𝙑𝙚𝙣𝙖 𝘼𝙢𝙤𝙧𝙞𝙨"

🤍.

کلمه ها ازم فرار میکنن..

باوان: باوان ب خونه پدری میگن، وقتی کسی ب یکی میگه باوانِم ینی اونقد با من و رگ و ریشم یکی شدی ک مثلِ خونه پدری میمونی برام..

شایدم فقط قفسمونو بزرگ ساختن..

من نوشتن رو بلدم ، چ کسی دوسم داشته باشه چ نداشته باشه میتونم بنویسم ، میتونم تو نیم ساعت دوتا متن کاملا متفاوت بنویسم ، میتونم خودمو با کلماتم خالی کنم و سالی ی بارم عصبانی بشم! از چی بترسم..؟!

باید از داخل درمان بشید..

از نگاه ب چشم و دست دیگران خسته شدم ، میخوام یکم برای خودم باشم ، این قصه ممکنه خیلی تلخ ، خیلی سیاه و حتی بدون‌ پایان باشه..

بن بست دویست و هجدهم..

باز ی روز دیگه..