لبریز احساسات آفریدی و قبل از ما، این تویی که باید پاسخگو باشی که چرا پای عزیزان انسان که به میان آمد، نمی‌تواند پا در میانی نکند؟ نمی‌تواند تلاش نکند، نجنگد، بی‌تفاوت باشد، چرا انسان یک‌جاهایی نمی‌تواند سکوت کند...؟ #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan

به عقیده‌ی من این یکی از شاهکارهای آقای فرامرز اصلانی‌ست. هنرمندان فراموش شدنی نیستند، روحشان شاد🖤

دلم برای پریدن و عاشقانه دویدن ز روی جوی گذشتن غمِ زمانه ندیدن دلم برای رهایی چونان نسیم، وزیدن چو کودک از همه دنیا؛ به کامِ خویش رسیدن دلم گرفته که قدری به حال خویش بمانم و هیچ چیز نفهمم و هیچ چیز ندانم... #نرگس_صرافیان_طوفان @narges_sarrafian_toofan