کیمیا

♦️یک خبر خوب برای آنها که کرونای خفیف گرفته‌اند 🔹نتایج یک تحقیق علمی جدید در دانشکدۀ پزشکی دانشگاه واشنگتن نشان می‌دهد افرادی که به صورت خفیف یا بدون علامت به کووید-۱۹ مبتلا می‌شوند آنتی‌بادی موجود در بدن آنها می‌تواند تا پایان عمرشان از آنها در برابر این بیماری ویروسی محافظت کند. @AkhbareFori

قلبی به اندازه دانه کنجد ساخته شد به نقل از دیلی میل، قلب انسان یک عضو پیچیده و شامل چند بخش از جمله بطن‌ها است. به همین دلیل مدل سازی آن کار بسیار سختی است. لینک شرح خبر ____ ⏩ @Tech_Sci 🚀

«ماه خونی» فردا در اقیانوس آرام/ امکان رصد ابرماه در ایران محسن شریفی کارشناس نجوم در گفتگو با خبرنگار خبرآنی اظهار داشت: ماه گرفتگی کاملی که تحت عنوان ماه خونی در تاریخ فردا ۲۶ می رخ می‌دهد تنها در اقیانوس آرام شمالی و جنوبی قابل رویت است و فقط اهالی ساکن در خشکی‌های این منطقه می‌توانند این ماه گرفتگی را رصد ... لینک شرح خبر ____ ⏩ @Tech_Sci 🚀

سلولهای مقصر بیماری کبد چرب شناسایی شد محققان انستیتو تراساکی به ریاست علی خادم حسینی، پژوهشگر ایرانی یک مدل کبد روی تراشه ابداع کرده‌اند که پیشرفت کامل بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD ) را تقلید می‌کند. لینک شرح خبر ____ ⏩ @Tech_Sci 🚀

زیباترین و کمیاب ترین گل های دنیا تقدیم نگاه گرم و مهربان شما عزیزان ❤️‎‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌ 🇯‌🇴‌🇮‌🇳 ↯ 🔴 @gilasmilas 🔵

#هوش_مصنوعی #مسئله_وجود_خود چطور بدانم که وجود دارم؟ آیا می‌تواند چنین باشد که شما در داخل یک شبیه ساز خلق شده توسط یک هوش برتر زندگی می‌کنید؟ منشأ این باور همیشه درست شما مبنی بر چنین نبودن، کجاست؟ پاسخ کوتاه اینست که نمی‌دانید. این را ملاحظه کنید: با سپری شدن هر لحظه، به ساختن ماشین های هوشمند و چه بسا ماشین‌های آگاه نزدیک و نزدیکتر می شویم. اگر ما چنین توانایی را داشته باشیم، آیا چیزی یا موجودی دیگر نیز می تواند چنین ماشین هایی بسازد؟ در سال ۲۰۰۳ فیلسوفی بنام Nick Bistrom در دانشگاه آکسفورد این ایده را مطرح کرد که اگر انسانها روزی قادر به ساختن ماشینهای شبیه سازی شده دارای آگاهی باشند، در اینصورت این ایده اقلاً محتمل خواهد بود که ما نیز در چنین دنیای شبیه سازی شده‌ی زندگی می کنیم. از آن زمان تا بحال، این احتمال بیشتر رنگ و بوی واقعیت بخود گرفته است. پروژه‌هایی وجود دارند که در حال کنکاش برای ساختن همه مغز حیوانات از نقطه صفر هستند، دقیقاً مدل بندی شده بر اساس نمونه های زنده، تا سطح نورونی و ارتباطات هرمی که آنها را به یکدیگر متصل می‌کند. زمانی که ورژن‌های بسیار ساده مجهز به اندام رباتیک شدند، در کمال تعجب همانند نمونه‌های زنده که بر اساس آنها مدل بندی شده‌اند، عمل کردند. احتمال با گذشت زمان، قادر به خلق موجودات مجازی در داخل کامپیوتر ها بشویم. تقریباً با قطعیت میشود اذعان داشت که ما هیچگاه متوجه نخواهیم شد که آیا ما خودمان نیز موجودات شبیه سازی شده هستیم یا نه.اما به عقیده Thomas Metzinger فیلسوف از دانشگاه Mainz آلمان، یک چیز روشن است: هر کدام از ما تجارب محکم و پایدار مبنی بر اینکه «من وجود دارم» را دارا هستیم.این تجارب از کجا می آیند؟ سر نخ هایی مانند Cotard's Syndrome از شرایط نوروسایکولوژی در اختیار داریم بطوریکه افراد مبتلابه قانع شده اند که وجود ندارند. در سال ۲۰۱۳، Adam Zeman و همکارانش در دانشگاه بریتانیایی Exeter، مطالعات خود بر روی یک شخص مبتلا به سندروم کوتارد رو گزارش کردند. اسکن های مغزی وی آنومالی های مهمی را نشان میداد(غیر طبیعی). یکی از آنها در شبکه مغزی بود که بصورت طبیعی با هوشیاری داخلی که شامل آگاهی از بدن ما و حالت احساس مربوطه است، همبسته است. میزان فعالیت در این قسمت از شبکه مغزی در حد سطح فعالیت این قسمت در افرادی با کمترین مقدار هوشیاری بود. محققان گمان می‌کردند که کاهش فعالیت مغزی منجر به ایجاد درک عدم وجود خود میشود بطوریکه شخص نمی توانست از درک عدم وجود خود خلاص شود چرا که سایر قسمت‌های مغز او نیز که عهده‌دار تفکر عقلانی هستند، آسیب دیده بودند. یافته‌ها نشان می‌دهند که با بوجود آمدن یک درک روشن و واضح از بدن خود و حالات مختلف آن، مغز ما احساس بودن را خلق می‌کند - و هر نقصی در کارکرد مکانیزم آن می‌تواند منجر به زیر سوال بردن این احساس شود. همه این‌ها می‌توانند بوسیله این ایده که مغز یک ماشین پیش بینی هست، توضیح داده شوند. مغز بطور مداوم توسط سیگنالها از بدن و محیط اطرافش تحت تاثیر قرار می‌گیرد و باید پیش بینی کند که چه چیزی منشأ این سیگنال ‌ها است. برای مثال، وقتی شما در طول ساحل قدم می‌زنید، مغزتان باید قادر به درک این مسئله شود که شما در حال نزدیک شدن به یک صخره هستید - در غیر اینصورت، ممکن است از لبه پرتگاه به پایین پرت شوید. مغز اینکار را با خلق مدلهای درونی از بدن و محیط اطرافش انجام می‌دهد. برای انجام محاسبات دقیق، مغز بایستی دانش قبلی خود را بیاد بیاورد و انسجام مدلهای خود را بسنجد. به عقیده Metzinger مغز سیستمی است که بطور پیوسته سعی می‌کند وجود خود را اثبات کند. به عقیده وی، این ماشین پیش بینی کننده در افراد مبتلا به سندروم کوتارد ممکن است که دچار اختلال شده باشد. «خطای پیش بینی هیچگاه حذف نمی‌شود و این در تضاد با یکی از انتزاعی ترین دانسته‌های پیشینی است - «من وجود دارم» - و آن را به کلی منهدم می‌کند. البته، همچنان همه این قطعیت و شکاکیت می‌توانند قسمی از یک شبیه سازی باشند. در این مورد، Metzinger می‌گوید که «چیزی که می‌خواستم بدانم، اینست که بر روی کدام سخت افزار این شبیه سازی در حال پیاده شدن بر روی آن است؟ مغز خدا یا مغز شیطان؟». این مقاله تحت عنوان «چطور بدانم که وجود دارم»، به چاپ رسیده است. https://www.newscientist.com/article/mg23130890-200-metaphysics-special-how-do-i-know-i-exist/

سینه‌ام دکان عطاری‌ست، دردت چیست؟ شنبلیله، رازیانه، شاهی و گیشنیز اهل آویشن ، نبیذِ سرخِ شورانگیز سینه‌ام دکانِ عطاری‌ست، دردت چیست ؟ تو اگر جسمت بهاران است، اما جان تو پاییز راه را گم کرده‌ای، عازم مسجد سلیمانی ولیکن می‌رسی تبریز!!! عاشقی تو... عاشقی تو... من برای عاشقِ بی‌کس؛ برای عاشقِ بی‌چیز؛ راه رفتن، گریه کردن، زیر باران می‌کنم تجویز نازبوها، بوی نعناع، بوی یاس، پیرهن چاکی، درآمیدنْ لباس سینه‌ام دکانِ عطاری‌ست، دردت چیست؟ من برای دشمنِ عاشق سنگ سرمه، سیب حوا، صبر زرد و نیش زنبور می‌کنم تجویز سینه‌ام دکانِ عطاری‌ست، دردت چیست ؟ @maahhffell #محمد_صالح_علاء

‏کانگوروی ماده حیوون خیلی جالبیه. دو تا رحم داره و تقریبا همیشه بارداره بجز زمان زایمان. این توانایی رو داره که رشد جنین داخل رحمش را متوقف کنه تا بچه‌‌ قبلی که هنوز تو کیسشه، بقدر کافی بزرگ بشه و بیاد بیرون. همچنین، قادره همزمان ۲ نوع شیر مختلف تولید کنه، یکی برای نوزاد و یکیم برای بچه قبلی که بزرگتره! * جنین (حدودا یک ماه بعد از شروع حاملگی) از کانال زایمان که در میاد خیلی کوچیکه در حد ۳-۲ سانتی‌متر، خودش را به پوست خز دار مادر میچسبونه و ازش بالا میره تا خودش را به کیسه برسونه و مدتی بین ۴ تا ۱۳ ماه رو اونجا میمونه. تو تصویر دوم خط زرد مسیر حرکت جنین از کانال زایمان به سمت کیسه را نشون داده. ** کانگوروها توانایی راه رفتن به سمت عقب رو ندارند. منابع: pbs.org | nationalgeographic 🦋@Bluejack

برای اوّلین بار؛ ژن درمانی تا حدی بینایی را در بیمار نابینا بازیابی می کند. یک مرد نابینا که ده ها سال پیش بینایی خود را به دلیل بیماری نورودژنراتیو چشم از دست داده بود، به لطف اولین ژن درمانی تجربی در نوع خود، بینایی خود را تا حدی به دست آورد . بیمار مورد نظر یک مرد ۵۸ ساله بود که ۴۰ سال پیش مبتلا به رتینیت پیگمنتوزا شده بود: نوعی نارسایی از گروه اختلالات ژنتیکی پیشرونده و ارثی است که به دلیل ایجاد جهش هایی که سبب درهم شکستن سلول های گیرنده نوری حساس به نور در شبکیه می شود، منجر به از دست دادن بینایی می گردد . رتینیت پیگمنتوزا (RP) یک بیماری نادر ژنتیکی است که از هر ۴۰۰۰ نفر فقط یک نفر به این بیماری مبتلا است، اما با این وجود تصور می شود که تقریباً ۲ میلیون نفر در سراسر جهان به آن مبتلا هستند. برای آن دسته از افراد و خانواده های آنها، پیشرفت های اخیر در زمینه اپتوژنتیک می تواند منبع امید جدیدی برای ترمیم بینایی باشد، البته این روش هنوز در مرحله آزمایشی است و درمان های عملی سالها به طول می انجامد. در بیمار ۵۸ ساله مورد نظر، تخریب در دید او به دلیل RP به معنای محدود بودن قدرت بینایی او به درک نور بود، او هنوز هم می توانست وجود نور را درک کند و آن را از تاریکی متمایز کند، اما نمی توانست چیز دیگری را تشخیص دهد،حداقل ، بدون وسایل کمک بینایی. به عنوان بخشی از آزمایش بالینی PIONEER ، این مرد با ترکیبی از ژن درمانی و نبض های تحریک کننده نور، با استفاده از عینک های خاص، تا حدودی قادر به دیدن دوباره در یک چشم خود بود. به گفته محققان، این روش ترمیم بینایی اپتوژنتیک نامیده می شود و این اولین باری است که برای درمان عملکردی جزئی در یک بیماری تخریب عصبی استفاده می شود. با کمک این روش آزمایشی، بیمار که قبلاً قادر به تشخیص بصری چیزی در مقابل خود نبود، توانست اشیا مختلفی را که روی میز مقابلش قرار گرفته بودند، از جمله یک دفترچه یادداشت ، یک جعبه اصلی و یک دستگاه لیزر را ببیند و بیمار را قادر بود به سمت جسم جهت گیری کند. همزمان با آزمایش، مرد یک کلاهک الکتروانسفالوگرافی (EEG) به سر داشت که به منظور ارائه بازخوانی فعالیت عصبی در سراسر قشر مغز در طول آزمایش طراحی شده بود و اندازه گیری دیگری از بینایی نیمه بازسازی شده مرد را فراهم می کند. یافته ها در Nature Medicine گزارش شده است. ترجمه:یاس https://www.sciencealert.com/gene-therapy-partially-restores-vision-in-blind-patient-in-first-case-of-its-kind

انواع اختلال خواب😴 👈 پاراسومنیاها یا خواب پریشی پاراسومنیاها، گروهی از اختلالات خواب هستند که باعث حرکات و رفتارهای غیرطبیعی در هنگام خواب می‌شوند. از جمله این رفتارها می توان به راه رفتن در خواب، حرف زدن در خواب، ناله کردن در خواب، کابوس‌های شبانه، شب‌ادراری،  دندان قروچه یا فشردن فک‌ها روی هم و ... می باشد. 👈 آپنه‌ی خواب آپنه‌ی خواب بروز وقفه‌های تنفسی در طول خواب است. این یک وضعیت پزشکی جدی است که باعث می‌شود بدن اکسیژن کمتری دریافت کند و همچنین می‌تواند شما را در طول شب از خواب بیدار کند. 👈 حمله خواب  حمله خواب یا نارکولپسی با حمله‌های مکرر خواب در طول روز مشخص می‌شود. یعنی شما به طور ناگهانی احساس خستگی شدید می‌کنید و بدون مقدمه ناگهان به خواب می‌روید. این عارضه می‌تواند باعث بروز فلج خواب یا همان بختک خواب نیز بشود که موجب می‌شود شما بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب قادر به حرکت کردن و فعالیت فیزیکی نباشید. اگرچه حمله خواب ممکن است به خودی خود اتفاق بیفتد، اما با بیماری‌های عصبی خاصی نیز ارتباط دارد. 👈 بی خوابی بی‌خوابی که به مشکل در به خواب رفتن یا پریدن از خواب اشاره دارد، یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب است. این عارضه می‌تواند بعد از سفرهای هوایی و یا در اثر استرس، اضطراب، اختلالات هورمونی و بیماری‌های گوارشی به وجود بیاید. همچنین بی‌خوابی می‌تواند یکی از علائم مربوط به بیماری دیگری باشد. به طور کلی بی‌خوابی می‌تواند مشکلات بسیار زیادی را برای سلامتی و کیفیت زندگی فرد ایجاد کند. 👈 سندروم پای بی‌قرار  یکی دیگر از انواع اختلالات خواب، سندروم پای بی قرار است.این عارضه یعنی نیاز شدید به تکان دادن پاها. این نیاز گاهی‌اوقات با حس مورمور شدن و سوزش در پاها همراه است. درحالی‌که این علائم می‌توانند در طول روز اتفاق بیفتند، اما در شب بسیار بیشتر است ...!!