ری‌را

فصل، فصل دامن پوشیدنه.

در تماشای تو قانع نشوم من به دو چشم، همه چشمان جهان گو به سرم بشتابند.

شهریار

«عزیزدلم ما پر از رنج‌هایی هستیم که برای هیچ‌کدام وقت عزاداری نداشته‌ایم. تا بر سوگ یک رنج نشسته‌ایم، رنجی دیگر بر سرمان آوار شده.»

تا قبل از تو، فکر می‌کردم این دوست داشتن‌های همیشه و عمیق، فقط در فیلم‌ها و کتاب‌هاست.

من ممکنه صدبار از یه آدم ناراحت بشم و یادم بره، ولی فقط کافیه یه بار ازش ناامید بشم، محاله فراموش کنم دیگ

چترت را کنار ایستگاهی، در مه فراموش کن! خیس و خسته به خانه بیا... نمی خواهم شاعر باشی، باران باش. همین برای هفت پشت روییدن گل کافیست  چه سرخ، چه سبز، چه غنچه... سید علی صالحی

بابلسر

در زبان پارسیِ ما

می‌دونستید نام سیاره‌ی مشتری، "هُرمز" ئه؟ در پوست نمی‌گنجم.

یک روز می‌آیی که من دیگر دچارت نیستم از صبر لبریزم ولی چشم انتظارت نیستم یک روز می‌آیی که من نه عقل دارم نه جنون نه شک به چیزی نه یقین، مست و خمارت نیستم شب‌زنده داری می کنی تا صبح زاری می کنی تو بیقراری می کنی، من بیقرارت نیستم پاییز تو سر میرسد قدری زمستانی و بعد گل میدهی، نو می شوی، من در بهارت نیستم زنگارها را شسته‌ام دور از کدورت‌های دور آیینه‌ای رو به توام، اما کنارت نیستم دور دلم دیوار نیست، انکار من دشوار نیست اصلا منی در کار نیست، امن ام حصارت نیستم...

افشين‌ يداللهى