asylimmy

Оставить сокровенное при себе представляется более безопасным, чем им поделиться. По крайней мере до тех пор, пока сама не разберешься. И вот именно тогда ощущаешь, как остро нужны границы

Вдумайтесь.. Судьба никогда не оставляет нас одних. Отбирая что то, она дает нам что то новое более нужное и лучшее для нас. Никогда не держите то, что уходит, как бы больно вам не было, как бы не хотелось все вернуть и вы со временем поймете что жизнь действительно дарит нам счастье. В конце концов тот, кто умеет ждать всегда дождаться большего. Просто верьте в это и научитесь отпускать, забывать, прощать а затем ценить и любить.

В этой жизни нужно уметь ставить точку. Твёрдой и решительной рукой, чтобы она ни в коем случае не превратилась в дурацкую запятую. Уходить из любых отношений, которые ведут никуда, приносят боль и разочарование, и самое главное - не возвращаться в них ни при каких условиях. Паузы хороши в театре, а жизнь их не любит, ей не нравится когда время тянут, она слишком на него скупа. Если тебе где-то постоянно плохо, не раздумывай, не жди, что всё наладится, образуется, каким-то чудесным образом. Поверь, со временем будет ещё хуже. Просто встань и уйди. Это не твоя история - если в ней только слёзы, значит в ней тебе нечего делать. Твоя впереди, счастливая и радостная. А из этой выйди уже и дверь закрой.

они шагали рядом – два мира чувств и понятий, неспособные сообщаться.

ойлар💬 анам табиғатынан жұмсақ, нәзік, қабақ шытып біреуге ұрыспайтын кісі. аппақ мамам менің🤍. ал әкем тез ашуланатын, шорқақ мінезділеу) мектеп оқып жүрген кезімде бір-екі кітап оқып алып іштей ойлайтынмын. “анам осы әкемнің сол бір мінездеріне қалай төзеді екен, қалай сол сабырлы қалпын сақтайды екен?”деп. ішімдегі ой “мамам ең жақсыға лайықты” деп тұр ғой жалпы. ал қазір бәрін түсінемін. анамның таңдауын да, әкеме деген құрметін де, жылдар бойы бір шаңырақта неге дәл менің әкеммен ғұмырын өткізіп жатқанын да. әкемнің анамның аяғын жерге тигізбей көлігімен тасып, денсаулығын күтіп, ешжерге жалғыз жібермей, әрдайым қасында болуы көп дүниені аңғартты. анам нәзіктігін, уайымсыз күйін тек әкемнің осынау жылдық қамқорлығының арқасында сақтап қала алғанын түсіндім. сол сәтте ойыма бірден “ерлі-зайыптылардың арасында Аллахқа қана мәлім тығыз байланыс болады. оны тек өздері ғана сезінеді, өздері ғана біледі. сол көзге көрінбейтін байланыс оларды ширек ғасыр, жарты ғасыр бір-біріне байлайды. қанша жерден психология оқы, қанша жерден ақылды бол, ол байланысты бөтен адам түсінбейді” деген ой келді. дана бабаларымыз да “екі жастың ортасына есі кеткен түседі” деп бекер айтпаса керек?! ешкімнің ара-қатынасына кейлікпеңіз, тіпті ең жақыныңыз болса да. әркімде әртүрлі махаббат, бұл концепцияға қатысты өз көзқарасыңызды біреудің махаббатына тықпайламаңыз🫶🏻

Қазақ болып,келіндіктен қаша алмайсыздар қыздар. Келін болғыңыз келмесе,жетім балаға тұрмысқа шығып алыңыз,- дейді Ақан аға.

білмеппін…🥹

Құрбыларыңыз хараммен айналысқанда риза болуыңыз да-күнә. Мысалы, құрбыңыз әдемі бейнесін, майысып түскен суретін желіге салды. Сол суретке лайк қойып, астына 😍секілді қалдыруыңыз-күнә, екіжүзділік. Құрбыңыз майысып сөйлеп, дауысымен қызықтырып жатыр стористарында. Соған лайк қойып, риза болуыңыз-күнә. Құрбыңыздың музыкасы бар посттарына лайк қойып, оны таратуыңыз-күнә. Құрбыңыз дұрыс емес заттарды желіде ашық айтып, қателесіп жатса кей мәселеде, соған үндемей қоюыңыз-күнә.

-Весной она не находила себе места, она повсюду искала море. Ринат Валиуллин «Как я стала счастливой»

как-то слишком просто всё стало. захотели - появились в жизни друг друга, захотели - забыли, пропали. бездумно и безответственно всё как-то. быстро и просто. и никто ни в ком не нуждается, и никто никому не должен. давим гордостью, а потом давимся слезами. красиво уходим, а потом сходим с ума, потому что оставили самое ценное, что могло быть в жизни. пытаемся успокоить себя нелепой фразой: «значит, так и надо». и ненавидим свое одиночество.